De Palestijnse Sobhi (37, consultant) verhuisde naar Italië voor zijn master in mensenrechten en conflictmanagement. Daar in de collegebanken ontmoette hij zijn grote liefde, de Italiaanse Elena (37, counselor bij VluchtelingenWerk). Voor werk belandden ze in Nederland. In hun kleine Amsterdamse appartement werd dochter Layla (1,5) geboren.
Maandag
'De maandag is de meest georganiseerde dag van de week in ons gezin. We worden vaak rond 7.30 uur wakker en niet lang daarna horen we vrolijk gekir in de kamer naast ons: Layla is ook wakker geworden. Terwijl ik het ontbijt maak met op de achtergrond Arabische muziek, zorgt Elena ervoor dat Layla klaar is voor de dag. Layla ontbijt met een boterham met jam, al staakt ze dat zodra ze het ontbijt van Elena ziet. Wat ze ook eet, Layla wil altijd het ontbijt van haar moeder, met als resultaat dat Elena uiteindelijk maar het broodje jam opeet.
Na het ontbijt facetimen Layla en haar 'Nonno' (de vader van Elena). Layla is dol op haar grootouders en soms maakt het me een beetje verdrietig dat ze zo ver weg wonen. Gelukkig reizen we eens per jaar naar mijn familie, en meerdere keren per jaar naar Italië. Ik breng Layla naar het kinderdagverblijf om daarna door te fietsen naar mijn werk. We eten voor Nederlandse standaarden erg laat, zo rond 19 uur of zelfs 19.30 uur. Elena is creatief in de keuken en kookt het vaakst. Op het menu vanavond? Pasta met pesto.
Ik ontferm me over de bende die achterblijft in de keuken, en na het eten kiest Layla, zoals elke avond, een boekje uit om te lezen. Ze krijgt een meertalig opvoeding en heeft twee planken met boeken, in de vier talen die we thuis spreken: Arabisch, Italiaans, Engels en Nederlands. Layla kan niet kiezen, zoals wel vaker het geval is, en komt aanzetten met vier boeken. Ze kruipt op mijn schoot en we lezen ze alle vier, waarna ik haar naar bed breng. Elena en ik kijken nog kort een serie op de laptop, en taaien dan ook af naar bed.
Lees ook: Meertalig opvoeden, hoe pak je dat aan?
Dinsdag
Mijn favoriete dag van de week: mijn dag met Layla. Samen gaan we naar het park. We kijken naar de eendjes, die ze in het Arabisch 'batta' noemt. We zijn op tijd thuis voor de lunch en niet lang daarna is het tijd voor Layla's middagdutje. Ze slaapt 's nachts ontzettend goed, al sinds de geboorte, maar haar dutjes overdag verschillen vaak van lengte. De ene keer is het anderhalf uur, de andere keer drieënhalf uur. Als ze slaapt, heb ik tijd om wat e-mails te beantwoorden.
Na zo'n twee uur wordt ze wakker en geef ik haar wat yoghurt met fruit. Ik vraag of ze zin heeft om naar buiten te gaan en ze knikt. Het plan is om naar de speeltuin te lopen om de hoek, maar heel ver komen we niet. Layla stopt bij elke fiets om 'm uitvoerig te bestuderen. Ze vindt het maar fascinerende dingen.
Zodra Elena thuis is, gaan we naar onze favoriete pizzeria. Layla geniet met volle teugen. Eerst pulkt ze de stukjes salami eraf, ze is dol op vlees, om vervolgens de rest van de pizza op te peuzelen. Voor het slapengaan bellen we met mijn ouders, en daarna breng ik Layla naar bed, zodat Elena met wat vrienden de deur uit kan. Ik draai nog snel een luierwas. Layla draagt wasbare luiers en tweedehandskleding omdat we onze ecologische voetafdruk zo klein mogelijk willen houden.
Woensdag
Na de geboorte van Layla heb ik vijf maanden verlof opgenomen om zo veel mogelijk tijd door te kunnen brengen met mijn gezin. En ik denk dat dat ons gezin typeert: we zijn het liefst veel samen. Als Elena Layla vandaag aan het eind van de dag van de opvang heeft gehaald en met haar door het park wandelt, kom ik ook die kant op. Thuis maak ik rijst met wijnbladeren en vlees en breng dan Layla naar bed. Ze heeft dit keer wat meer moeite om in slaap te vallen, dus zet ik Arabische muziek uit de jaren zestig op. Sommige nummers duren wel 45 minuten en halverwege valt ze in slaap.
Als ik haar dan zo vredig zie liggen en de muziek hoor waarmee ik ben opgegroeid, besef ik hoe dankbaar ik ben voor ons gezin. En hoe dankbaar ik ben dat Layla in een land als Nederland mag opgroeien. We kruipen samen nog even op de bank met een boek. De avond is altijd voor onszelf, Layla wordt meestal niet wakker. Een luxe. We hebben het weleens over een tweede kind, maar dan denk ik: we hebben de loterij al een keer gewonnen, laten we dat niet riskeren, haha.
Lees ook: 7 opvoedtips uit verschillende culturen
Donderdag
Op donderdag is Elena vrij en dus de hele dag samen met Layla. Vandaag hoort Layla vrijwel alleen maar Italiaans, op dinsdag alleen maar Arabisch. Ze brengen samen een bezoekje aan de bibliotheek en gaan in de middag zwemmen. Dat doen ze sinds Layla drie maanden is. Ze is een kleine waterrat. Dat heeft ze duidelijk van haar moeder, die wordt ook intens gelukkig van water.
In de avond bestellen we Indiaas en Layla smult opnieuw: ze is dol op kruidig eten. Ze weet precies wat ze wel en niet wil. Als ze iets niet lekker vindt, weigert ze het te eten. Elena gaat in de avond nogmaals naar het zwembad, deze keer om zelf te zwemmen, zoals elke donderdagavond. Ik lees nog wat en ga op tijd naar bed.
Vrijdag
Elena maakt 's avonds octopus met aardappelen en groenten en na het bedritueel hebben Elena en ik ons wekelijkse gesprek waarin we doornemen hoe de week was, hoe we ons voelen en of er nog dingen zijn die we samen moeten doen.
Dan is het tijd voor mijn hobby: story telling. Eens in de zo veel weken ga ik naar een locatie waar ik verhalen vertel aan een publiek. Vanavond vraag ik het publiek om vier woorden te noemen, waar ik vervolgens een verhaal mee maak. Ik ben helemaal in mijn element en kom 's avonds opgeladen thuis.
Zaterdag
Elena neemt Layla in de ochtend mee naar een clubje van Italiaanse ouders en kinderen, ik heb het huis voor mezelf. In de middag arriveren de ouders van Elena op Schiphol: ze komen eens in de drie maanden een of meer weken langs. Deze keer verblijven ze in het appartement van onze onderburen, die zijn op vakantie en waren zo aardig om hun appartement beschikbaar te stellen. In onze kleine woning hebben we helaas niet genoeg ruimte voor ze.
Layla is door het dolle heen om haar grootouders te zien, en vice versa. Ze brengen haar 's avonds naar bed, Elena en ik gaan uit eten en naar het theater. Van een oppas maken we maar zelden gebruik, omdat Elena's ouders er regelmatig zijn.
Lees ook: Oppasopa en -oma: zo wordt het een succes
Zondag
We beginnen de dag rustig en ontbijten uitgebreid. Als Layla uit haar stoel wil, gaan we met de ouders van Elena naar het park voor een wandeling. Het is fijn om mijn schoonouders over de vloer te hebben. Ze brengen gezelligheid met zich mee en er zijn extra ogen die op Layla letten.
Ik sluit het weekend af met een Arabische comedy-avond in een club in het centrum, en Elena brengt de avond door met haar ouders, die de aankomende week nog in de buurt zullen blijven. Een goed vooruitzicht.'
Opgesomd
Verdient: 'Genoeg om nooit echt naar prijzen te hoeven kijken als we iets echt graag willen.'
Kinderbedtijd: 'Rond 20.30 uur.'
's Nachts eruit: 'Eigenlijk nooit.'
Wakker worden: 'Om 7.30 uur.'
Schermtijd: 'Geen, we hebben geen televisie.'
Favoriete bezigheid: 'Samen zingen en dansen, op Arabische of Italiaanse muziek.'
Belangrijkste regel: 'We gebruiken alleen het woord 'nee' als er gevaar is.'
Tekst: Gabrielle Koster – Beeld: privé
