Zwemmen
Zaterdagochtend, allemaal de auto in. De kinderen hebben het al weken over zwemmen en nu gaan we. Na een kleine twee uur zitvlak-van-het-badpak vernaggelen op de glijbaan, je vingers zien veranderen in rozijntjes en heerlijk genieten van twee blije waterratjes komen we de kleedhokjes uitrollen. In de hal tocht het en voelen we meteen hoe nat – en dus koud – ons haar is. Magnus en Reina maakt het niet uit, want die zien iets anders.
Hebben!
'Mama, ik wil zo'n fluitje!' 'Wowzers, kijk die duikbril! Die wil ik!' In een vitrine rechts naast de deur liggen zwemspullen uitgestald. Het eerste waar je oog op valt als je je net weer in je maillot hebt geworsteld. Na al het gepruts en die hele onderneming trakteert zo'n zwembad je dan op een discussie over felgekleurde plastic prullaria die we niet nodig hebben. En dan moeten we nog langs de frituurlucht en het grote bord met alle ijsjes.
Kindermarketing
Met een beetje geluk staat er ook nog een plastic raceauto waarin je voor vijftig cent een minuutje heen en weer geschud kan worden. Primaire kleuren, een muziekje en een gleuf: iedere ouder kent de fuik van het onweerstaanbare hebbeding in een plastic bolletje dat je uit een apparaat kunt trekken. Kindermarketing wordt in de westerse wereld sinds de jaren zeventig gezien als een krachtig middel om je merk te pluggen. Kinderen zijn namelijk makkelijk enthousiast te krijgen en als je ze eenmaal om je vinger hebt gewonden, treden ze al snel op als ambassadeur voor je merk. En hoewel grote supermarktketens al afstand deden van specifiek op kinderen gerichte verpakkingen van ongezonde producten, valt er nog veel te winnen. Want natuurlijk is het fijn dat de zakken chips niet meer op peuterooghoogte liggen te azen, zo veel troep in huis, daar zit natuurlijk ook niemand op te wachten.
Plastic
Sterker nog: als kindermarketing wordt verboden zodat kinderen gezonder worden, is het dan ook niet eens tijd om plastic in de ban te doen voor een gezondere wereld? Plastic wordt zelfs het nieuwe fijnstof genoemd; het zit overal in, zelfs in de lucht die we inademen. De CEO van Action zegt dat zijn winkel zo duurzaam mogelijk produceert en nu eenmaal voorziet in de behoefte van de klant. En precies daar zit het probleem, want uiteindelijk zijn onze kinderen net mensen. Ook volwassenen zijn niet opgewassen tegen mooie kleuren, fonkelnieuwe hebbedingen en een ijzersterke marketing. Volgende keer geen mutsen vergeten voor die natte haren, trek ik die meteen iets verder naar beneden. En ze gaan pas weer af als we bij de auto zijn, alwaar ik een oerdegelijke bruine boterham met pindakaas serveer.
