Een buik vol: Pip Pellens maakt geen bevalplan voor de tweede

Pip: 'Ik kom uit een gezin met drie kinderen en Pim uit een gezin met twee, dus meerdere kinderen leek me altijd al heel leuk. Mijn zusjes en ik schelen niet veel qua leeftijd, dus dat beeld zat in mijn hoofd. Maar je kunt het natuurlijk nooit echt plannen.

Deze zwangerschap is uitdagender

Deze tweede zwangerschap is veel uitdagender dan de eerste, omdat ik nu al een kind heb dat mijn aandacht vraagt. Dat kost veel energie. Ik krijg gelukkig de ruimte om af en toe rust te nemen en mijn fysieke oefeningen te doen, en daar ben ik erg dankbaar voor. Toch ben ik aan het einde van de dag uitgeput.

Last van bekken

Wat betreft de kwaaltjes valt het mee. Ik had wel dezelfde misselijkheid aan het begin en mijn bekken wordt snel heel week. Verder gaat het eigenlijk goed. Ik besef hoe goed ik het heb. Ik ken mensen die nu een HG-zwangerschap hebben.

Wat lijkt me dat zwaar: alleen maar boven de wc hangen, je hele zwangerschap door. Ik realiseer me daardoor hoe gezegend ik ben dat mijn zwangerschap heel soepel verloopt.

Lees ook: Bekkenpijn tijdens en na je zwangerschap

Buik vergelijken

Ik vergelijk mijn buik nu vaak met die tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik heb veel foto's van toen ik zwanger was van Lily. De vorm van mijn buik is bijna identiek. Bij een tweede zwangerschap zeggen ze vaak dat alles sneller gaat, dus ik dacht al in week vier: nou, straks knal ik mijn broek uit! Gelukkig viel dat mee.

Je weet dat je buik groter wordt omdat er een kind in groeit, en dat hoort erbij. Ik heb er verder geen moeite mee dat ik dikker word, al zijn er soms dagen dat ik denk: oké, ik lijk nu gewoon een witte walvis die nooit daglicht ziet. Maar verder gaat het goed.

Lang blijven sporten

De vorige keer kwam ik snel weer terug in mijn oude lichaamsvorm, dus ik hoop dat dat nu ook zo gaat. Ik blijf lekker sporten, want dat heeft mij de vorige keer zoveel gebracht. Ik voelde me goed, ik herstelde snel en bleef best lang fit. Ik heb toen tot week 37 kunnen sporten, en dat vond ik echt heel fijn.

Het was niet alleen goed voor mijn herstel, maar ook voor mezelf. Zodra je kind er is, zijn die momentjes voor jezelf heel waardevol. Sporten geeft me dan een uitlaatklep en het gevoel dat ik even weer mezelf ben.

Lees ook: Sporten tijdens zwangerschap: wat mag wel en niet

Geslacht van het kind

Bij de echo dachten we even: oh, ik zie dat het een meisje wordt! Maar al snel kregen we te horen: 'Nee, dat kun je nog niet zien, dat is gewoon een ruggenwervel.' Uiteindelijk dachten we allebei dat het het een zou zijn, en toen bleek het toch het ander te zijn.

De vorige keer dachten we allebei dat het een meisje was, maar deze keer vonden we het veel lastiger. Misschien omdat je toch invult wat je verwacht, zoals dat je van allebei één hebt. Het blijft altijd een verrassing, en dat maakt het juist zo bijzonder.

Geen voorletter P

Met de naam zijn we nog druk bezig, maar we hebben inmiddels wel veel meer ideeën dan de vorige keer. Lily was echt nog een twijfelnaam. Bij de verloskundige hebben we toen nog gezegd: 'Zullen we deze naam doen of een andere?' We hebben nu wel weer een idee en hopen dat we daarbij blijven.

We hadden natuurlijk al lijstjes gemaakt, dus daar zijn we doorheen gegaan. Nu noemen we het kind in mijn buik gewoon zoals we denken dat we het willen noemen. En dan denk ik: volgens mij werkt dit wel. We willen wel wegblijven van de 'P' vanwege onze eigen namen.

Nesteldrang

De nesteldrang is sterk aanwezig in mijn hoofd. De afgelopen maanden zijn we veel op vakantie geweest in het buitenland en dan word je helemaal gek, omdat je weet wat er nog allemaal moet gebeuren. De babykamer is nog niet af en alles is nog rommelig. Het hele huis wil ik spic en span hebben.

Het liefst wil ik de feministische, onafhankelijke vrouw zijn, maar ik wil ook lekker wasjes draaien. Het zijn veel kleine klusjes, en ik geef Pim veel taken. En dan lukt het eigenlijk wel.

Lees ook: Geboorteplan schrijven: voorbereiding op je bevalling

Geen uitgebreid bevallingsplan

Ik kijk uit naar de bevalling en om ons kind te ontmoeten. Voor de bevalling van Lily had ik geen uitgebreid bevallingsplan, omdat ik daar nogal benauwd van werd. Overal zie je wat je moet doen, zoals de navelstreng laten uitkloppen en ik dacht: klinkt mooi, maar ik zie wel.

Mijn verloskundige zei: 'We doen alles op een manier die voor jou rustgevend is', en dat stelde me gerust. Ik besloot: laat het gewoon gebeuren, je kunt het toch niet plannen. Als je alleen maar vasthoudt aan het plan, word je gek. Dus voor mij wordt dit een kopieer-en-plaksituatie, en we zien wel hoe het gaat.

Nieuwe dynamiek met twee kinderen

Ik ben heel benieuwd hoe Lily gaat reageren op het feit dat ze een grote zus wordt. Ze is nu nog enig kind, krijgt alle aandacht en is heel lief voor baby's op de opvang. Ik vraag me af hoe ze gaat reageren als ze ineens minder aandacht krijgt. Ik kan echt niet tegen het idee dat ze zou huilen of zich ongemakkelijk voelt.

Het is een soort nieuwsgierigheid, maar ook onzekerheid. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaat 'pikken' en hoe ik dat als ouder moet gaan verdelen. Je kijkt natuurlijk naar andere ouders, vooral mijn tijdlijn op Instagram zit vol met ouders van kinderen die ongeveer dezelfde leeftijd hebben als Lily. Ik hoor allerlei tips en trucs, maar ik weet ook dat je die pas kunt toepassen als je het zelf echt meemaakt.

We hebben ook vrienden met twee kinderen, en zij geven ook al wat tips. Maar ik moet het zelf doen. Elk kind is uniek, heeft zijn eigen persoonlijkheid. Je kunt alle studies lezen en ervaringen van anderen horen, maar uiteindelijk moet je zelf door die ervaring heen om te ontdekken hoe het voor jouw gezin werkt.'