Emma (33) en Tom (36) hebben twee kinderen: Casper (4) en Louise (1). Emma werkt als marketeer en fotografeert daarnaast kinderen en bruiloften. Tom is teamleider bij een ingenieursbureau.
Emma: 'Ik heb een slaapstoornis, chronische insomnia. Hierdoor slaap ik weinig, wat tijdens slechte nachten de nodige frustratie oplevert. Daarom gaat Tom er altijd uit voor de kids in de nacht als dat nodig is. Ik ben hem daar erg dankbaar voor.
Hij gaat vaak ook als eerste uit bed als Casper en Louise wakker zijn, meestal ergens tussen 06.00 uur en 06.30 uur. Hij laat mij dan nog even liggen en neemt de kinderen mee naar beneden. Hij zorgt voor het ontbijt, speelt met ze en doet wat nodig is.
Elke ochtend anders
Als ik aansluit, begint het bekende ochtendcircus. Broodtrommels vullen, kinderen aankleden, snel opfrissen. En dan komt de strijd: ze willen sandalen aan terwijl het regent, ze willen nog spelen – terwijl daar geen tijd meer voor is.
Onze zoon zit pas een paar weken op de basisschool, dus we zoeken nog naar een ritme dat werkt. Dat hangt ook af van Toms werktijden. Soms moet hij vroeg weg, en breng ik Casper zelf naar school. Meestal neemt hij hem mee, op weg naar zijn werk.
Lees ook: Naar de basisschool: tips voor thuis
Niet altijd aanstaan
Ik heb al slaapproblemen sinds mijn 13e. Tijdens mijn zwangerschap sliep ik als een roos, maar nu zitten we weer op een dieptepunt. Als ik een nacht nauwelijks slaap, voel ik me moe en loom, maar tegelijkertijd schiet ik in een soort overdrive. Alsof ik vol adrenaline zit. Net als een kind dat over z'n slaap heen is: opgefokt, alsof ik alles aankan, maar ik ren mezelf compleet voorbij.
Daarom probeer ik nu rustmomenten in te bouwen. Even een kop koffie drinken zonder ondertussen de vaatwasser uit te ruimen, een podcast te luisteren, de kinderen in de gaten te houden en over dat nieuwe werkproject te brainstormen. Gewoon één ding doen. Dat helpt en het is meteen een goed voorbeeld voor mijn kinderen. Ik wil ze leren dat ze niet altijd 'aan' hoeven te staan in deze drukke en chaotische wereld. Rust nemen mag.
Lees ook: Meer rust met mindful ouderschap: tips en tricks van een expert
Van kroegmoves naar dansles
Ik ben energiek, maar niet zo sportief. Dansen in de kroeg of op een feestje vind ik erg leuk, maar dat is een andere tak van sport, haha. Toch ben ik sinds kort begonnen met dansles, en tot mijn eigen verbazing vind ik het heerlijk om een paar uur per week met een leuke groep fitte moeders te dansen.
Tom daarentegen sport het liefst elke dag. Mountainbiken, voetballen en trainen in onze garagegym. Hij traint als ik niet thuis ben in de avond met de babyfoon naast zich. Hij kan ook ineens op het idee komen dat hij een marathon wil lopen, terwijl hij helemaal niet van hardlopen houdt. Als hij ergens voor gaat, dan gáát hij. Hij zit nooit stil.
Lees ook: Voor het hele gezin: 11x sporten om samen met je kind te doen
Schakelen, bijsturen, troosten en grenzen stellen
Tom zegt altijd: 'Sporten helpt me om te dealen met de drukte thuis en op werk'. Ik begrijp dat wel. Onze kinderen zitten allebei in een totaal andere fase. Casper is 4 en zit midden in zijn mentale ontwikkeling: hij wil boekjes lezen, tekenen, torens bouwen en stelt elke dag duizend vragen.
Louise is bijna 2 en wil juist ontdekken, klimmen en dingen kapotmaken. Ze botsen de hele dag en dat vraagt veel van ons als ouders. We moeten continu schakelen, bijsturen, troosten en grenzen stellen. Gelukkig zien we dat de kids de laatste tijd steeds iets beter met elkaar leren omgaan, en soms zelfs even sámen spelen!
Sporten is dus Toms uitlaatklep. Dat moet gewoon, daar is geen discussie over mogelijk. Voor mij werkt het anders. Ik laad op van gezelligheid. Eten met vriendinnen, een feestje, uitgebreid borrelen, koken voor vrienden. Dan voel ik me weer mens.
Complete ravage onder de tafel tijdens het avondeten
Ik kook meestal rond 17.30 uur. Het avondeten is tegenwoordig een flinke onderneming. Onze dochter zit midden in de fase waarin ze graag met haar eten gooit of volledig weigert te eten. Na elke maaltijd is het een complete ravage op én onder de tafel.
Tom en ik kijken elkaar dan soms lachend aan: 'Dit is een fase, dit is een fase ...' We proberen te eten, maar het is chaos. En dan hebben we aan één blik genoeg: we snakken naar die datenight die eraan komt. Even rustig eten, even écht praten.
Lees ook: Is jouw peuter een slechte eter? Zo ga je daar volgens experts het beste mee om
Datenights maken het gezin sterker
We zijn afgelopen zomer getrouwd, na twaalf jaar verkering. Drie dagen lang feest met iedereen die we liefhebben: we genieten nog steeds na. We zien om ons heen dat veel stellen het lastig hebben in de tropenjaren, dat wilden we voorkomen. Dus we hebben een keuze gemaakt: één avond in de week hebben we datenight.
Er komt dan vaak een oppas en dan gaan we samen de stad in, lekker uit eten, borrelen of naar de sauna. Regelmatig plannen we ook een nachtje weg met z'n tweeën. Het maakt ons een sterker team. Na zo'n avond merk ik dat we weer helemaal verliefd zijn op elkaar en op ons gezin. Alles voelt dan lichter en leuker.
Zonder gedoe naar bed
Na het eten krijgen ze meestal nog een bakje kwark en dan gaan we naar boven. We doen ieder een kind. We merken dat onze zoon die één-op-één aandacht echt nodig heeft. Zijn routine is simpel: handjes wassen, washand over z'n snoet, tanden poetsen, plassen, pyjama aan, en dan samen een boekje lezen en nog even knuffelen. Elke avond zingen we voor het slapen gaan hetzelfde liedje, wat altijd een gezellig moment is. Daarna valt hij snel lekker in slaap.
Onze dochter krijgt nog een flesje, haar tanden worden gepoetst, de slaapzak gaat aan, en dan wil ze zonder gedoe meteen naar bed. Ze valt ook direct in slaap, wat heel fijn is. Dat komt misschien omdat we een strak ritme aanhouden, geleerd van een slecht slapend eerste kind. Om 19.00 uur liggen ze dan allebei in bed en kunnen wij het huis rechttrekken.
Lees ook: Dit is de beste temperatuur voor in een babykamer
Drukke weekenden vol gezelligheid
Onze weekenden zitten vaak vol. We hebben een druk sociaal leven met grote families en een hechte vriendengroep. We zijn groot fan van de Efteling en hebben een abonnement. Regen of zon: we zijn er vaak te vinden. Al is het maar voor een paar uurtjes, vóór of na het dutje van de jongste. Het is onze happy place.
Een weekend zonder plannen gebeurt bijna nooit. Vriendinnen zeggen weleens: 'Wanneer laat je het leven nou eens gewoon gebeuren? Gewoon chillen in de tuin, beetje aanrommelen of de barbecue aansteken'. Klinkt heerlijk, maar als wij de barbecue aanzetten staan er binnen no time vrienden op de stoep. Druk is het altijd bij ons, maar dat vinden we gezellig!'
/b0c97d0c1d6b4c7db4946846c9051710/image.jpg)
/2ecbe37f2a0341b4a898f0ef7a004029/image.jpg)
/25ec5905868647cfa2ba3654dbe4a59d/image.jpg)
/3865f2687b474389ba93184683658895/image.jpg)
/3e3aa124d738486ab3553f14d1a6be6a/image.jpg)
/ac4ca981609f4254ac7b3dc50e1aed06/image.jpg)
/672a95641fa740f4b8a6e65b246b7285/image.jpg)
/43f20872fe4d44ed993dd578b12ef060/image.jpg)
