12 ouders vertellen de (hilarische) blunders die hun kind maar niet wil vergeten

Uit frustratie of onhandigheid zeg je weleens wat tegen je kind, waarvan je later denkt: ik hoop dat hij het snel vergeet. Think again! Kinderen onthouden juist die dingen en dat krijg je nog járen te horen... Deze ouders kunnen erover meepraten.

‘Ik vroeg mijn 5-jarige wat ze wilde eten. ‘Geen verbrande wrap!’ kreeg ik terug. Omdat ik haar wrap in de zomer van 2019 een keer heb laten aanbranden…’
‘We hadden een keer geld uit de spaarpot van onze zoon gehaald om de oppas te betalen. De volgende dag ben ik meteen naar de pinautomaat gegaan om vervolgens het geld terug in zijn spaarpot te doen. Nu – tien jaar later – heeft hij het nog steeds over ‘die keer dat we al zijn geld hadden gestolen’.’
”Vampieren bestaan niet, ik beloof het,’ zei ik tegen mijn kind. Mijn 4-jarige: ‘Hoe weet je dat. Je had het ook mis met mijn doktersafspraak. Je zei dat die op maandag was, maar het was op woensdag’.’
‘Ik ververste een keer het water van de vissenkom, maar het water was te koud. De goudvis heeft het niet overleefd. Ze herinneren me er nog steeds aan wat ik Charlie heb aangedaan. Ze zijn nu 46 en 50 jaar…’
‘Ik wilde het speelgoed van mijn dochter schoonmaken door er heet water overheen te gieten, om alle bacteriën te doden. Het speelgoed smolt. De volgende dag riep mijn kind tegen een groep moeders in de speeltuin dat haar moeder al haar speelgoed had stukgemaakt.’
‘Ik heb ooit de lunchtrommels van mijn tweeling verwisseld. Nog steeds controleren ze of ik ze wel de goede lunchtrommel heb meegegeven. Het is al vijf jaar geleden en ik heb die fout maar één keer gemaakt!’
‘Mijn drie dochters zijn inmiddels volwassen, maar toen ze klein waren heb ik ooit een taco uit het raam gegooid omdat ze er maar ruzie om bleven maken. Elke keer als ze alle drie thuis zijn, beginnen ze weer over die verdomde taco.’
‘Ik liep een keer met mijn 4-jarige over straat toen ik een plastic tasje op de grond zag liggen. Ik raapte ‘m op en gooide de zak in de prullenbak. Een straat verder flipte mijn zoon, omdat hij het tasje in de prullenbak had willen gooien. Te laat, zei ik. Nu, zes jaar later, heeft hij het nog steeds over ‘die ene keer dat hij dat plastic tasje niet mocht weggooien’.’
‘Toen mijn zoon baby was, heb ik ooit per ongeluk in zijn vinger geknipt tijdens het nagelknippen. Ik heb toen harder gehuild dan hij. Later maakte ik de grote fout om dat aan mijn zoon te vertellen. Hij herinnert mij er sindsdien continu aan.’
‘Drie jaar geleden heb ik per ongeluk een stukje huid meegenomen bij het vastmaken van de kinband van zijn helm. Elke keer als ik hem wil helpen om zijn helm vast te maken zegt hij: ‘Niet mijn huid ertussen doen!’ Als hij het zelf doet, dan vraagt hij mij of ik nog weet dat ik zijn huid ooit heb meegenomen…’
‘Mijn kinderen vergeten niets. Ik ben ooit in slaap gevallen terwijl ik in de auto wachtte tot mijn toen 5-jarige uit school zou komen. Hij is inmiddels 9 en zei laatst: ‘Niet in slaap vallen als je me op komt halen, hè’.’
‘Ik heb het bakje ijs van mijn zoontje ooit op het dak van de auto gezet, zodat ik zijn gordel om kon doen. Ik heb het bakje weer keurig van het dak gehaald, maar mijn zoontje praat nog steeds over die ene keer dat ik bijna was weggereden met het bakje ijs nog op het dak.’