
Kraamwerk: ‘Als ik hun huis binnenkom, merk ik dat de stemming bedrukt is’
In de rubriek Kraamwerk lees je bijzondere verhalen uit de kraamzorg. Kraamverzorgende Isa (42) vertelt over een kraamweek waarin verdriet en geluk dicht bij elkaar lagen. De kraamvrouw vertelt dat gelijktijdig met de geboorte van haar zoon haar schoonvader is overleden.
Te vroeg
Ik ben op weg naar een gezin dat ik nog niet ken. Omdat ik de zorg onverwachts van een collega overneem, heb ik niet de intake gedaan.
Ik heb begrepen dat het gaat om een tweede kind en dat het jongetje vier weken te vroeg geboren is. Dat is nu vijf dagen geleden en het gezin mag het ziekenhuis verlaten.
Bedrukt
Als ik hun huis binnenkom, merk ik dat de stemming bedrukt is. Al meteen blijkt waarom, als de kraamvrouw me vertelt dat gelijktijdig met de geboorte van haar zoon haar schoonvader is overleden.
Meteen heb ik kippenvel door deze samenloop van het begin en het einde van het leven. ‘Was het onverwachts?’ vraag ik. De kraamvrouw schudt haar hoofd en vertelt dat haar schoonvader al twee jaar ziek was. ‘Tijdens de kraamweek van onze oudste hoorden we dat hij niet meer beter zou worden.’
Grote impact
Ik heb met haar te doen, zeker als ze vertelt over de impact hiervan toen op haar psychische gesteldheid. Wat toen een gelukkige week had moeten zijn, stond in het teken van verdriet. De kraamvrouw heeft daar zo veel last van gehad, dat ze een depressie had.
Ik ben blij dat ze hier open over vertelt, want het is onder anderen aan mij om haar goed in de gaten te houden. Ik kan het verdriet niet verzachten, maar ik ga er alles aan doen om de kraamweek toch zo fijn mogelijk te maken.
Ontzorgen
Daarbij is één ding belangrijk: goed luisteren. Ik stem altijd af op waar binnen een gezin behoefte aan is, en nu nog een beetje meer. Het oudste kind is bij zijn andere grootouders en dus heb ik mijn handen vrij voor de moeder en het pasgeboren jongetje.
Er zijn veel belletjes met familie, de ouders zijn hun toespraken aan het schrijven en ze zoeken foto’s uit voor de uitvaart. We praten veel en ik ontzorg ze door voordat ik wegga het avondeten te koken.
Ook genieten
Tegelijkertijd ben ik er alert op dat er niet alleen verdriet is. Op momenten dat het past, herinner ik de ouders eraan dat er óók een kind is geboren. En dat ze blij mogen zijn, hoe dubbel dat ook is. Want hoe zeer ze ook in beslag worden genomen door het overlijden, deze eerste week met hun baby komt nooit meer terug.
Ik merk dat de kraamvrouw het prettig vindt dat ik dit zeg en dat ze zich meer en meer kan overgeven aan het genieten van de baby.
Van alle markten thuis
Na een paar dagen slaat echter de stress toe. ‘Ik heb enorme uitgroei,’ zegt de kraamvrouw. ‘Doordat de bevalling te vroeg begon, had ik geen tijd om naar de kapper te gaan.’ ‘Gaan we oplossen,’ zeg ik, en het komt bijzonder goed uit dat ik zestien jaar kapster ben geweest.
Even later ben ik druk in de weer met haarverf. De verloskundige, die onverwachts langskomt, trekt verbaasd haar wenkbrauwen op en zegt: ‘Dit maak ik niet vaak mee.’ Alle drie schieten we, ondanks alles, in de lach.
Niet te betrokken
Ik doe die week wel meer wat ik bij andere gezinnen niet doe. ‘Wil je mijn toespraak lezen?’ vraagt de kraamvrouw. ‘Eerlijk zeggen wat je ervan vindt.’ Ik lees hem met kippenvel en zeg dat ik ’m prachtig vind.
En dan dient het volgende punt van stress zich aan, want waar laat je een pasgeboren baby als iedereen die je vertrouwt naar dezelfde uitvaart gaat? Als kraamzorg is het belangrijk dat je niet persoonlijk betrokken raakt bij een gezin, maar in dit geval vind ik dat dat anders ligt. ‘Ik kan oppassen,’ bied ik aan. ‘Als jullie daarmee geholpen zijn.’
Gewoon Isa
En zo sluit ik de ene dag als kraamverzorgende de zorg af omdat de kraamweek erop zit, en kom ik de volgende dag gewoon als Isa terug om op de baby te passen.
Aan het einde van de dag draag ik hem over aan zijn ouders en trek ik, ondanks alles met een goed gevoel, voor de laatste keer de deur achter me dicht.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Mariëtte Middelbeek. Beeld: DuivelseilandArtikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.