Geen tijd voor overleg

Verloskundige Ellen Andrea is moeder en schrijft elke maand over een bijzondere bevalling. Deze keer wordt ze middenin de nacht gebeld. Het is Frank. Zijn vrouw Latifa heeft flinke weeën, hun eerste kind is op komst. Terwijl iedereen in huis nog in diepe slaap is, grist Ellen haar kleren van een stoel en glipt naar beneden.

Ik rijd door de stille stad. Hun huis is makkelijk te vinden, Frank heeft het buitenlicht voor me aangedaan en binnen is het gelukkig lekker warm. Ook fijn voor de baby straks, denk ik nog. Bij binnenkomst tref ik Latifa in stilte aan. Ze puft in alle rust de weeën weg, zittend op een skippybal aan de rand van het bed. De bevalling lijkt al goed op gang. Mijn aanwezigheid doet niets met de frequentie van de krampen. Wanneer ik binnenkom aan het begin van een bevalling, zakken die nog weleens weg. Dat komt door de adrenaline: de komst van de verloskundige is misschien spannend en dat remt de weeën soms af.

Geschreven door

Ellen Andrea

Tijd voor overleg is er niet

In dit geval dus niet. Latifa merkt mijn aanwezigheid haast niet op en is geconcentreerd bezig met de bevalling. Rustig hurk ik naast haar en controleer het hartje van de baby. Die heeft nergens last van. Ik fluister dat de baby volgens mij niet lang op zich laat wachten. Latifa kijkt me even vol ongeloof aan. Meteen daarop volgt weer een wee, en nu lijkt haar lijf dit ook te vertellen; er golft een enorme perswee door haar buik. Tijd om een geboorteplan te lezen of te overleggen is er niet, de baby komt eraan. Ook Latifa roept dat en ik vraag Frank om wat spullen uit de babykamer te pakken: wat hydrofieldoeken, een mutsje en het kraampakket.

Grote ogen

Ik trek mijn grote verlostas uit de auto en bel een kraamverzorgende voor assistentie. Terwijl ik mijn handschoenen aantrek, gaat Latifa staan. Vervolgens hurkt ze naast het bed. Ze perst een beetje mee en ik zie dat het hoofdje al in aantocht is. Frank rent nog even naar beneden voor de fotocamera en samen helpen we zijn vrouw op bed. Nog geen tien weeën later ligt er een blakend gezond meisje op Latifa. Ze huilt even, maar kijkt daarna met grote ogen haar ouders aan. Amber is geboren!

Beschuit met thee als ontbijt

Ik maak snel wat foto’s van dit fantastische moment. De kraamverzorgende is helaas te laat, maar nog net op tijd om te assisteren bij de geboorte van de placenta. Ik leg haar uit dat bijna niemand hier tegenop kon rijden, en nadat alles is opgeruimd, genieten we samen van de beschuit met thee als ontbijt. Nog voordat mijn engeltjes echt wakker worden, ben ik weer thuis. Wat een prachtige koude nacht.