Een derde makkelijker?

Verloskundige Ellen Andrea is moeder en schrijft elke maand over een bijzondere bevalling. Dit keer over Nynke, die ze al langer kent. Ze is voor de derde keer zwanger. Dan zou de bevalling makkelijker moeten gaan, zou je denken... Niets bleek minder waar.

Ik ken Nynke al een tijdje. Ze woont twee huizen naast mijn ouders. Boudewijn en zij kwamen er wonen toen ik allang uit huis was, maar omdat mijn ouders nog goed bevriend zijn met onze ‘oude’ buurman en zij daar ook over de vloer komen, kennen we elkaar al als Nynke in 2011 onze praktijk bezoekt, omdat ze zwanger is van haar eerste kind. Ze krijgen dochter Jasmijn en in 2013 volgt zoon Hidde. Nu is Nynke zwanger van haar derde kind. Ze is huisarts, en als ik iets uit ervaring weet, is dat het soms niet handig is dat je zelf veel weet van alle medische ins en outs. Ik raad haar aan niet zelf te dokteren. Ze kan gewoon bellen als ze een ‘stomme’ vraag heeft of ons even vragen mee te denken als ze twijfelt. Dat doet ze dan ook.

Geschreven door

Ellen Andrea

Een goed begin…

Bij veertig weken schiet ze wel even in de ‘denkmodus’. Hoewel het vertrouwen in deze baby groot is, wil ze niet langer dan 41 weken zwanger zijn, dus strip ik haar vlak voor die tijd. Er is al wat ontsluiting en wonder boven wonder neemt haar lijf het seintje goed op en krijgt ze vlak na het strippen al weeën. Ik heb samen met onze mannelijke eerstejaarsstudent Luuk dienst en rij samen met hem naar mijn vertrouwde straat. De weeën zijn al flink op gang als we binnenkomen. Nynke heeft bijna vier centimeter ontsluiting en omdat zij en Boudewijn graag willen dat hun derde kind wordt geboren in hetzelfde ziekenhuis als zijn broer en zus, rijden we naar de verloskamers. De bevalling gaat voorspoedig. Nynke moet zich steeds meer concentreren op de weeën en drie uur na het starten van de bevalling, heeft ze al acht centimeter ontsluiting.

Toch een sterrenkijker?

Ik breek de vliezen, want Nynke wil graag wat versnelling. Toch lijkt die op zich te laten wachten. De persdrang zet niet door en als ik voel, blijkt het hoofdje niet diep te liggen. Zou deze baby een sterrenkijker zijn?! Ik adviseer Nynke op haar zij te draaien, zo kan de baby beter de draai maken in haar bekken.

Vermoeden bevestigd

Dan barst de persdrang wel los en kan Nynke het niet meer tegenhouden. Haar lijf wil niets anders dan persen. Ze draait als vanzelf op haar rug, pakt haar benen en we zien al haartjes verschijnen! Boudewijn support haar vanuit zijn tenen en student Luuk kijkt vol verwachting. De baby schrikt even van deze plotselinge druk op zijn hoofd: een paar minuten zakt zijn hartslag, maar gelukkig is die al snel weer normaal. Dat gebeurt vaker bij een snelle bevalling. Nynke moet hard werken om het hoofdje dieper te krijgen. Omdat de baby het goed doet en er nog steeds progressie is, word ik hier niet nerveus van. Wel wordt mijn vermoeden bevestigd: de baby kijkt naar boven in plaats van naar beneden.

Pittige klus

En ja hoor, na 28 minuten keihard werken, zien we een schattig gezichtje verschijnen. Samen met Luuk geef ik de baby aan Boudewijn, die hun zoon op Nynkes buik legt. Melle is geboren! Hij doet het meteen prima en de bult die hij op zijn voorhoofd heeft van het persen, trekt gelukkig snel weg. Nynke moet nog lang bijkomen van deze pittige klus. Een derde baby zou makkelijker moeten gaan, zou je denken. Niets is minder waar.