Even voorstellen: Margit (35) is ondernemer en Tobias (39) is leerkracht en ondernemer en samen zijn ze initiatiefnemers van stichting Nova Vita. Ze zijn ouders van Dagmar (8) Lynn (7), Esmée (4) en Amélie (9 maanden, die is geadopteerd).
'We hebben elkaar ontmoet in een zendingskliniek in Afrika, waar ik als verloskundige in een zendingskliniek werkte en Tobias als docent op een kostschool. We besloten drie jaar na ons trouwen, dat is inmiddels zeven jaar geleden, om naar Tsjechië te gaan.
Vrouwen die in de mensenhandel vastzitten willen we een kans geven een nieuw bestaan op te bouwen. Dit doen we op christelijke grondslag. We hebben daarom de stichting Vita Nova opgericht.
In een stadje in de buurt hebben we een kinderkledingwinkel geopend met een speelplek en café, die als werkgelegenheidsplek zal gaan dienen. Nu is het al een ontmoetingsplek voor lokale moeders.
Hoogzwanger verhuizen
De bedoeling is dat het huis waar wij nu wonen, na verbouwing een opvanghuis voor vrouwen met kinderen zal zijn. Dan moeten wij hier in het dorp iets nieuws zoeken. Spannend, maar we hebben wel voor hetere vuren gestaan.
Toen ik hoogzwanger was van Esmée, moesten we ook ons huis uit. Een week later stond ik de nieuwe woning te schilderen. Het is soms spannend, wat we allemaal doen. Maar uiteindelijk blijkt het ook altijd allemaal weer goed te komen.
Lees ook: Tips voor een zo soepel mogelijke overgang als je gaat verhuizen met kinderen
De jongste is geadopteerd
Dagmar is in Nederland geboren, de andere kinderen hier in Tsjechië. Onze jongste, Amélie, hebben we geadopteerd. We wilden graag een kind dat het lastig heeft de kans geven op te groeien in een fijn gezin. Een vriendin zorgde tijdelijk voor een Roma-jongetje via pleegzorg.
We zijn naar een bureau gegaan om de procedure voor adoptie te doorlopen, zodat hij bij ons een thuis kon krijgen. Tijdens dit traject werd voor het jongetje een plek gevonden, maar we zijn doorgegaan met de procedure. Toen dat was afgerond, werden we gebeld dat er een Roma-meisje voor ons was.
Haar moeder is 20 jaar, heeft nog drie kinderen, waarvan één al ter adoptie was afgestaan. Ze kan niet voor Amélie zorgen. Het gaat heel goed met Amélie. Het is een vrolijk meisje dat bijna nooit huilt. We voelen ons gezegend dat wij haar ouders mogen zijn.
Lees ook: Welke vormen van adoptie zijn er?
Nederlands, Tsjechisch en Duits
We voeden de kinderen drietalig op. Thuis praten we vooral Nederlands, voor ons werk praten we Tsjechisch en dat praten de kinderen natuurlijk op school. Op de Kindergarten in Oostenrijk, we wonen vlak bij de grens, leren ze Duits.
Daar hebben we bewust voor gekozen. Als je een taal kent, verbreedt dat je wereld. Eigenlijk leren ze vier talen, want ze leren ook nog Engels, omdat we veel internationale gasten over de vloer hebben. Tobias werkt als docent Engels.
Maar Engels is nog geen actieve taal in hun leven. We vinden het belangrijk dat ze ook Nederlands leren, omdat we ze graag toegang tot de Nederlandse cultuur willen geven. Het leren van de talen gaat ze gelukkig makkelijk af.
Lees ook: Tweetalig opvoeden, hoe pak je dat aan?
Goed op elkaar ingespeeld
Drie ochtenden per week werk ik in onze kinderkledingwinkel. Het uitzoeken van de kleding en andere winkelzaken doe ik thuis. De drie oudsten zijn overdag naar school, de jongste is altijd bij een van ons. Dus als ik in de winkel ben, is zij bij mijn man die dan thuiswerkt.
Het papierwerk en het netwerken voor de stichting doet Tobias vooral. Soms is het een heel geregel, maar we zijn goed op elkaar ingespeeld. We bekijken per week wie wat doet, soms per dag. Gelukkig kan het werk voor de stichting vaak in de avonduren.
Geen oma of opa die kan oppassen
Tijd voor onszelf plannen we af en toe bewust in, anders gebeurt het niet. Het scheelt dat de kinderen 's avonds om 7 uur in bed liggen. Al zijn we dan vaak wel afgedraaid. Ik pak soms in de avond een sportles mee. Tobias speelt bij een orkest.
We hebben geen familie in de buurt, dus ook geen opa of oma die kunnen oppassen. Wel hebben we via mijn danslessen, die ik vier uur per week geef, een meisje van 17 leren kennen dat af en toe kan oppassen. Wij gaan dan lekker uit eten of maken een wandeling.
Hagelslag en pindakaas uit Nederland
's Ochtends eten we yoghurt met havermout en fruit of zelfgebakken brood. Hagelslag en pindakaas mogen natuurlijk niet ontbreken, dat nemen we mee uit Nederland. Tussen de middag eten de kinderen warm op school en eten wij thuis warm met de twee jongsten.
's Avonds eten we thuis vaak een tosti of maken we soep. Tobias houdt er ook van zelf speciale broodjes te maken zoals laatst een lekker, Hollands puddingbroodje. We hebben heel makkelijke eters, al wordt de oudste nu iets kieskeuriger.
Lees meer: Waarom is ontbijt belangrijk voor je kind?
Geen televisie in de woonkamer
We hebben geen televisie in de kamer en de kinderen zitten nooit op onze mobiele telefoon. Als ze iets willen kijken, moeten we eerst de laptop opstarten. We hebben hier geen vaste tijden voor en ze kijken zeker niet elke dag. Als ze uit school komen, maken ze eerst huiswerk en daarna spelen ze vaak met elkaar.
We willen wachten met de kinderen een mobiel geven tot ze 14 jaar zijn. De oudste heeft wel een horloge met belfunctie. Zo kan ze ons altijd bereiken wanneer er bijvoorbeeld onverwachts geen turnles is en ze dus eerder uit de stad moet worden opgehaald. Als vriendjes een mobiel bij zich hebben, moet deze in de tas blijven.
Tijdens het eten zijn er ook geen mobieltjes bij. Dan praten we over de dag en hebben we alle aandacht voor elkaar. Ik vind het gezinsleven zo rustig en fijn, dat wil ik zo lang mogelijk zo houden.'
Lees ook: Hoeveel beeldschermtijd is oké?
Lees meer over de stichting van Margit en Tobias op vitanova.cz
Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Meld je aan via oproep@oudersvannu.nl
