'Drie jaar lang probeerden mijn man Theo en ik een tweede kindje te krijgen. 'Na een medisch traject, veel teleurstellingen en een miskraam, besloten we daar in 2019 mee te stoppen. Toch bleef er iets knagen. Steeds vaker las ik over pleegzorg. En toen er een campagne liep om nieuwe pleegouders te werven, besloten Theo en ik een informatieavond bij te wonen. Onze dochter Laura (nu twaalf, toen negen) reageerde positief op ons plan.'
Lees ook: Pleegouder worden: wat houdt het in?
Verplichte STAP-cursus
'Tijdens de informatieavond voelde het meteen goed. We leerden over de verschillende vormen van pleegzorg en de noodzaak van een stabiele, liefdevolle omgeving voor een kind. Na inschrijving als wenspleegouders volgden we de verplichte STAP-cursus. Hierbij kregen we uitgebreide informatie over verschillende aspecten van pleegzorg, zoals het omgaan met biologische ouders, bezoekregelingen en mogelijke gedragsproblemen bij pleegkinderen. Pleegzorg is niet iets waar je zomaar instapt. Sterk Huis, de organisatie die pleegzorg regelt, wil zeker weten dat je een goed beeld krijgt van wat het inhoudt. Tijdens het traject beseften Theo en ik dat voltijdpleegzorg niet zou passen bij onze drukke banen. Vandaar dat weekendpleegzorg ons een betere optie leek.'
Stabiele omgeving
'Na een jaar op de wachtlijst kwam Amy, toen bijna één, op ons pad. Haar alleenstaande vader droeg volledig de zorg over haar. Er was sprake van een klein netwerk en behoefte aan ondersteuning bij de zorg over Amy. Theo en ik wilden haar en haar vader graag leren kennen.
Niet veel later vond onze eerste ontmoeting plaats. Amy was net aan het leren lopen en we waren meteen onder de indruk van haar. Ze kwam over als een verlegen, maar nieuwsgierig meisje. We wilden graag iets voor haar betekenen en ook Laura was weg van haar. Ze vond het een geweldig idee om een jonger kindje in huis te hebben.'
Snel gewend
'Voordat we echt begonnen met de weekendpleegzorg, was er eerst een kennismakingsperiode waarin we samen met Sterk Huis rustig aan de band met Amy en haar vader werkten. Pas toen iedereen zich comfortabel voelde, kwam ze voor het eerst een weekend logeren. Dat verliep verrassend goed. Hoewel we dachten dat ze misschien moest wennen, voelde ze zich al snel thuis. Ze speelde veel en genoot van haar eigen kamertje, dat we gezellig hadden ingericht. Ook met Laura kon ze het direct goed vinden, ze trokken meteen erg naar elkaar toe. Bij het naar bed gaan moest Amy wel even huilen, maar dat ging snel over. Dit gaf ons het vertrouwen dat we een goede match waren.'
Weekendplanning
'Inmiddels komt Amy alweer twee jaar bij ons logeren. Een weekend met haar ziet er vrij normaal uit. We halen haar vrijdag op, bespreken kort met haar vader hoe het met haar gaat en daarna gaat ze bij ons thuis lekker spelen. Vervolgens eten we samen en daarna breng ik haar naar bed. Overdag doen we gewone dingen: boodschappen, naar de manege met Laura of naar de bibliotheek. Omdat haar vader Engels spreekt, praten wij op verzoek bewust Nederlands met haar, wat haar helpt met haar taalontwikkeling. We zien haar in alle opzichten groeien en openbloeien en dat is zo fijn om te ervaren.'
Lees ook: 'Eén kind een weekend uit handen geven blijft een stap, maar doet ons gezin goed'
Goede band met vader
'Sinds we voor Amy zorgen, heeft ze zoveel meer zelfvertrouwen gekregen. In het begin was ze best stil en afwachtend, maar nu knuffelt ze ons en vraagt ze vrijuit wat ze wil. Onze band met haar vader is heel goed. Toen Amy drie werd, werden we zelfs uitgenodigd voor haar verjaardag. Dat was een bijzonder moment, omdat het liet zien hoe belangrijk we voor haar zijn geworden. We voelen ons echt een soort familie, bijna als een oom en tante.'
Altijd contact
'Het geeft zoveel voldoening om er voor Amy te kunnen zijn. We weten dat pleegzorg tijdelijk is, maar we hopen altijd contact met Amy en haar vader te houden. Je hoeft geen fulltime pleegouder te zijn om het verschil te maken. Haar vader doet het geweldig, maar heeft soms een vangnet nodig. Dat wij dat kunnen bieden, is het mooiste wat wij als gezin kunnen doen.'
Wegens privacyredenen is de naam van Amy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Meer weten over Rosa en haar weekendpleegmoederschap? Volg haar op Instagram via @rosaschrijft.
