'Mijn kinderwens ontstond toen ik een jaar of dertig was. Ik was aan het daten puur om aan die wens te voldoen, niet voor mezelf. Dat werkte niet en er liepen ook relaties op stuk. Ik sprak met mezelf af dat als ik vijfendertig zou zijn, ik voor die kinderwens zou gaan. Met of zonder partner.
Rolmodellen
Mijn moeder en tantes zijn mijn rolmodellen: krachtige, zelfstandige vrouwen. Mijn vader heeft kinderen uit meerdere huwelijken en in de jaren tachtig ook twee BOM-moeders – Bewust Ongehuwde Moeders – geholpen. Vier van mijn halfbroers en -zussen zijn BAM-kinderen. Ik ben zelf ook niet binnen het traditionele plaatje opgegroeid: daardoor begrijpt mijn familie mij goed.
Drugsverslaafd
Bij de aanmelding bij het MCK in Leiderdorp was ik zenuwachtig voor het psychologische onderzoek dat ze standaard doen. Ik ben van mijn negentiende tot mijn achtentwintigste drugsverslaafd geweest. Ik was bang dat dit, ook al was ik toen al zeven jaar clean, een reden zou zijn om me niet te helpen.
Antidepressiva
Over mijn drugsverslaving deden ze niet zo ingewikkeld, wel over de depressies die ik had gehad. Iets wat alleen speelde toen ik verslaafd was: voor mijn gevoel was het niet meer aan de orde. Toch kreeg ik het advies preventief aan de antidepressiva te gaan. En daar werd ik júíst depri van. Dus stopte ik en regelde ik dat ik bij een psychiater onder behandeling kon, waardoor ik evengoed kon starten met mijn traject.
Zware check
Het is niet niks wat je op je dak krijgt als je – heel bewust – kiest alleenstaand moeder te worden. Ik zie piepjonge moeders, onverzorgd en stinkend naar de rook, en dan denk ik: niemand heeft jou ooit psychologisch onderzocht, alleen maar omdat je een partner hebt.
Man erbij
Peter, mijn beste vriend sinds mijn tienertijd, was bij mijn bevalling, samen met mijn moeder, aan wie ik veel heb, mijn zus en een vriendin. Ik heb veel mensen om me heen, maar wil ook graag een vaste mannelijke aanwezigheid in Inalynns leven. Mijn stiefvader was dat als kind voor mij: hij was mijn hockeycoach en ik zeilde met hem. Dat gun ik mijn dochter ook. Daar heb ik Peter voor gevraagd.
Altijd alleen
Voordat ik moeder werd, reisde ik veel alleen. Met Inalynn ben ik dat blijven doen, waaronder twee weken naar India. Daar had ik drie verschillende documenten voor nodig, inclusief een stempel van de rechtbank, om aan te tonen dat ik de enige ouder ben. Het weerhoudt me er niet van en dat maakt me trots.
Steungroep
Ik zit in een Facebook-groep voor alleenstaande moeders omdat ik daar herkenning vind die ik soms mis bij stellen. Bijvoorbeeld nu ik sinds april 2020 bezig ben zwanger te worden van een tweede. Ik heb in dat traject twee miskramen gehad: het verwerken daarvan is enorm eenzaam. In die groep vind ik antwoorden: hoe gaan andere moeders om met het altijd aan moeten staan, hoe regelen zij bepaalde dingen? Al ben ik ervan overtuigd dat ik alles aan kan wat op mijn pad komt.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Evelien Docherty, Fotografie: Kim Krijnen
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
