Ik ging op reis naar Montreal. Vrienden van mij wonen in deze stad met een kleintje, ongeveer even oud als de mijne. Daar leerde ik een belangrijke les: je vakantie wordt echt totaal niet wat je ervan had verwacht.
Op dag twee van de vakantie besloten we te gaan wandelen door de Italiaanse buurt, uitkomend op de overdekte markt waar we verse maiskolven konden eten en oesters zouden slurpen, terwijl onze dochters stralend in de kinderwagen ... ja, wat eigenlijk? Gezellig zitten en zwaaien naar andere mensen?
Tip: Op vakantie met je baby: 13 geschikte bestemmingen
Snelwandelend
Dat was ongeveer het laatste wat ze deden. Mijn dochter had het op een krijsen gezet en smeet haar maiskolf op de grond. We hadden een basisfout gemaakt: voor de markt hadden we een pistachio latte gedronken op een idyllisch terrasje, tussen idyllische mensen. Die waren overigens zonder kinderen, en wij moesten vooral op de onze letten, zodat die niet de 6 dollar kostende cortado's van de buren omstoten.
Het tijdslot van de leuke, relaxte dreumes in de kinderwagen was precies om. Snelwandelend met de kinderwagen in de ene hand en de maiskolven in de andere, trokken we naar een speeltuin om eindelijk weer de levensvreugde terug te zien op de gezichtjes van ons geliefde kroost.
Trapdiensten
Ander voorbeeld. We hadden voor de reis al besloten dat het misschien leuk zou zijn om een paar dagen in het noorden van Canada te verblijven. We kozen een heel toffe boshut met jacuzzi. We vroegen voor we het boekten aan de eigenaar of de jacuzzi het wel echt deed.
Die deed het. Maar we hadden misschien beter even kunnen mailen of er wel een traphek was. Er was een grote, eikenhouten, bijna ronde trap die aan alle kanten toegankelijk was. We besloten uiteindelijk trapdiensten te draaien: als de kinderen speelden, moest altijd iemand de wacht houden zodat ze niet stiekem de trap op gingen.
Lees ook: Ouders installeren traphekje vaak te laat: val van de trap is de nummer één oorzaak ernstig letsel
In de vertraging
We sliepen er ook amper. De ene slaapkamer zat op een open zolder zonder gordijnen - wel met heel mooi, vrijstaand bad, zelfs met kaarsen eromheen, leuk voor de brabbelende kleintjes om 18.00 uur in het volle licht. De andere slaapkamer had een houten schuifdeur. Wanneer de ene dreumes een geluidje maakte, maakte de andere het geluidje terug. Als dolfijnen in de oceaan die naar elkaar seinen.
Na twee nachten in onze coole boshut waren we doodop en reden we voor het eerste slaapje alweer terug naar huis. Vanaf toen gingen we echt in de vertraging. Het maakte ons geen bal meer uit hoeveel zonovergoten marktjes, bosjacuzzi's en tweedehandswinkeltjes we zouden missen. We waren met elkaar, met speeltuinen en traphekken in overvloed.
Gewoon leuk
Op vakantie, hoe mooi de bestemming ook is, doe ik eigenlijk niet zoveel anders dan wat ik thuis ook doe: naar mijn kind kijken en ondertussen hopen dat ik iets opvang van de omgeving of mijn gesprekspartner. Meestal is dat ongeveer een derde, op goede dagen de helft. Het is gewoon leuk om het eens op een andere plek te doen.
De column van Anneke verschijnt iedere dinsdagochtend. Eerdere afleveringen teruglezen kan in het dossier Columns Anneke.
