Rick Paul, René en Nina zijn samen ouders: ‘Een gezin dat niet doorsnee is, kan net zo goed zijn’

Rick Paul en René vormen samen met Nina en hun kinderen Ko (8) en Bowie (3) één gezin, verdeeld over twee huizen. Hun geheim: elke maand een familie-apk.

Een kinderwens had acteur Rick Paul van Mulligen (41) eigenlijk nooit ontwikkeld; hij viel op mannen, dus die optie viel af – dácht hij. Totdat hij vijftien jaar geleden zijn grote liefde René ontmoette. ‘René wilde vader worden, dat was voor hem een uitgemaakte zaak. Hoewel ik het idee even moest laten sudderen – zo’n zeven jaar – wakkerde het toch wat aan. Kon ik dat leven, waarbij ik me nooit wat kon voorstellen, dan misschien tóch hebben? Ik werd nieuwsgierig en we besloten onze mogelijkheden te verkennen.’

Lees ook: Als je partner geen kinderwens heeft, maar jij wel

Uiteindelijk kwamen jullie via stichting Meer Dan Gewenst in contact met cabaretière Nina de la Croix.

‘We waren via die organisatie al een poos aan het daten met vrouwen. Met één dame hadden we zelfs al meerdere keren afgesproken, een aardige vrouw, prima, maar het voelde een beetje… praktisch, zakelijk. Toen we Nina ontmoetten, dachten we: zo kan het ook! Dat ging direct een niveau hoger. Nina voelde als een lot uit de loterij. We zijn uit hetzelfde hout gesneden en kunnen enorm om elkaar lachen. Ook zonder kinderen waren we vrienden geworden.’

Een soort liefde op het eerste gezicht dus?

‘Eigenlijk wel. Daarna volgde een intensieve periode van vier of vijf keer per week afspreken met z’n drieën, weekendjes weg, samen op vakantie, alles om elkaar zo goed mogelijk te leren kennen onder verschillende omstandigheden. Dan nóg kun je je niet honderd procent voorbereiden op samen een kind krijgen, maar het was ruimschoots voldoende om te weten: het zit goed tussen ons. We weten van elkaar dat onze kinderen altijd onze hoogste prioriteit zijn, daar zit nooit wantrouwen. Net als in elke relatie zijn er lastige punten, maar omdat de basis  goed is, komen we daar wel uit. Omdat we dezelfde humor delen, kunnen we veel met lucht oplossen.’

Lees ook: Alles over meerouderschap, en hoe dat juridisch werkt

Jullie zijn één gezin, woonachtig in twee huizen, hoe is de zorg voor Ko en Bowie verdeeld?

‘Na beide geboortes woonde Nina vier à vijf maanden bij ons in, het voelde voor ons alle drie niet goed om de verdeling meteen in te zetten. Op deze manier konden we allemaal langzaam wennen aan de uiteindelijke constructie. In praktisch opzicht is het natuurlijk heel handig om drie ouders te hebben, zeker omdat we alle drie een onregelmatig theaterberoep hebben.

Omdat Nina alleen is, en René en ik de zorg kunnen delen, bepaalden we al snel dat René en ik de kinderen vier dagen hebben en Nina drie. Maar heel strikt is het niet, we zien elkaar ook tussendoor en gaan samen op vakantie. Feitelijk is het co-ouderen zónder scheiding, dus zonder pijnlijke knal in het begin. Alle vijf weten we niet beter dan hoe het nu gaat. Soms missen de kinderen ons, of Nina, maar dan zoeken we elkaar op. We zitten nu op een prachtig punt met z’n allen, maar daarin moesten we wel een weg vinden.’

Hoe bedoel je dat?

‘We moesten samen groeien naar een manier waarop alles goed werkt. Zo was er tijdens en net na de eerste zwangerschap een fase waarin Nina verliefd op mij werd. Dat kan natuurlijk gebeuren, met die enorme mix van hormonen, gevoelens, samen kinderen krijgen. Dat is iets waar je met z’n allen voorzichtig en goed mee moet omgaan.

Een periode ook waarin we juist even níét intensief met elkaar moesten omgaan, zodat Nina rustig kon losweken van dat idee. Daarvoor is tijd en ruimte nodig en dat is oké. Inmiddels is het geschiedenis, Nina kan het zich niet eens meer voorstellen. Maar juist omdat dit gebeurde, zijn we nóg dieper met elkaar vervlochten. Door de weg die we samen bewandelen, leren we elkaar door en door kennen.’

Een relatie is hard werken…

‘Absoluut, en twee relaties twee keer zo hard, haha. We stoppen er samen onwijs veel energie en liefde in. Als we het laten versloffen en het loopt minder soepel, trekt een van ons aan de bel. In de praktijk is dat meestal Nina. Logisch, omdat zij single is, heeft ze vaker momenten van twijfel waarover ze wil sparren. René en ik kunnen dat soort dingen automatisch – en makkelijker – tussendoor met elkaar bespreken.

We appen en bellen veel met z’n drieën en dat vinden we fijn: René en ik zijn altijd vader, ook als de kinderen bij Nina zijn. Daarbij houden we een maandelijkse apk, een avond waarop we alles bespreken met betrekking tot de kinderen, van opvoeding tot sportkeuze, maar ook alles wat ons persoonlijk raakt of irriteert. Ook dat moesten we leren, de eerste keren ontstonden er júíst ruzies op die avonden, haha. Ook niet erg trouwens.

Ik vind: ontploffingen horen erbij, ik zie ze als een middel om weer verder te komen, niet als breekpunt. Stel je voor dat ik bij elke knallende ruzie met René zou denken dat we gaan scheiden. Nee hoor, dat lijkt me heel vermoeiend. Alles in het belang van onze kinderen. Moet er frustratie of woede uit? Schreeuw maar, daarna komen we er wel uit met elkaar.’

Lees ook: Samen sterk door de tropenjaren: ‘Zet je relatie niet in de spaarstand’

Houden jij en René samen ook apk’tjes?

‘Nee, maar ik denk dat onze relatie voldoende aandacht krijgt. Ik voel aan alle kanten hoe heftig het ouderschap een relatie beïnvloedt; geen tijd, te moe, je seksleven wordt minder, alles. Maar ons geluk is dat we drie dagen per week samen hebben en dat verricht echt wonderen. Ik kan vier dagen lang denken: hallo, ruim die zooi zelf eens op en waarom heb je de kinderen niet eerder opgehaald?

Maar in de drie dagen erna herinner ik me meteen weer hoe fantastisch wij elkaar vinden. We hebben de luxe dat wij geen date night hoeven te plannen of oppas moeten regelen; de kinderen zijn gewoon bij hun moeder. Dat is een cadeau.’

Heeft het vaderschap je veranderd?

‘Ik heb veel minder stress om randzaken. Nog steeds wil ik mijn werk goed doen en ben ik heus nog weleens zenuwachtig voor een voorstelling, maar inmiddels zeg ik tegen mezelf: “En wat áls het misgaat en al deze mensen me stom vinden… nou en? Want de twee mensen die ik het allerleukste vind, vinden dat níét!”

Het is allemaal wat zachter geworden, mijn werk is niet langer de essentie van mijn bestaan. Als dit mijn carrière was, ook prima, want het geluk dat ik thuis heb, is veel belangrijker. Die instelling geeft heel veel rust, en heeft misschien ook te maken met de periode dat Bowie met het RS-virus op de IC belandde anderhalf geleden.’

In welk opzicht?

‘In die fase zakte ik flink door de bodem. Ineens realiseerde ik me dat het écht mis kon gaan, ik voelde pure doodsangst. Toen het goedkwam met Bowie vond ik het lastig om de draad weer ‘gewoon’ op te pakken. Ik was constant down, verdoofd, gevoelloos. Niet mezelf. Het is een kenmerk van PTSS dat je je brein uitschakelt om maar niets meer te hoeven voelen. Ik besloot EMDR-therapie te volgen en dat werkte magisch: ik kan me nu niks meer bij dat doffe gevoel voorstellen.

Daarbij ben ik er sterker uitgekomen: ik heb nu nog helderder voor ogen wat ik belangrijk vind en dat ik er voor mijn kinderen wil zijn. Met Bowie gaat het nu hartstikke goed; het liefst lig ik de hele dag in bed naar haar eindeloze geklets te luisteren. Wat dat betreft is Bowie echt een combinatie van Nina en mij: behoorlijk extravert en ontzettend grappig.’

Zijn jij en Nina ook zulke kletsers?

‘Zo erg zelfs dat we op een gegeven moment besloten om samen een podcast te beginnen, haha. In Co & Zo kletsen we elke week over het ouderschap, maar ook over de momenten waarop de kinderen er niet zijn. Het is voor ons ook een manier om een beeld te schetsen van een ‘ander soort gezin’ zoals het onze. Zodat mensen ervaren: ook al is het geen doorsnee plaatje, het kan net zo goed zijn.

Zichtbaarheid is belangrijk om een beeld te normaliseren. Een beeld van twee mannen die hand in hand op straat lopen, een beeld van een bijzonder gezin zoals het onze… Hoe vaker je het ziet, hoe sneller mensen denken: o ja, zo kan het óók natuurlijk. Daaraan willen Nina en ik een steentje bijdragen. In de hoop dat onze kinderen later minder hoeven uit te leggen dan wij nu en mensen niet meer raar opkijken van andersoortige leefvormen.’

Bowie lijkt dus het meest op jou. Zie je ook gelijkenissen tussen Ko en René?

‘Ko is echt een mini-René, zowel qua karakter en uiterlijk, dat is grappig om te zien. Nu hij ouder wordt, houdt hij me vaak een spiegel voor. Ik heb bijvoorbeeld last van een ochtendhumeur, gekregen van mijn moeder, doorgegeven aan mijn dochter, het zit in mijn genen. Zo ben ik nou eenmaal, dacht ik, en nooit heeft iemand er iets aan kunnen veranderen. Geloof me: René en Nina hebben alles geprobeerd.

Totdat Ko vorig jaar zei: “Papietje, ’s ochtends ben je altijd chagrijnig en ’s avonds word je chagrijnig omdat Bowie dan chagrijnig is. Ik zie je dus eigenlijk alleen maar chagrijnig en dat vind ik jammer, want je bént zo leuk.” Dat kwam binnen. Sindsdien zet ik de knop om en ben ik vrolijk ’s ochtends – het is soms hard werken maar het lukt.’

Lees ook: Burn-out bij ouders: tips om het te voorkomen

Wat vind je het moeilijkste aan het ouderschap?

‘Om alle ballen hoog te houden, om eerst op werk en daarna thuis weer alle energie te geven. Het is veelal vermoeidheid, want de nachten zijn nog steeds niet optimaal en we hebben twee behoorlijk vroege vogels. In een uitgeslapen weekend vind ik mezelf een ontzettend, gezellige, toffe vader, maar dat zou ik in de rest van de week ook wel meer kunnen zijn.

Ik reageer vaak chagrijniger dan ik wil zijn, dan schiet ik bijvoorbeeld uit mijn slof als ze “Papietje! Papietje! Papietje!”-roepend aan mijn arm hangen. Daar kan ik me dan heel schuldig over voelen. Vervolgens leg ik ze dan wel uit dat ‘papietje’ een beetje druk is deze week en daarom zo reageerde. Zij vergeven mij dat, en ik mezelf inmiddels ook.’

Ben je een strenge vader?

‘Van ons drieën kan ik het beste nee zeggen en dat ook volhouden. Maar tegelijkertijd ben ik liever lui dan moe. Ik ben bijvoorbeeld geen vader die de hele dag knutselt, ik vind samen een film kijken ook qualitytime. Of samen naar een pretpark, dat heb ik laatst met Ko gedaan. Gewoon met z’n tweetjes.

Ko zei om de haverklap: “Wat hebben we het leuk hè?” Ik heb veel bewondering voor ouders die hele middagen bakken, vouwen, verven, naar het bos gaan en nooit een scherm aanzetten, maar zo ben ik niet. Ik doe ontzettend veel met mijn kinderen, maar er zitten grenzen aan.’

Dit is Rick Paul

Acteur Rick Paul van Mulligen (41) is onder meer bekend van de tv-series A’dam – E.V.A., Nieuw Zeer en zijn rollen bij Theater Oostpool en Het Nationale Theater. Tot april is hij te zien in Coriolanus van Het Nationale Theater. Rick Paul is 12,5 jaar getrouwd met acteur René van Bakel. Samen met cabaretière Nina de la Croix hebben ze twee kinderen: Ko (8) en Bowie (3). In de wekelijkse podcast Co & Zo nemen Rick Paul en Nina je mee in hun ervaringen in het co-ouderschap.

Tekst: Kim Hopmans – Beeld: Marie Broeckman