'In de eerste zes maanden sliep onze dochter Saar (inmiddels 2,5 jaar oud) vooral overdag amper. Ze was overal door afgeleid, alleen 's nachts kon ze de slaap vatten.
Toen er in het appartementencomplex dat grensde aan onze woning in Amsterdam een grote renovatie begon, was overdag slapen er helemaal niet meer bij. Maandenlang hoorden we sloop- en bouwgeluiden.
Een obsessie
Al snel werden ook de nachten een probleem. Je kon de klok erop gelijk zetten: tussen 00.30 en 03.00 uur was ze klaarwakker.
Het dreef ons tot wanhoop. Slaap werd een obsessie, we probeerden alles wat we maar konden bedenken om haar te laten slapen: de chair methode, laten huilen, haar in de wagen leggen.
Boos op elkaar
Krampachtig hielden we vast aan onze principes: onze baby moest en zou om de vier uur minimaal drie kwartier slapen en 's nachts moest en zou ze in haar eigen bed slapen. We vroegen vier verschillende slaapcoaches om advies, maar niets hielp. Iedere nacht was een ramp.
Hoe kan dit nou, waarom slaapt ze niet? Ik werd boos als Saar huilde en mijn vriendin werd dan weer boos op mij.
Zo dwingend
Onze eerste stap vooruit was de afspraak die we maakten: de dingen die we tussen 23.00 uur en 07.00 uur tegen elkaar zeiden, telden niet. In de ochtend vergaten we ze. Dat raad ik iedere (nieuwe) ouder aan om ook te doen.
Als ik terugkijk op die periode, kan ik wel tien 'Had ik maars' ophoesten. Had ik maar eerder losgelaten hoe ik dacht dat het moest, we waren zo dwingend.
Lees ook: Goed genoeg ouderschap: 'Feilbare ouders bewijzen hun kind een enorme dienst'
Om en om
Hadden we haar maar af en toe bij ons in bed genomen, hadden we maar eerder besloten om de nachten om en om te doen. Want juist dat bleek onze redding: één nacht op de bank, de ander 'nachtdienst' met Saar. Ook al had ik dan een rotnacht, de gedachte dat ik de nacht daarna weer zou slapen, hield me op de been.
Te lang verdedigden we onze nachten samen, alsof die het belangrijkste waren en apart slapen het begin van het einde van onze relatie was.
Slaapgewoontes dwing je niet af
Nu weet ik dat het geen zak uitmaakt. We hadden ons die moeite beter kunnen besparen en relaxter kunnen doen. Saars slaapgewoontes vielen niet af te dwingen.
De honderden euro's die we uitgaven aan slaapcoaches, had ik liever aan iets leuks besteed. Maar ja, het zijn allemaal van die kloterige wijsheden die je achteraf leert. Als je er middenin zit, kun je geen afstand nemen.
Lees ook: Mijn baby wil niet slapen, wat nu?
Rust
Een klein jaar geleden zijn we naar het oosten van het land verhuisd. Ook daarover zeg ik: hadden we dat maar eerder gedaan. De rust die we hier vinden maakt ons relaxtere ouders en Saar een blijer én uitgeruster kind - sinds we hier wonen, slaapt ze goed.'
Martijns nieuwste voorstelling Fris gaat over opnieuw beginnen en is een mix van pijnlijk herkenbare situaties, absurde wendingen en grappige anekdotes. Zijn nieuwe rol als vader en de verhuizing naar het oosten van het land waren een grote inspiratie. Klik hier voor meer informatie en tickets.