Vorige aflevering teruglezen? Marieke in de wachtkamer #3
Ik zou willen dat ik je tot leven kon schrijven. Dezelfde wens uitte ik jaren geleden voor je broer, en hij is er. Wie weet werkt het, wie weet hoef ik me enkel tot je te richten op papier om je naar hier te halen. Want op dit moment voel je verder weg dan ooit. Je hebt het ontdooien niet overleefd, daarvoor nestelde je niet goed in. Je was geen van de twee overgebleven embryo's. Of ben je die misschien wel?
Misschien zit je in alles waarmee we je proberen. Misschien ben je elke cel die ontstaat, verandert, afsterft en een nieuwe vorm aanneemt. Misschien zit in elke fase van dit proces een stukje van jou. Als het me lukt om het zo te zien, is het minder verdrietig. Dan is elke teleurstelling slechts een stapje dichter naar jou. Een optelsom van delen die hopelijk ooit leiden tot jouw compleetheid.
Lees ook: 7 veelgestelde vragen over hulp bij zwanger worden
Meer dan gewenst
Hoe verder ik op deze medische weg ga, hoe zekerder ik weet dat ik jou net zo graag wil als ik je broer wenste. Het antwoord op de vraag of 'eentje niet genoeg is', is gelaagd. Je grote broer Bern is meer dan het meeste waar ik jarenlang van durfde te dromen. Hij is genoeg in de zin dat hij ons zielsgelukkig maakt puur door te bestaan, en nog meer door wie hij is in al zijn zachtheid, scherpte en openheid.
Juist doordat hij meer dan genoeg is, groeide de wens naar meer. We wilden altijd al een groter gezin, voordat we wisten dat het voor ons niet vanzelfsprekend zou zijn. Maar in de jaren dat die moeilijkheid steeds pijnlijker duidelijk werd, slonk de wens. Als we er maar eentje mochten krijgen, zouden we al zielsgelukkig zijn. Alsof er iemand over ons lot besliste, en we hem of haar tevreden konden stellen door bescheidener te zijn.
Lees ook: The One Kid Club: Els kwam er tijdens een iui-traject achter dat ze toch geen tweede wilde
De noodzaak me te verantwoorden
Ook naar de buitenwereld toe voelt het soms alsof we enkel onze zegeningen mogen tellen. We hebben een gezond kind, is dat niet genoeg? Waarom al die moeite opnieuw? Het impliceert dat we inhalig zijn als we meerdere kinderen wensen. Maar zou zoiets ooit gezegd worden tegen iemand die probleemloos via de natuurlijke weg kinderen krijgt? Ik denk het niet. Met een medisch traject komt kennelijk de noodzaak je te verantwoorden.
De enige personen aan wie ik me wil verantwoorden zijn Bern en jij. Ik wil jullie verzekeren dat je nooit hoeft te twijfelen aan de gewenstheid van je bestaan. Ik wil Bern en jou vertellen dat als liefde alleen genoeg was, jullie al jaren eerder waren geboren. En ik wil jou in het bijzonder toevertrouwen dat je voor mij al bestaat, nog voordat je er bent. Ongeacht of je er daadwerkelijk komt.
Ik prepareer mijn lijf
Met het ontstaan van de wens, wordt het kind in je hart al geboren. Helaas weet een wenskind niet altijd de weg van je hart naar je armen te halen. Misschien geldt dat ook voor jou, maar ik zal alles doen wat ik kan om je die weg te wijzen. Daarom begin ik deze week weer met injecties, pillen en ziekenhuisbezoeken. Avond aan avond zet ik een naald in mijn buik, sluit ik mijn ogen en blaas ik je zuurstof toe in de vorm van hormonen die mijn bloedbaan voor je opneemt.
Ik prepareer mijn lijf met alles wat de wetenschap te bieden heeft. Ik reik het je aan om er je voordeel mee te doen. Via al die injecties neem jij weer nieuwe vormen aan. Je groeit in mijn eicellen, vult mijn eierstokken en bouwt aan mijn baarmoeder. Samen bewerkstelligen we in twee weken zo ongeveer het twintigvoudige van wat Moeder Natuur maandelijks presteert. Mijn buik zal boller en boller komen te staan van onze inspanningen. Je zal in zo veel mogelijk follikels uitgroeien tot een zo goed mogelijke kans op een leven. Zodra je uit genoeg eiblaasjes bestaat, word je geoogst.
Lees ook: Arts voortplantingsgeneeskunde Tessa Cox over de mogelijke behandelingen in een fertiliteitstraject
In goede handen
Daarmee worden deze delen van jou voor even bij mij weggehaald. Maar wees niet bang, je komt weer bij me terug. En tot die tijd ben je in goede handen. De knapste artsen en laboranten zullen voor je zorgen en je samenvoegen met je andere helft: je papa. Wat de natuur maar niet lukt, kan de wetenschap wel: onze liefde omsmelten in nieuw leven.
Ik weet niet in hoeveel embryo's en cellen je zult worden opgedeeld, maar ik hoop dat het genoeg zal zijn om je uiteindelijk heel te voelen. Dan kom je weer bij mij terug, als het goed is. Gefaseerd, of in een keer. Ook dat weten we niet. De enige zekerheid is dat ik grenzeloos naar je uitkijk.
Meer lezen van Marieke kan in het dossier In de wachtkamer. We publiceren iedere woensdagochtend een nieuw deel in deze reeks.
Herken jij jezelf in het verhaal van Marieke en wil jij ook je verhaal delen? Ga dan naar het Ouders van Nu Community forum en praat hier met andere (wens)ouders verder.
