‘Jongens, mama is ongesteld geworden!’

Bah, Lisa is weer ongesteld. Ze heeft pijn, wil alleen zijn en geeft Simcha de wind van voren. Dan bedenkt ze zich dat ze helemaal niet wil dat Simcha ongesteld zijn als iets negatiefs ziet. Ze zou ernaar uit moeten kijken dat ze een vrouw gaat worden.

Die tijd van de maand

Een beetje naar binnen gekeerd kachel ik door het huis. Het is die tijd van de maand. En juist dan gaat Simcha aan me hangen. Altijd wanneer ik behoefte heb aan een beetje ruimte voor mezelf. Ik grom naar haar dat ze me met rust moet laten. Dat ze even zelf moet gaan spelen. Ze zucht. ‘Oh nee, je bent ongesteld hè mama. Pfffff, nou ik word later NOOIT ongesteld.’

Nare bijsmaak

Peter brengt me een kopje thee en vraagt hoe het nu met me gaat. Het zullen de hormonen wel zijn, maar ik voel me onwijs verdrietig. ‘Jammer toch eigenlijk,’ zeg ik tegen hem. ‘Dat ongesteld zijn zo’n nare bijsmaak heeft. Het lijkt wel een soort vloek. Je hebt pijn, je voelt je waardeloos en dan laat iedereen je ook nog eens weten dat je niet gezellig bent. Simcha voelt nu al aan dat ongesteld zijn niet iets heel tofs is. Het is niet eerlijk. Ze zou ernaar uit moeten kijken dat ze een vrouw gaat worden. Er niet tegenop zien als iets gruwelijks dat ook haar te wachten staat. Kunnen we daar niet wat aan doen?’ Peter kijkt nadenkend. Ik denk aan het ziekenhuistraject waar we straks in gaan. En het mogelijke verdriet als ik na een behandeling misschien toch weer ongesteld word.

Vieren

Simcha komt de keuken weer in. ‘Papa, laat mama maar. Ze is on-ge-steld,’ fluistert ze veelbetekenend terwijl ze haar handje naar hem uitstrekt om hem bij me weg te halen. Alsof ik een besmettelijke ziekte heb waar hij maar beter ver bij uit de buurt kan blijven. ‘Ja mooi hè,’ zegt Peter. ‘Dat mama ongesteld is, betekent dat ze een baby kan krijgen.’ Simcha’s ogen lichten op. ‘Echt waar?’ ‘Ja, zodra een meisje ongesteld is, kan ze mama worden.’ Blij duikt ze in mijn armen. ‘Maar papa dat moeten we vieren! Met poffers en cakejes en taart!’ Peter vindt het een goed idee. Samen gaan ze naar de winkel en ik mag op bed blijven liggen met een boek. Simcha komt blij een warme kruik en een zoen brengen.

Cakejes

De hele middag zijn ze druk aan het bakken. Vanuit de slaapkamer kan ik stiekem meegenieten van de gezelligheid in de keuken. ‘Dit zal mama echt heeeerlijk vinden!’ roept Simcha uitgelaten. Ik begin ze zelfs een beetje te missen. Mijn behoefte aan alleen zijn, is allang weer overgewaaid. Als ze de cakejes heeft versierd, komt ze de schaal vol lekkers trots aan me laten zien. Niet alleen de cakejes maar ook zijzelf zit helemaal onder het roze glazuur. Ik krijg er eentje met een hart van discohagels erop. Daarna rent ze enthousiast naar de buurjongens. ‘Jongens, mama is ongesteld geworden!’ Ze kijken haar met grote verbaasde ogen aan, maar nemen gretig de cakejes in ontvangst.

Gefeliciteerd

Grinnikend steekt de buurvrouw haar hoofd om de hoek van de deur: ‘Nou gefeliciteerd Lies.’ ‘Dank je,’ zeg ik, hikkend van het lachen. Als ik Simcha even later een boekje voorlees en ze lekker tegen me aan op de bank zit, zegt ze met haar mond vol cake: ‘Wanneer word ik ongesteld mama?’ ‘Dat duurt nog een hele tijd schat.’ ‘Maar dan gaan we het ook vieren, hè? Met poffers en cakejes en taart!’