''Geef mij de tweelingen maar!', roep ik altijd tegen onze planningsafdeling. Ik ben er dol op – sinds ik vijftien jaar geleden zelf moeder werd van twee zoons, vind ik het heerlijk om te kramen bij meerlingen.
Ik denk ook dat mijn eigen ervaring daarbij helpt. Ook al is de kraamtijd van mijn jongens al heel wat jaren geleden, ik herinner me echt nog wel de stress uit het begin. Ondanks mijn ervaring met baby's heb ik toen vaak genoeg gedacht: hóé ga ik dit doen? Wat als er twee tegelijk huilen van de honger? Wie pak ik als eerste? Een tweeling brengt een nieuwe laag in het toch al zo grote schuldgevoel dat je als jonge moeder kunt hebben.
Lees ook: Alles wat je moet weten over bevallen van een tweeling
Liever langer in het ziekenhuis
De planner luistert graag naar mijn verzoek en als ze bellen dat ik naar een moeder met een pasgeboren tweeling ga, ga ik goedgemutst op pad. De meisjes zijn gisteren geboren en na een nachtje ziekenhuis mogen ze naar huis.
Relatief snel voor een tweeling, maar na een vrij onbezorgde zwangerschap en een bevalling met 37 weken – en een gezond geboortegewicht – is er geen reden om de baby's nog langer op de kraamafdeling te houden.
Ondanks het uitdrukkelijke verzoek van de moeder, zo blijkt. Dat is bijna het eerste wat ik hoor als ik binnenkom. Ze had liever langer in het ziekenhuis willen blijven en ik zie de paniek in haar ogen als ze zegt dat ze het echt niet kan, twee baby's.
Lees ook: Babyuitzet voor een tweeling, dit heb je nodig
Hij wilde geen kind
Mijn eigen gevoel van destijds staat keer honderd op haar gezicht te lezen en dat is begrijpelijk, want deze moeder staat er helemaal alleen voor. 'Hij wilde geen kind', is haar antwoord op mijn vraag of de vader in beeld is.
Zij wel en toen ze erachter kwam dat de ongeplande zwangerschap ook nog een tweeling voortbracht, zorgde dat voor de nodige stress, maar ze heeft lieve familie en vrienden die haar willen helpen. Alleen nu het zover is en er twee kleine meisjes in de box liggen van wie er eentje ontevreden sputtert, weet ze niet meer waarom ze dit wilde.
Lees ook: Alleenstaande ouder? Hier heb je (financieel) recht op
Leg de lat laag
'Jij kunt dit', praat ik haar na onze kennismaking en haar eerlijke verhaal moed in. 'En ik ga je helpen.' Ik vertel haar dat ik zelf een tweeling heb en zie dat die woorden haar wat rust geven. 'Om te beginnen mijn beste advies: leg de lat zo laag als je kan. Zolang de baby's gevoed en verschoond worden, heb je al een wereld gewonnen.'
In de dagen daarna leer ik haar zo veel mogelijk handigheidjes. Het is mooi om te zien hoe haar vertrouwen met de dag groeit. Ik vertel haar zo nu en dan iets over mezelf, bijvoorbeeld over mijn huis dat het eerste halfjaar ontploft was en over mijn doucheavonturen met twee baby's – conclusie: twee keer per week douchen is ook prima, en spaart zelfs geld uit. Ze moet dan grinniken om mijn relaas en ik zie dat het haar goed doet dat ze blijkbaar niet de enige is met deze struggles.
Net voordat ik wegga, geef ik haar mijn nummer, iets wat ik bijna nooit doe. 'App me als er iets is', druk ik haar op het hart. Ze appt me niet en dat zie ik als een goed teken. In gedachten ben ik trots op haar.'
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
