Ik heb net verteld dat ik het moeilijk vind om mezelf weer te vinden onder al het gemoeder. 'Je hebt genoeg gedaan,' wordt er gezegd. 'Hou gewoon op met die borstvoeding.'
Gespannen onderwerp
Blijkbaar is het geen ontspannen onderwerp, want ik voel dat ik op het punt sta in huilen uit te barsten. Het voeden van Norah was zo lang niet fijn. Na haar heftige geboorte eiste ze driftig en constant de borst. En toen ze ziek werd, wees ze mijn borsten resoluut af. Bang om te stikken wilde ze niet meer bij me drinken. Ze kreeg een sonde en ik hing dag en nacht aan een kolfapparaat.
Toen heb ik zeker overwogen te stoppen. Maar ik wilde er later niet met een naar gevoel op terugkijken. Ik wilde het op een mooie dag samen afsluiten, terugkijkend op een bijzondere, intieme tijd. En daar ben ik op dit moment zeker nog niet.
Het moederschap is soms veeleisend
Ik neem contact op met de lactatiekundige. Ze legt meteen de vinger op de zere plek. 'Midden in de nacht opstaan om een flesje te maken is net zo goed vermoeiend. Maar daar gaat het volgens mij niet om. Je kwam niet om een oplossing, maar om een arm om je heen. De erkenning dat het moederschap soms veeleisend is. Je wilde gezien worden.' Ja! Gehoord worden. Gedragen worden. Dát is het. Maar wat heb ik eigenlijk nodig? En hoe moet ik daar om vragen? Hoe begin je aan die zoektocht naar jezelf en jouw behoeften zonder een kruimeltje energie? Al tijden voel ik me zo eenzaam.
Lees ook: Van borstvoeding naar kunstvoeding overstappen
Het is een lieve moeder van school die mijn hand pakt en me op weg helpt. Ze geeft me haar opvangdag zodat ik ineens voor beide meisjes op dezelfde dag opvang heb. Een hele dag zonder mijn kinderen. Om er langzaam na het hoognodige inhaalslapen achter te komen wat ik ook alweer belangrijk vind. Waarvan ik energie krijg. En wie weet om dan weloverwogen tot de conclusie te komen dat het voeden genoeg is geweest.
Borstvoeding
Eindelijk is het zover. Ik heb achterstallig onderhoud kunnen doen. Belastingen, mails. Alles waar ik zolang tegenop had gezien. Norah heeft het goed gehad op de opvang. Ze moet wennen, maar bleef voor het eerst een hele dag. Nu ligt ze met fris gewassen haartjes tegen me aan in het grote bed. Ze aait me met haar handje terwijl ze drinkt, maakt tevreden geluidjes en valt in alle rust in slaap. Ik kan wel naar haar blijven kijken. Alsof ik haar beter zie nu ik een dag met iets anders bezig ben geweest.
Eindelijk voel ik niet alleen moederliefde, maar ook echte verliefdheid. Ik geniet van mijn kind en van de borstvoeding. En dat allemaal omdat ik door iemand werd gezien.
