Mijn dochter is 3,5 jaar. Dat betekent dat ze geen idee heeft hoe ver weg Spanje is, wat de leeftijd van Sinterklaas is ('23') of hoeveel nachtjes ze nog moet slapen voor we pakjesavond vieren. Het betekent gelukkig ook dat ze niet doorheeft dat de stoomboot op tv er anders uitziet dan die bij ons in de buurt, dat het onmogelijk is dat haar schoencadeau door de brievenbus naar binnen is gekomen, en dat ze de komende weken iedere keer exact dezelfde winterpeen in haar schoen zal stoppen.
Wat ze wel feilloos doorheeft, is dat ze elke avond naar het Sinterklaasjournaal mag kijken.
Lees ook: Wendy is een tikkiemoeder: 'Niet iedere ouder heeft zin of tijd om overal aan mee te helpen'
Al die heisa
Op Instagram buitelden in mijn timeline afgelopen week influencers over elkaar heen met de mededeling dat ze hun kind niet naar het Sinterklaasjournaal zouden laten kijken. Want: te eng, te spannend, niet oké, schermtijd, ontwrichtend, vier weken onrust, slecht slapen, piekeren, verhaallijnen, cliffhangers, en nog zo wat argumenten. Ik was het er roerend mee eens: dit was ook voor mijn peuter - die zelden tv kijkt - vermoedelijk geen goed idee.
Toch ging de televisie gewoon aan om zes uur. Soms wil ik even niet zo bewust bezig zijn met opvoeden, met wat al dan niet de juiste beslissing is voor de ontwikkeling van mijn kind. Bovendien had ik met mezelf afgesproken: ik zou naast haar gaan zitten, haar dertig keer per aflevering toefluisteren dat het allemaal goed zou komen, en aan het einde van het journaal nog een korte evaluatie met haar doen om de knelpunten te bespreken.
Als ik heel eerlijk ben, wilde ik vooral zelf weleens ervaren waar al die heisa ieder jaar om te doen is.
Lees ook: Waarom je niet moet liegen tegen je kind, maar Sinterklaas wél goed is
Zo dichtbij
Na aflevering 1 was ik ervan overtuigd dat 90 procent van het Sinterklaasjournaal volledig aan mijn dochter voorbij gaat. Ze had zelfs Sinterklaas over het hoofd gezien. Ze had geen vragen, ging gewoon braaf naar bed na de uitzending, en repte er de volgende dag met geen woord over.
Na aflevering 2 begon ze de volgende dag ineens over bruggen opendoen. Ik schrok even toen we op de website van het Sinterklaasjournaal de derde brug in beeld kregen die we moesten openen: dat was overduidelijk de brug waar we zelf twee keer per week overheen fietsen. Hoe ging ik haar uitleggen dat de stoomboot al zo dichtbij was? Ze gaf geen krimp, ramde op de rode knop, en wachtte keurig tot de brug weer dicht was.
Na aflevering 3 vroeg ik of ze zelf ook een verlanglijstje op wilde sturen. Ik vertelde dat ze er alles op mocht schrijven, dat had de Hoofdpiet nu eenmaal gezegd. Ze kwam met veel moeite tot twee dingen: een bed voor pop, en een lade voor in een kastje voor pop.
Lees ook: Pakjesavond! De allerleukste sinterklaascadeaus per leeftijd
Dramatische avond
Na aflevering 4 voorzag ik dus geen problemen. Ik was dan ook onaangenaam verrast toen ze na het Sinterklaasjournaal weigerde naar bed te gaan. Het was een volwaardige peuter meltdown extravaganza: zo eentje waarbij er na drie kwartier nog geen tand gepoetst is en je gaat twijfelen aan je capaciteiten als ouder.
Misschien hadden die influencers gelijk gehad, en was dit toch geen goed idee. Ik zou het nog één dag aankijken, en als het weer zou ontaarden in een dramatische avond, dan betekende dat het einde van het Sinterklaasjournaal.
Ondeugend
Na aflevering 5 ging ze rustig mee naar boven om haar tanden te poetsen, gezicht te wassen en pyjama aan te trekken. Het Sinterklaasjournaal had uitstel van executie gekregen.
Toen ze na het voorlezen tegen me aan lag, fluisterde ze in m'n oor: 'Pssst, mama' 'Ja lief?', antwoordde ik. 'Stil eens.' Ze fronste, en ik keek haar vragend aan. Na een paar seconden stilte klonk een ondeugend peuterstemmetje: 'Lekker rustig hè?'
(Liever leg ik de clue van een column niet uit, maar mocht je het Sinterklaasjournaal niet kijken: mijn dochter maakt hier helemaal uit zichzelf dé 2024-grap van Malle Pietje, en heeft er dus duidelijk wat van opgestoken.)
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
