Vanochtend brachten zowel Merel als Danique hun dochters voor de eerste keer naar groep 3.
Mama, ik wil nog even met jou over groep 3 praten
Merel (44) en dochter Bonnie (6) hebben de grote stap van kleuterklas naar groep 3 in de zomervakantie al vaak besproken, omdat het toch wel een beetje spannend is allemaal. ,,Tot vervelens toe kwam ongeveer iedere avond de vraag: 'Mama, ik wil nog even met jou over groep 3 praten'", vertelt Merel.
,,Bonnie vertelt dat ze het spannend vindt en dat ze haar oude klas gaat missen, hoe het toch kan dat dingen ophouden te bestaan en ze vraagt hoe het vroeger bij mij was in groep 3. Ik probeer het voor haar niet te groot te maken. Ze vindt veranderingen vaak lastig (net als ik, overigens). Ik heb daarom vaak de Mini-playbackshow-mantra herhaald: 'Het is spannend maar toch ook fijn'."
Hand in hand naar de klas
Bonnie werd ondanks al haar vragen vanochtend vrolijk wakker en stond meteen naast haar bed. Merel: ,,Dat had ik niet verwacht. Geen tranen, niks, ze had er zin in."
Merel vertelt hoe het vanmorgen ging: ,,Op school brachten we eerst Bonnies broertje Valentijn (4) naar zijn klas, daarna gingen we hand in hand naar Bonnies klas. In de laatste weken van de onderbouw had ze al af en toe een 'doorschuifuurtje' om te wennen in de middenbouw, dus de grotere tafels en stoelen kende ze al, wat onwennig kroop ze er nu op."
,,Op haar tafeltje lagen haar werkboeken voor lezen en rekenen al klaar met haar naam erop. 'Die heb ik niet nodig, mama, ik kan al lezen.'", klonk het wijs. ,,Haar twee beste vriendinnen zitten ook bij haar in de klas, maar die heeft de juf strategisch over de klas verspreid. 'Evi zit helemaal daar', zegt ze beteuterd. We nemen de boekjes even door en houden nog even mijn armbandje en haar ring bij elkaar, die ze vorige week op de vakantie-bso maakte.
Even na half negen wil de juf nu toch echt beginnen. We doen nog gauw ons afscheidsritueel (vissenkusje!) en met de mededeling dat we vanaf morgen niet meer zo lang mogen blijven hangen, vertrek ik als laatste ouder uit de klas.
En dan komt toch echt het moment van afscheid nemen. Loslaten. Vertrouwen hebben.
Een gigantische sprong
Danique (35) beleefde vanmorgen een emotioneel moment toen ze met haar dochter Sofia (5) bij de deur van groep 3 aankwam.
,,Toen Sofia net naar de basisschool ging, vond ik het afscheid nemen niet zo moeilijk. Het voelde als een logische stap in haar ontwikkeling, van 'spelen' naar 'spelen in een groter gebouw met meer kinderen'. Maar groep 3 voelt als een hele andere wereld. Misschien komt dat ook omdat er zoveel meer van haar verwacht wordt?"
Vandaag staat er heel wat op de planning: een kringgesprek om de dag te beginnen, gevolgd door taal, een pauze om even bij te komen, en daarna rekenen. Van andere ouders hoorde ik al dat alles nu écht heel erg snel gaat: voor kerst kunnen ze al lezen en schrijven! Hoe dan? Begrijp me niet verkeerd, ik ben ervan overtuigd dat dit goed is voor haar ontwikkeling, maar tegelijkertijd voelt het ook als meer afstand, meer loslaten. En ik denk dat dat het hele euvel is dat mij zo emotioneel maakte."
Met haar beste vriendinnen in de klas
Danique merkt op dat Sofia er zelf beduidend minder moeite mee had. ,,In het begin was ze wat onwennig door alle nieuwe gezichten, maar toen ze haar twee beste vriendinnetjes, Elin en Lou, om de hoek zag verschijnen, gleed de spanning van haar schouders af. 'Elin! Lou! We zitten naast elkaar', riep Sofia enthousiast. En ik kon alleen maar denken: 'hoe lang zal het duren dat die drie naast elkaar zitten'.
Als Danique bij het weggaan nog even door het raam naar binnen kijkt, ziet ze Sofia met een stralende lach op haar gezicht. ,,Dit zit goed", vertelt ze opgelucht tegen haar man. ,,Ik ben al benieuwd naar alles wat ze vandaag heeft geleerd en meegemaakt. Al weet ik uit ervaring dat de kans groot is dat ik te horen krijg. 'Mama, dat weet ik niet meer, dat ben ik vergeten'."
Lees ook: Wat leert mijn kind in groep 3?
