‘‘Het moet wel een grote taart worden, hè?’ zegt Sven’

Kae wordt bijna één. Naomi verheugt zich er ontzettend op, en Sven ook. Daarom organiseert ze twee feestjes en daar horen ook twee taarten bij. ‘Het moet wel een grote taart worden, zegt Sven, zodat Kae er lekker met haar handen in kan graaien.’

Overmorgen, een jaar geleden, liep ik nog gezellig rond in de Amsterdamse Pijp met een vriendin. Ik kocht een jurkje en tijdens het afrekenen kreeg ik ineens kramp. Ik had wel een vermoeden, maar geen idee hoe weeën voelden. Verder voelde ik me kiplekker. Het bleken inderdaad weeën. Kae kwam eraan. Twee keer knipperen, een jaar later, en onze pasgeboren Aziatisch lijkende baby is uitgegroeid tot een reusje dat met grote kijkers de wereld ontdekt.

Geschreven door

Naomi van As

Naomi van As - topsportster/moeder

Graaien in de taart

Maandag wordt Kae één. Als jullie dit lezen, heb ik er inmiddels twee feestdagen op zitten. Ook al krijgt Kae er zelf waarschijnlijk niks van mee, ‘want pas één jaar’, gaan we het natuurlijk wel vieren. Sowieso voor de foto’s. Als ik in mijn eigen babyalbum de foto van mijn eerste verjaardag zie, ja, dan vind ik dat toch leuk.

Ik zie ook al echt voor me hoe Kae met haar handen in een mooie taart graait. Die foto hoort in haar babyalbum. Ik moet eigenlijk foto’s zeggen, want we vieren haar verjaardag dus twee keer. Maandag in Heerenveen, met z’n drieën: Sven, Kae en ik. En omdat de meeste mensen op maandag werken, geven we in het weekend ook nog een klein feestje in Amsterdam.

Tweelagen mét donuts en koekjes

Ik zeg klein, maar dat is eigenlijk niet helemaal gelukt. We zitten nu op zo’n 25 mensen. Want als je de een vraagt, hoort een ander er ook bij en zo raak je al snel de tel kwijt. Sven laat overigens de organisatie van het eenjarig bestaan van onze dochter graag aan mij over, maar liet nog wel vallen: ‘Het wordt wel een grote taart hè?’ Ook hij wil Kae er graag met haar handen in zien gaan.

Nou, taart komt er. Voor op de dag zelf: een tweelaagse met roze tinten die in elkaar overlopen en bovenop staat Nijntje. Nog wat rood fruit erbij en geen dingen waarin ze kan stikken. De tweelaagse taart van zaterdag is wat soberder, maar daar komen nog twaalf versierde donuts en twaalf custommade koekjes bij. Slingers en ballonnen heb ik ook, nu alleen het cadeau nog. Maar wat geef je een kind van één? Ze heeft al zo veel spullen, ik heb al het gevoel dat ik in een speelgoedwinkel woon. Maar goed, alles voor onze Kae. Misschien een glijbaantje?

Kae’s babyalbum

Nu ik dit allemaal zo opschrijf, denk ik toch: wáárom doe ik dit? Ik lijk wel een halve zool met mijn twee speciale taarten. Kae krijgt er niks van mee. Nou ja, nu niet, later wel, als ze in haar babyalbum kijkt. En dan ziet ze zichzelf als eenjarige twee keer in een grote taart graaien én lachen. Moeten we alleen niet vergeten een foto te maken.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.