Marinka (36) en Peter (35) zijn 12,5 jaar getrouwd en hebben vijf kinderen: Aaron (10), Abel (8), Anna (6), Noa (4) en Micha (1). Aaron heeft een verstandelijke beperking en zit op een andere school dan de andere kinderen. Marinka is thuismoeder, omdat ze volledig arbeidsongeschikt is verklaard vanwege de ziekte van Bechterew, een vorm van reuma. Peter is zzp'er en werkt als teamleider van engineers.
Marinka: 'Het is best wel een drukke bedoening met vijf kinderen. Aaron heeft bijvoorbeeld voetbaltraining op dinsdagavond, maar ik had laatst om 19.00 uur een bijeenkomst op school en de training begon ook om 19.00 uur. En Peter zit bij de vrijwillige brandweer, die oefent op dinsdagavond. Dan wordt het wel lastig. Gelukkig kon mijn vader Aaron naar voetbal brengen en hem weer ophalen.
Oefentherapie, turnen en speelafspraakjes
Abel heeft oefentherapie voor zijn motoriek, en dat valt precies samen met turnen van Anne: het start allebei op donderdag om 16.00 uur. Gelukkig is alles in Loosdrecht, dat scheelt een hoop gereis. Ik breng Anna iets eerder naar turnen, dan moet ze daar even wachten, en neem Abel vervolgens mee naar de oefentherapie.
Daarna snel de auto in, want om 16.30 uur moet ik Aaron ophalen van de BSO. Tegen 16.45 uur ben ik daar, rijd terug en sta om 17.00 uur weer klaar om Anna op te halen bij turnen. Soms past de planning allemaal maar nét.
Je kiest ervoor, maar we vinden het belangrijk dat ze kunnen sporten. Gelukkig hebben we de mogelijkheid om het te plannen en te combineren. En dan zijn er natuurlijk ook nog de speelafspraakjes, die altijd tussendoor geregeld moeten worden. Als het echt niet lukt, kunnen mijn ouders of schoonouders gelukkig bijspringen. Het is soms even chaos, maar we redden het wel.
Spitsuur: 'Als de kinderen eindelijk slapen, zijn wij compleet uitgeput'
Structuur in de ochtend
De ochtend begint meestal rond 7.00 uur, als Peter naar kantoor gaat. Ik kleed me aan en kijk of de kinderen al wakker zijn. Als dat niet het geval is, wek ik ze. 's Avonds leg ik hun kleding alvast klaar, zodat ze zich eerst aankleden voordat ze naar beneden komen. Ik help de kinderen die het nodig hebben, de rest doet het zelf.
Na het aankleden gaan we naar beneden voor het ontbijt. Terwijl ze eten, stop ik de broodtrommels en waterflessen in hun tassen, die ik 's avonds al heb klaargezet. Ik doe ook hun haren en help waar nodig. Daarna poetsen ze hun tanden, waarvoor ik de borstels en hun spulletjes alvast klaarleg.
Taxi te laat
Als ze klaar zijn en er is nog tijd, mogen ze even spelen. Aaron, onze oudste, wordt tussen 8.00 en 8.15 uur opgehaald door de taxi. Als de taxi te laat is, lopen we achter, en dat is altijd stressen.
Vooral in de winter, als iedereen zijn muts, sjaal en handschoenen aan moet, is vertrekken een gedoe. Als iedereen op school is, fiets ik terug met de jongste, doe ik snel boodschappen of ga ik naar huis om de chaos van de ochtend op te ruimen.
Lees ook: 9x levenslessen die je kind kan leren van een sport
Balans vinden tussen alle kinderen
Aaron is 10 jaar, maar door zijn verstandelijke beperking functioneert hij op het niveau van een kleuter. Hij heeft bij alles hulp nodig en vraagt continu aansturing. Drie middagen per week gaat hij naar een gespecialiseerde BSO. Dat geeft mij wat extra ruimte en tijd voor mijn andere kinderen.
Als Aaron thuis is, draait veel om hem. Na school heeft hij tijd nodig om te ontprikkelen en bij te komen. Vaak is het een puzzel om te achterhalen hoe zijn dag is geweest, zeker als hij boos of verdrietig is. Praten over zijn gevoelens is lastig voor hem. Tegelijkertijd willen mijn andere vier kinderen ook hun verhaal kwijt, samen een spelletje spelen of iets knutselen.
Het blijft zoeken naar een goede balans. Ik wil al mijn kinderen evenveel aandacht geven, maar Aaron heeft nu eenmaal meer nodig. Dat voelt soms als een spagaat. De anderen zijn zelfstandiger, maar nog steeds jong, en verdienen net zo goed mijn tijd en aandacht.
Lees ook: Gastouder, BSO, kinderdagverblijf: welke soorten kinderopvang zijn er?
Moeilijke keuzes
Ik ben blij dat Aaron drie dagen per week naar de BSO gaat: zo kan ik er ook écht zijn voor de rest. In het begin vond ik het moeilijk om hierover te praten, inmiddels gaat het iets makkelijker. Het voelde een beetje alsof ik mijn kind in de steek liet, simpelweg omdat de zorg te zwaar werd.
Eén keer per maand gaat hij naar kennissen van ons die pleegzorg bieden, dat is superfijn. Als ouders blijft het een enorme stap om één kind een weekend uit handen te geven, maar tegelijkertijd zien we dat het ons gezin goed doet. We hebben meer tijd voor de andere kinderen en kunnen activiteiten ondernemen die anders moeilijk zouden zijn, omdat hij die situaties spannend vindt.
Avondritueel
In de avond verdelen we de taken zoveel mogelijk: meestal brengt de een de kinderen naar bed, terwijl de ander beneden de tafel afruimt, de vaatwasser inruimt en alvast dingen klaarmaakt voor de volgende dag. Tandenpoetsen, plassen, handen wassen - alles gaat volgens een strak ritueel, anders wordt het chaos.
Het badderen is altijd een uitdaging, dus ik leg de stapeltjes handdoeken, pyjama's en ondergoed alvast klaar op de overloop. Iedereen heeft zijn eigen stapel: afdrogen, aankleden en klaar. Daarna lezen we een boekje, zingen we liedjes en is het tijd om te slapen. De oudste gaat meestal rond 20.45 uur naar bed. Gelukkig hebben we vijf makkelijke slapers.
Lees ook: Organiseren kun je leren: 8x handige familieplanners voor 2025
Agendabeheer
Peter en ik proberen minstens één of twee keer per jaar een paar dagen samen weg te gaan. Dan komen mijn zusje en nichtje, allebei begin twintig, bij ons logeren om op de kinderen te passen. Het klinkt misschien klein, maar voor ons is het pure luxe. Het dagelijkse ritme blijft doorgaan, en wij kunnen echt even opladen. Vorig jaar gingen we naar Praag, daarvoor naar Rome.
Ook doordeweeks plannen we, als het kan, een lunch samen, afhankelijk van het werk van mijn man. Even dat momentje met z'n tweeën is belangrijk. Op zondagavond leggen we onze agenda's naast elkaar: 'Heb ik al oppas geregeld? Hoe zit jij deze week?' Ik doe meestal het agendabeheer, maar we nemen alles samen door zodat we overzicht houden.
Geniet ervan
Met het gezin op pad gaan, is voor ons ook echt quality time. Of dat nu betekent dat we met z'n allen ergens gaan lunchen of alleen even een kop koffie drinken in het centrum. Voor de kinderen is een bezoek aan de Action al een feestje. Voor ons iets minder, maar zij vinden het geweldig om daar rond te kijken.
In het voorjaar en de zomer hebben we een abonnement op Oud Valkeveen, waar we regelmatig naartoe gaan. Op zaterdagmiddag heeft onze oudste scouting, dus proberen we in de ochtend iets leuks te doen. Maar soms blijven we gewoon lekker thuis. Dan rommelen we wat in huis of houden een relaxte pyjamadag - iets waar de kinderen net zo van genieten. Uiteindelijk gaat het erom dat we samen tijd doorbrengen, want dat is waar we écht gelukkig van worden.
De rubriek Spitsuur verschijnt iedere maandochtend. Meer verhalen lezen van ouders die vertellen hoe ze thuis alles regelen? Dat kan hier in het dossier Spitsuur.
