Bevallingsverhaal: 'Trots legt hij een huilende baby op Melissa’s borst'

Verloskundige Ellen Andrea begeleidt Melissa tijdens de bevalling van haar derde kind. In coronatijd gaat dit allemaal anders dan anders. 'We maken er nog wat foto’s van en lachen er maar om: baby Maud zal de mondkapjes later wel in haar fotoalbum terugzien.'

De nachten worden frisser, dus als ik naar bed ga, leg ik alvast een warme trui en sokken klaar. De dag was onrustig met de kinderen brengen en ophalen van vriendinnen, zwemles en clubjes, dus ik val snel in slaap. Heel even weet ik niet waar ik ben als de telefoon gaat. Slaperig zeg ik mijn naam en ik sluip naar beneden om Niels en de kinderen niet wakker te maken. Het is Johan. Hij vertelt me dat zijn vrouw Melissa weeën heeft. Ze vindt het zelf allemaal erg beginnend en wilde nog niet bellen, maar Johan denkt dat het vlotter gaat dan ze zegt.

Geschreven door

Ellen Andrea

Ontsluiting

Melissa krijgt haar derde, dus dat zou zomaar kunnen. Ik hijs me snel in mijn klaargelegde kleren. In de auto word ik rillend een beetje wakker. Ik moet even zoeken naar het juiste huis, maar uiteindelijk sta ik in een warme huiskamer. Johan heeft zijn mondkapje al op. Melissa loopt naar boven, waar ik haar kan onderzoeken. De ontsluiting is inderdaad al verder dan ze dacht: zes centimeter! Snel belt Johan de buurvrouw als oppas en zet de spullen in de auto. Ik help Melissa de trap af. Halverwege krijgt ze een sterke wee die ze wegpuft terwijl ze de trapleuning probeert fijn te knijpen.

Ziekenhuisbevalling

Na de eerste bevalling verloor Melissa flink wat bloed. De kans hierop is bij elke volgende bevalling iets vergroot, dus kiezen we de plek die het veiligst is als dit weer gebeurt: het ziekenhuis. Een half uur later stappen we de warme verloskamer binnen. Ik help Melissa op het toilet om te plassen, maar dan is daar een sterke perswee. Ik gris de spullen uit een la en druk op de knop voor hulp van de verpleegkundige. Nog een perswee later klettert er vruchtwater op de vloer. Ik help Melissa zuchten terwijl we samen naar het bed waggelen.

Lees ook: ‘Het voelt zo raar. Ligt de baby wel goed?’

De bevalling

De baarmoeder van Melissa wil persen en nog geen tien minuten later wordt heel voorzichtig een hoofdje geboren. Ik kan Johans gezicht lastig lezen achter het mondkapje, maar in zijn ogen zie ik vreugde en verbazing ineen. Hij helpt me om de baby verder geboren te laten worden en trots legt hij een huilende baby op Melissa’s borst. Met open armen verwelkomt ze het kleintje.

Anders dan anders

Ik doe snel mijn handschoenen uit zodat ik mijn warme trui ook kan uitdoen. Samen met het mondkapje maakt deze dat ik even heel benauwd word. Een slok koud water helpt, en nadat ik me weer heb bedekt, voel ik aan Melissa’s baarmoeder. Deze werkt nog steeds prima en binnen een kwartier wordt ook de placenta geboren, zonder al te veel bloedverlies. De moederkoek hoort ook echt bij de bevalling, dus pas als die er is, feliciteer ik – zonder hand, maar met mijn ogen – de ouders met hun derde dochter: ‘Gefeliciteerd! Ik glimlach jullie toe hoor, vanachter dit rotding!’ We maken er nog wat foto’s van en lachen er maar om: baby Maud zal de mondkapjes later wel in haar fotoalbum terugzien.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.