12x openhartige ouders: waarom ze toch opeens een kinderwens hebben

Ze poepen en huilen, kosten bakken met geld en je slaapt geen nacht meer goed: sommige mensen weten zeker dat ze nooit kinderen willen. Maar soms denk je daar toch ineens anders helemaal over.

De een droomt er al z’n hele leven van om ouder te worden, terwijl de ander die wens nooit heeft gehad. Maar natuurlijk kun je ook opeens van gedachten veranderen. Forumleden van het Amerikaanse platform Buzzfeed vertellen waardoor zij uiteindelijk toch kinderen wilden.

Herkenbaar? 15 cartoons over het leven van een jong gezin

‘Ik wilde nooit kinderen. En ik was ervan overtuigd dat ik een slechte ouder zou zijn. Toen ik net klaar was met de middelbare school, hielp ik een vriendin door af en toe op te passen op haar 1-jarige zoontje. Hij was zo schattig, lief en slim. Hij was een soort mini beste vriend die onvoorwaardelijk veel van mij hield. Opeens wist ik: dit wil ik wel. Ik wil kinderen. Nu heb ik er twee en ik zou ze voor niks willen inruilen.’
‘Ik had een lange relatie en al die tijd wilde ik geen kinderen. Totdat ik me realiseerde dat ik een relatie had mét een kind. Hij gamede uren per dag, had geen baan en ik moest hem er zelfs aan herinneren dat hij zijn tanden moest poetsen. Nadat de relatie beëindigd was, werd ik verliefd op een échte man. Hij had zijn zaken op orde, was volledig zelfstandig en zo lief. Ik ben nu zwanger van mijn eerste kind.’
‘Mijn moeder grapte altijd dat mijn honden haar kleinkinderen waren, omdat ze wist dat ik nooit kinderen zou krijgen. Op de dag dat zij stierf, kreeg ik ineens het overweldigende gevoel dat ik moeder wilde worden, omdat zij er geen meer kon zijn. Nu ik een dochter heb, zou ik zou graag willen dat ik haar kon bellen voor advies.’
‘Ik wilde nooit kinderen. Sterker nog, ik had een hekel aan kinderen. Ze plakken en ruiken naar zoete stroop, ook al hebben ze geen pannenkoeken gegeten. Tot ik op een dag naar mijn man keek en bedacht: er zouden meer mensen zoals jij op de wereld moeten zijn. Dat veranderde alles.’
‘Ik wilde geen kinderen tot me werd verteld dat ik geen kinderen kon krijgen. Nu heb ik er vier – de diagnose van de arts klopte (gelukkig) van geen kant.’
‘Ik wilde nooit moeder worden, want de moeders die ik kende gaven niks meer om hun uiterlijk en maakten enkel opmerkingen over hoe slecht andere moeders het deden. Zo wilde ik niet zijn. Totdat ik een vrouw ontmoette die ik heel erg bewonderde, en zij had ook kinderen. Ze zat vol zelfvertrouwen, was aardig en had een interessante kijk op de wereld. Door haar realiseerde ik me dat ik niet zoals die andere moeders hoefde te worden als ik zwanger zou raken. Mijn zoon is nu 14 maanden en ja, soms ga ik de deur uit met ongewassen haar en in het t-shirt van mijn man, maar ik ben wél de persoon die ik wil zijn.’
‘Wat me van gedachten heeft veranderd, is mijn nichtje. Toen zij geboren werd, voelde ik zo’n intense liefde die ik nog nooit had gevoeld. Toen wist ik dat ik ooit moeder wilde worden.’
‘Het gebeurde gewoon, ineens. Ik zag een lief en schattig meisje in het park en dacht: wow, wat zou het leuk zijn als ik er ooit zo eentje zou hebben.’
‘In het begin van mijn huwelijk had ik nooit echt de wens om kinderen te krijgen. Totdat ik, door de pil heen, zwanger raakte. Maar ik kreeg een miskraam en mijn man en ik waren verscheurd door verdriet. We wisten dat we weer zwanger wilden worden. Twee miskramen volgden. Ik had de hoop verloren dat onze wens ooit in vervulling zou gaan. Maar nu zijn we ouders van onze zoon van 14 maanden en we houden oneindig veel van hem.’
‘Ik ben 34 jaar en zwanger van mijn eerste kind. Ik denk dat ik eerst volwassen moest worden. Ik heb mijn opleiding- en carrièredoelen behaald en trouwde met mijn beste vriend. Nu denk ik dat ik toen geen kinderen wilde, omdat ik er onbewust nog niet klaar voor was.’
‘Toen mijn man en ik net getrouwd waren, wilde ik absoluut geen kinderen. Ik dacht zelfs na over sterilisatie. Mijn man raadde me aan om daarmee te wachten, omdat ik misschien wel van gedachten zou veranderen. We zijn allebei de oudste thuis en voedden onze broertjes en zusjes deels op, dus ik was ervan overtuigd dat ik geen kinderen wilde. Toch luisterde ik naar mijn man. En hij had gelijk! Na 19 jaar huwelijk zijn we nu ouders van ons dochtertje Alice.’
‘Ik wilde nooit kinderen. Toen mijn vriendjes met poppen speelde, droomde ik ervan om op Broadway te staan. Het ouderschap leek nooit een sterke wens van mij te zijn. Tot ik onverwacht zwanger raakte. Mijn man en ik waren geschokt. Nadat mijn dochter geboren was, vond ik het lastig om een band met haar op te bouwen. Maar ik bewandelde mijn eigen pad. Hoe meer tijd ik met haar doorbracht, hoe meer de liefde voor haar groeide. Ik kwam erachter dat mijn moedergevoelens misschien iets dieper zitten dan bij andere vrouwen, maar ze zijn er wel degelijk!’