'Ik had me voorbereid op heel veel huilen en heel veel slaapgebrek. Maar al snel na de geboorte van Mads leerde ik dat baby's helemaal niet zo veel huilen als ze tevreden zijn. En met dat slaapgebrek, wat er natuurlijk wel was, kon ik best goed dealen.
Zonder moeite vond ik een modus waarin ik het geen probleem vond om er 's nachts uit te moeten om te voeden.
Geen kraambezoek
Dat die eerste maanden meevielen, hadden we vooral te danken aan het feit dat Mads (inmiddels ruim drie maanden) zo'n tevreden mannetje is. Wat ook enorm hielp, is dat we de eerste twee weken - op onze directe familie na - nog geen kraambezoek ontvingen.
In week één kwam ik alleen mijn bed uit om naar de badkamer te gaan. De tweede week pas, kwam ik weer beneden en een week later ging ik voor het eerst naar buiten. Het was een bewuste keuze om even in onze eigen bubbel te blijven. De baby kon wennen aan de wereld en ik kon in alle rust herstellen.
Tip: Voor wie geen zin heeft in (veel) kraambezoek, is een kraamfeest is goed idee
Komt dit ooit nog goed?
Dat was nodig, omdat ik veel bloed had verloren en daarnaast veel last had van mijn hechtingen. 5 meter lopen was al een hele opgave, de trap afdalen ging gewoon niet. Het voelde alsof ik de hele tijd een bowlingbal tussen mijn benen had. Ik weet nog goed dat ik de eerste dagen dacht: komt dit ooit nog goed?
Gelukkig herstelde ik snel. Na een week of drie merkte ik dat het echt beter ging en nog weer drie weken later, toen ik op nacontrole kwam bij de verloskundige, was de wond genezen. Nu, ruim drie maanden na de bevalling, voel ik me weer aardig mezelf.
Meer lezen over herstel na de bevalling
Weekends vol met kraamvisite
Ook al hielden we de boot die eerste weken af, het kraambezoek is me alsnog tegengevallen. Want na die periode in onze bubbel, ging mijn vriend weer (drie dagen in de week) werken en de vrije dagen die we samen hadden, zaten meteen vol met visites.
Hoe leuk en lief ik het ook vond dat iedereen wilde komen kijken, ik was er op een gegeven moment klaar mee. Sommige mensen bleven lang, anderen namen hele hordes kinderen mee.
Genieten met z'n drietjes
Op een gegeven moment vroeg iemand om een biertje, dat was het moment waarop ik dacht: nee, dit gaat te ver. Er was tussen de slaapjes en voedingen door al zo weinig ruimte voor onszelf, ik wilde genieten met z'n drietjes, samen wandelen in plaats van weer beschuit met muisjes uitdelen.
Dus we stopten met het vol plannen van onze agenda's en hielden vanaf dat moment de weekends weer vrij.
Lees ook: Zo zorg je voor een goede balans tussen kraamvisite en kraamtijd
Geen goed gevoel bij kinderopvang
De enige echte domper in de eerste periode, was de kinderopvang. Die hadden we uitgekozen, omdat hij bij ons in de straat zit. Achteraf gezien zijn we te snel voor praktisch gegaan.
We hadden geen klik met de mentor van Mads en vanaf het begin had ik geen fijn gevoel als ik hem daarnaartoe bracht. Uiteindelijk is hij er vier keer geweest en heb ik hem alle keren na twee tot drie uur op moeten halen.
Dan weer zeiden ze dat hij veel boertjes of scheetjes liet, dan weer had hij een spuitluier of verhoging. Terwijl ik als ik hem ophaalde een lachende baby zag, ik niets vreemds ontdekte aan zijn luiers en hij thuis amper 37,2 graden was.
In de zomer kan hij bij een andere kinderopvang terecht, in de tussentijd improviseren we. Gelukkig bestaat er zoiets als ouderschapsverlof en hebben we opa's en oma's in de buurt die ons uit de brand willen helpen, zodat ik met een gerust hart weer kan gaan werken.'
