Ik werd wakker van het gekwetter van vogeltjes. Toen ik mijn ogen opende, stond Loulou naast mijn bed. Rommelige haren, onschuldige grote bruine ogen; of ze in bed een filmpje mochten kijken. Broer Lewis had bij haar op de kamer geslapen en samen installeerden ze zich aan haar hoofdeinde, met de laptop voor zich. Een half uurtje Netflix op de zondagochtend. Naast mij lag Josh in een comateuze slaap. Hij was diep in de nacht thuisgekomen van een optreden. En ineens herinnerde ik me wat voor dag het vandaag was. Moederdag. Ja, precies ja.
Duwtje in de goede richting
Het was de dagen daarvoor al een paar keer door mijn hoofd geschoten. De vraag wie er verantwoordelijk is voor de invulling van Moederdag als de kinderen nog te klein zijn om de boel zelf te organiseren en vader niet meer bij moeder is. Is dat niet gewoon vader? Gescheiden of niet; vader zorgt ervoor dat er een cadeautje is, of een knutselwerkje? Maar my baby daddy is zijn nieuwe huis aan het verbouwen en zit tot over zijn oren in de linoleumvloeren en isolatiematerialen. Dus daar viel weinig van te verwachten. En hoe zit het met de nieuwe geliefde? Kan hij geen rol spelen? Ik had die van mij nog een beetje in de goede richting geduwd, door hem te vragen of ik ook bloemen voor zijn moeder moest halen, want: 'Het is morgen MOEDERDAG.' Maar nee. Josh had drie avonden achter elkaar opgetreden en sliep.
'Ogen dicht!'
Hoe het die zondagochtend verder ging? Ik ben opgestaan, zette de tuindeuren open en begon aan het ontbijt, toen Lewis ineens naast me stond. 'Mama, mag ik je helpen?', vroeg hij. Samen sneden we fruit en groenten voor de smoothie. Een paar minuten later kwam Lou de trap afgerend. Ik moest mijn ogen dichtdoen en gaan zitten en toen ik ze opendeed, zag ik twee glimmende trotse gezichtjes. 'Tadaaaa!' riepen ze, terwijl ze me om beurten hun cadeaus overhandigden: een totempaal van wc-rollen met bovenop een monstertje gemaakt van plakmais. 'Dat ben jij, mama!' Lou had bloemetjes gedroogd en opgeplakt. Het was prachtig.
Knutseloma
Wiens werk was dit? Wat is het antwoord op de vraag wie er voor Moederdag zorgt als de kinderen te klein zijn en papa en mama zijn gescheiden? Nou, dat is oma. Natuurlijk. Mijn eigen lieve mama. Zij kent de mannen in mijn leven. En daarom is zij gaan knutselen. Zo kwam het allemaal toch nog goed. En na het cadeautjesfestijn, precies op tijd voor het ontbijt, kwam Josh de kamer binnengeschuifeld. Verfrommeld. Zijn ogen half dichtgeknepen. Als een mijnwerker die na weken onder de grond voor het eerst weer daglicht ziet. 'Fijne Moederdag, moppie,' en een kus.
Na het ontbijt vertrokken we naar het strand, waar Tim de kinderen kwam ophalen voor de verjaardag van oma Ger. Hij gaf me een kneepje in mijn arm. 'Gefeliciteerd met Moederdag hè.'
