Naam: Joëlle van Arnhem (30)
Samen met: Michel
Beroep: illustrator van o.a. geboortekaartjes, webshopeigenaar Bladergoud
Woonplaats: Amersfoort
Aantal weken zwanger: 32, van een meisje
Hoeveelste kind: tweede, na Otis (3 jaar)
Instagram: Bladergoud
Nachtelijke driftbuien
'We hebben 2,5 maand met een camper door Italië gereisd. We wilden het al langere tijd doen, maar toen kwam corona, daarna een koophuis, en daarna onze zoon Otis. Dit was het ideale moment – en een mooie manier om een flinke hap van de zwangerschap te overbruggen. Het was heerlijk, maar ook intens met een peuter. Als we te veel deden, kreeg hij 's avonds en 's nachts driftbuien.
Op een gegeven moment hadden we een fijn ritme te pakken. Het werd wel fysiek steeds ongemakkelijker voor mij: ik was klaar met de campingstoelen, en door de warmte werd mijn brein heel wazig. Toen zijn we maar de bergen ingegaan, waar het meer regende. Dat was voor mijn man wat minder leuk, maar hij had liever dát dan een vrouw die niet functioneert.
Lees ook: Zo kom je zélf ook tot rust op vakantie: tips van andere ouders
Lijstjes maken
Nu we weer thuis zijn, voelt het als een startsein om alle babydingen te gaan regelen. Ik slaap heel slecht, 's nachts denk ik aan alles wat nog geregeld moet worden. Ik ben best chaotisch en verlies vrij snel het overzicht. Gelukkig heb ik een nuchtere man, hij helpt me om lijstjes te maken. Een goede huilbui helpt ook altijd tegen stress.
Handig! Baby uitzetlijst: de complete checklist
In één keer raak
Otis was zo'n slechte slaper dat er pas na anderhalf jaar weer een beetje slaap in ons leven kwam. We wilden eerst weer onszelf worden voordat we aan een tweede wilden beginnen. Toen we voelden dat we er weer aan toe waren, was het in één keer raak.
Bij Otis was dat ook zo, toen waren we volledig in shock – nu wisten we dat het zo snel kon gaan en gingen we er nuchterder mee om. Tegelijk beseffen we ook dat het echt iets is om dankbaar voor te zijn.
Met acht weken gedeeld
In het eerste trimester ging ik als een waas door het leven en was ik continu aan het spugen. Ik deel altijd veel op Instagram, maar daar had ik toen echt geen puf voor. Dat voelde best eenzaam. Daarom heb ik met acht weken al verteld dat ik zwanger was.
Mocht het niet goed gaan, dan zou ik dat ook willen delen. Ik kreeg veel berichtjes van volgers die zich ook zo voelden in de eerste weken – wat dat betreft is het handig dat mijn doelgroep precies in dezelfde fase zit als ik.
Tuttige babypakjes
Vorige keer was ik een beetje teleurgesteld dat het een jongen was. Nu ben ik erachter hoe leuk een jongetje is en moest het juist indalen dat we een meisje krijgen. Emotioneel gezien voelt het als een grotere verantwoordelijkheid om een meisje op te voeden, maar dat moet ik nog ervaren. Ik vind het wel echt heel leuk.
Bij Otis hoefde ik niet alles blauw, nu ben ik juist heel erg van de tuttige pakjes met ruches en bloemen. Voor haar geboortekaartje heb ik al een leuk idee, maar ik stel het steeds uit. Het cliché van een tweede kind: ik vergeet het gewoon steeds.
Lees ook: Geboortekaartjes maken: 7 handige tips
Aandacht verdelen
De vorige keer had ik een pittige kraamtijd omdat Otis reflux had, maar ik ga er nu open in. Ieder kind is anders, en nu weten we hoe we moeten handelen. Ik vind het wel spannend hoe we het gaan combineren met een ander kind. Ik merk nu al dat ik niet de leukste moeder ben, omdat ik slecht slaap. Straks wordt dat nog erger, en moet ik mijn aandacht verdelen.
Meer vertrouwen
Ik heb echt zin om mijn baby te ontmoeten, dat had ik vorige keer helemaal niet. Het lijkt me ook heel leuk om te zien hoe Otis met haar omgaat. Tijdens de vorige zwangerschap hing ik bij elk pijntje aan de telefoon met de verloskundige, nu vertrouw ik meer op mijn lichaam. Dat maakt het wat relaxter. Misschien dat die reis daar ook wel voor heeft gezorgd. We hadden geen controles, het was gewoon: 'Ik voel haar bewegen, dus het zit wel goed'.'
Ook meedoen aan deze rubriek? Mail dan kort jouw verhaal en contactgegevens naar: redactie@oudersvannu.nl.
