'Moeder worden was mijn grootste droom, maar daten met de druk om daar een kind uit voort te laten komen, wilde ik niet. Dus besloot ik dat als ik op mijn dertigste nog geen partner had, ik er alleen voor zou gaan, zou kiezen voor mezelf en mijn kinderwens. Een man is zeker welkom, maar moet dan wel dealen met de situatie.
Lees ook: Denk je aan alleenstaand ouderschap? Dit moet je weten
Waar wacht je op?
Op mijn dertigste was ik nog vrijgezel, dus stapte ik naar de huisarts. Hij verwees me door naar een kliniek in Leiderdorp. Daar ging ik op oriëntatiegesprek. De vrouw van de kliniek keek me aan en zei: "Volgens mij heb je de knoop allang doorgehakt. Waar wacht je nog op?"
Ik heb me meteen aangemeld voor de wachtlijst met de gedachte dat ik me altijd nog kon afmelden. Een donor krijg je niet zomaar toegewezen, daaraan gaan een hoop gesprekken en controles vooraf. Zelf mag je een aantal voorkeuren opgeven over afkomst, lengte en gewicht.
Ik koos voor een Nederlandse donor. De kliniek zoekt iemand met dezelfde uiterlijke kenmerken. De kans is dan groter dat het kind op jou lijkt, dat vinden veel vrouwen prettig.
Veertien maanden later werd ik gebeld dat er een match was en ik besloot ervoor te gaan. Al na de eerste inseminatie bleek het raak. Normaal doen vrouwen de zwangerschapstest met hun partner en houden het dan nog even geheim. Ik appte direct vijf vriendinnen.
Lees ook: A, B, C: er zijn drie soorten donoren, welke past bij jou?
Deze keuze verdedigen
Mensen reageren positief als ik ze vertel dat ik het moederschap bewust alleen ben aangegaan. De keren dat ik 'stoer' ben genoemd zijn inmiddels niet meer op twee handen te tellen. Wel is er iemand geweest die zei dat ik Noud iets ontnam door hem 'geen vader te geven'. Op dat soort opmerkingen kan ik fel reageren. Natuurlijk mag iedereen een mening hebben, maar dit vond ik te ver gaan. Ergens voelt het oneerlijk dat ik mezelf moet verdedigen.
Gelukkig kan ik zulke opmerkingen goed naast me neerleggen. Ik weet hoe goed het gaat met mij en Noud en dat hij absoluut niets tekortkomt. Natuurlijk is het soms pittig als hij de boel onder spuugt of poept en ik letterlijk handen tekortkom. Ook voor vragen of het delen van hoogtepunten mis ik weleens een partner, maar gelukkig heb ik een groot vangnet waarbij ik voor dat soort dingen terechtkan.
Lees ook: Zo ga je om met kritiek op de opvoeding
Roadtrip
Ik reisde altijd al graag en met Noud is dat niet anders. Zo zijn we in anderhalf jaar al vier keer op vakantie geweest. In de zomer hebben we een roadtrip gemaakt door Frankrijk. Vier weken lang overnachtten we in huisjes en op campings – net waar het ons uitkwam.
Mensen vragen soms: "Waarom doe je dat met een eenjarige? Wie heb je iets te bewijzen?", maar wij vinden het oprecht leuk. Bewust alleenstaand moederschap heeft het imago dat het alleen maar zwaar is, maar zo ervaar ik dat – mede dankzij familie en vrienden – helemaal niet.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Danique Beijer. Fotografie: Kim Krijnen
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
