'Mijn hond is er!' riep Morris toen een paar maanden geleden de bel ging. Aan de deur stond een begeleider van KNGF Geleidehonden met een blonde labrador. Morris gaf Mira een dikke knuffel en het was meteen dikke mik.
Inmiddels is ze niet meer weg te denken uit Morris' gezin. 'Dit is Mira en ik ben haar baasje,' vertelt hij aan iedereen die het maar horen wil. Mira gaat mee naar de supermarkt, naar school en naar de dokter. En thuis liggen Morris en Mira te chillen voor de tv.
Stoornis door een hersenvliesontsteking
Mira is niet alleen lief, zacht en leuk om mee te spelen, maar ook een enorme steun voor Morris. Hij heeft een CVI: cerebrale visuele stoornis. Zijn ogen kunnen goed zien, maar de verbinding naar zijn hersenen hapert vaak. Soms ziet hij een ambulance – zijn favoriete voertuig – al van ver komen aanrijden, en soms ziet hij 'm niet als hij er vlak naast staat. Voor Morris erg frustrerend.
De CVI is ontstaan door een hersenvliesontsteking. Die heeft nog meer schade veroorzaakt. Prikkels zijn voor Morris snel te veel en in zijn ontwikkeling loopt hij achter op leeftijdsgenoten. Doorzetter dat hij is, probeert hij toch mee te komen. Daardoor gaat hij vaak over zijn grenzen heen en is hij later erg boos of verdrietig.
De rollen draaien nu om
Mira schrikt hier niet van: zij is er speciaal voor opgeleid. Als trouwe buddyhond blijft ze kalm en geeft ze Morris kopjes als hij moet huilen. En ook als hij boos is, komt ze rustig bij hem liggen. Het geeft Morris oneindig veel troost, bevestiging en zelfvertrouwen.
Laatst moest hij naar het ziekenhuis en was erg zenuwachtig. Toen hij hoorde dat Mira mee mocht, draaiden de rollen helemaal om. 'Niet bang zijn Mira, er gebeurt helemaal niks. Ik ben bij je,' zei hij terwijl ze het ziekenhuis in liepen. Ook op de verjaardag van Morris was Mira een enorme steun. Al die aandacht voor hem is hem eigenlijk veel te veel. Soepel kon hij de focus verleggen op Mira: 'Dit is mijn hond, heb je haar al gezien?'
Samen stappen zetten
Mira is Morris' allerbeste vriend, dat vertelt hij haar elke dag. Soms mag hij in de dierenwinkel een bot voor haar kopen. Als Mira een high five geeft, krijgt ze 'm. Als Morris thuiskomt uit school, vertelt hij zijn ouders weinig. Maar Mira krijgt in geuren en kleuren zijn belevenissen te horen. En als zijn zusje op zijn scheetkussen is gaan zitten, rent hij direct naar Mira: 'Ze is er weer in getrapt, zag je het?'
Als het spelen met vriendjes Morris soms te veel wordt, kan hij zonder dat het opvalt rust nemen: even kijken hoe het met zijn hond gaat. En als hij straks naar een nieuwe school gaat, zal Mira hem wegbrengen. Dan is die grote stap opeens niet meer zo eng.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Maartje Schouwstra.
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
