Een buik vol met Janine (BZV): 'Sander heeft het al over de volgende drie'

'Het gaat gelukkig goed, maar ik ben er helemaal klaar mee. Van mij mag het vandaag gebeuren. Het wordt fysiek wel zwaar. We zijn natuurlijk zelfstandig, dan is het niet makkelijk om vrij te nemen. We hebben gelukkig een team dat me ondersteunt, maar ik ben nog steeds aan het werk.

Dat wíl ik ook, maar ik wil meer dan dat ik aankan. Ik ben nog steeds bij de schaapjes, alleen niet de hele dag. Het is heel heuvelachtig bij ons, steeds bergop en bergaf. Ik lig vaak te hijgen, terwijl ik normaal best een goede conditie heb.

Meteen raak

Sanders kinderwens is altijd groter geweest dan die van mij. Ik ben meer het type 'het moet je ook gegeven zijn: als het niet lukt, dan lukt het niet'. Toen we zijn gaan proberen, was het vrij snel raak. Ik had nooit gedacht dat het zo snel zou kunnen gebeuren.

Ik slik al twintig jaar de pil, dus toen ik daarmee stopte dacht ik dat mijn lichaam nog wel even de tijd nodig had om te ontwennen. Maar het heeft nog geen maand geduurd. Ik was nog niet echt bezig met zwanger worden. Ik had Sander ook nog niet eens verteld dat ik gestopt was met de pil.

Lees ook: Stoppen met de pil, alles wat je moet weten

In shock

Toen ik in de winter ziek en misselijk was, dacht ik eerst dat het een griepje was. Maar toen heb ik toch maar een zwangerschapstest gedaan, met Sander erbij. Ik vond het doodeng. Ik heb hem die test gegeven: 'Kijk jij maar'.

Toen die positief was, was ik een beetje in shock. Je hele leven gaat veranderen, er komt zoveel op je af. Ik moest wel wennen aan het idee. Sander was meteen heel erg blij, hij heeft het nu al over de volgende drie. Maar mij niet gezien!

Vertrouwen op instinct

In het begin was ik moe en heb ik wel veel gekokhalsd en overgegeven. Het was ook de lammertijd, dat is een heel drukke tijd. Daar moest ik wel even doorheen. Verder mag ik niet te veel klagen over mijn zwangerschap, denk ik.

Ik heb een klein buikje, het meisje weet zich goed te verstoppen. We hebben een extra groeiecho gehad, maar die was voor mij niet zo nodig. Ik heb het gevoel dat het goed gaat, ik vertrouw op mijn instinct.

Ik heb me niet één keer druk gemaakt over dat het niet goed zou gaan. Ik voel haar ook regelmatig. Het is toch zoals het is, ik kan er niet veel aan veranderen. Ik denk dat ze bij de verloskundigenpraktijk ook wel zullen denken: die staat er wel héél nuchter in.

Lees ook: Deze echo's krijg je tijdens je zwangerschap

Natuurlijke manier

Een bevalplan heb ik niet. Ik wil wel in het ziekenhuis bevallen, maar ik hoef geen uitgedacht plan. Het gaat niet het leukste zijn om te doen en het gaat pijn doen, maar het komt zoals het komt. Ik heb zoveel bevallingen gezien bij mijn schapen. Daar vergelijk ik mezelf ook een beetje mee. Die zien het ook aankomen, maken zich klaar, en het gaat op een natuurlijke manier. De natuur doet haar werk wel.

Babykamer in boerderijthema

Het babykamertje heeft natuurlijk een boerderijthema, met schaapjes en koeien – Sander is van de koeien. Qua kleuren wordt het een beetje geel en oranje. Verder moet ik nog wel veel regelen. De vluchttas moet ik klaarzetten, de flessen moeten nog uitgekookt worden. De babykleding heb ik al wel gewassen, maar het ligt nog niet klaar. Dat staat nog op mijn lijstje.

Mijn zus verklaart me voor gek, maar ik denk zo van: na de eerste wee heb ik nog tijd zat om spullen bij elkaar te zoeken. Tussendoor kan ik van alles doen. Sander staat er hetzelfde in, daarom zijn we ook niet heel gestructureerd. Misschien denk ik straks wel 'had ik maar'. Maar ik hoop wel dat ik het lijstje eerder heb afgewerkt dan dat de bevalling begint.

Lees ook: Dit is waarom wollen babykleding zo fijn is (en onze beste shoptips)

Niet zo'n babymoeder

Ik ben blij als ze er dadelijk is, maar ik ben niet zo'n babymoeder denk ik. Ik vind het altijd leuker als ze beginnen te brabbelen en kruipen. Die echte babyfase van de hele dag slapen, drinken en poepen, daar heb ik niet zoveel mee. Wie weet straks wel, mijn ouders zeggen ook: 'Je zegt dit nu wel, maar straks wil je haar niet aan ons afgeven'.

Met de baby bij de kudde

Ik blijf tot aan de bevalling doorwerken, daarna kijk ik gewoon een beetje hoe ik me voel. Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk weer aan de slag. Ik snap dat ik moet herstellen, maar ik zie me ook wel dingen doen met de baby erbij.

De baby gaat straks twee dagen naar de opvang, de rest gaat ze mee met de schapen. Op de rug, op de buik of in de kinderwagen. Daar kijk ik naar uit: dat we ergens met de kudde zijn, met de kleine bij je. Dat lijkt me heel mooi.'