Priscilla’s moederdag: ‘Pheleni (3) is nu net zo oud als ik toen ik mijn moeder verloor’

Moederdag: voor de een glipt ie zo voorbij, voor de ander is het een speciale dag. Priscilla (36) verloor haar moeder toen ze drie was. Sinds ze zelf moeder is geworden van Pheleni (3) maakt ze van Moederdag een feest.

Moeder missen

‘Dit wordt de eerste Moederdag zonder mijn moeder én zonder mijn oma, zij is een paar maanden geleden overleden. Mijn moeder mis ik al 33 jaar elke dag. Daar is nu het gemis van mijn oma bijgekomen, die als een moeder voor mij was.

Ik was drie jaar oud toen mijn moeder met epilepsie werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar heeft ze waarschijnlijk een verkeerde dosis medicatie gekregen, maar de exacte doodsoorzaak is nooit bekend geworden. Mijn oma heeft me toen in huis genomen en opgevoed. Mijn vader was niet echt in beeld.

Ik was nog te jong om herinneringen aan mijn moeder te hebben, en moet het doen met verhalen van anderen. Iedereen zegt altijd dat ik zoveel op haar lijk, omdat ik net zo direct ben en niet tegen onrecht kan. Dat vind ik een mooi compliment.

Een kind krijgen

Nu ik sinds drie jaar moeder van Pheleni ben, geniet ik ook van Moederdag. Daarvoor vond ik het maar een confronterende dag. Hoewel mijn oma er altijd probeerde iets moois van te maken en we samen naar het graf van mijn moeder gingen.

Ik heb een tijd gedacht dat ik nooit een kind zou kunnen krijgen. Rond mijn dertiende kreeg ik heftige ongesteldheidsklachten, er waren dagen waarop ik niet eens kon lopen. De huisarts nam dat niet serieus. Ook niet toen ik op mijn 19^e over endometriose las en haar hierover vertelde.

Tot ik op mijn 24ste midden in de nacht niets meer kon en met spoed werd opgenomen. Bizar genoeg was dat precies op de sterfdag van mijn moeder. Die nacht kreeg ik te horen dat ik ernstige endometriose heb. Eén eierstok is toen verwijderd en één eileider is afgebonden. Mij werd verteld dat ik nooit op natuurlijk wijze een kind zou kunnen krijgen. Een grote klap.

Bewust alleen

Op mijn 30e was ik zo klaar met de pijn dat ik er zelfs aan dacht mijn baarmoeder te laten verwijderen. Ik zou toch geen kinderen kunnen krijgen. Tot ik een andere arts sprak die zei dat er nog best een kans was.

Op mijn 32ste hakte ik de knoop door, ik ging ervoor. En wel in mijn eentje. Na een nare ervaring met een ex, wilde ik niet afhankelijk zijn van een partner en het liever zelf in de hand hebben. Ik koos voor een niet-anonieme donor, want ik vind het een fijn idee dat later contact mogelijk is.

Toen er voor de vierde keer een embryo werd teruggeplaatst, verwachtte ik er inmiddels al niets meer van. Maar ik was nog niet klaar met plassen of ik zag al twee streepjes op de test.

Verhalen doorgeven

Pheleni is een heel lief en pienter meisje. Het allermooiste vind ik de liefde die ze me geeft. Als ik door de endometriose niet anders kan dan ziek op de bank liggen, komt ze lief naast me spelen of we lezen samen boekjes.

Phe lijkt heel erg op mij, en daarmee dus ook op mijn moeder. Ik probeer er niet teveel over na te denken dat ze nu net zou oud is als ik toen ik mijn moeder verloor.

Deze Moederdag ga ik weer naar het familiegraf. Pheleni mag de bloemen uitzoeken. Ze weet alles over haar oma, we kijken samen foto’s van haar en ik geef de verhalen die ik ken door. Dit jaar maken we er samen iets moois van.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Kim Buitenhuis. Fotografie: Kim Krijnen

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.