Jamie (32) en Tom (38) wonen met hun kinderen Ella-June (3) en Philemon (2) in Amsterdam. Jamie werkt parttime en zet haar eigen merk op, dat ze binnenkort lanceert. Tom werkt fulltime als directeur van een vastgoedbedrijf.
'Ella-June en Philemon schelen elf maanden, het zijn dus echte irish twins. In het eerste jaar was het keihard werken. Ze hadden twee compleet verschillende schema's, waardoor ik geen minuut rust had. De kraamzorg zei destijds ook dat dit pittiger is dan een tweeling, en dat voelde soms ook zo.
Tom werkt fulltime, dus ik doe het meeste voor de kinderen. Ze gaan twee ochtenden naar de opvang en soms hebben we een oppas aan huis. Voor nu vind ik dat prima, ik vind het ook heel leuk om voor ze te zorgen, dat zit echt in mij.
Lees ook: Wat zijn de voor- en nadelen van irish twins?
Race in de ochtend
Het ochtendritueel verloopt chaotisch, maar is wel heel gezellig. Tom staat meestal als eerste op om de fles te geven, daarna kleed ik de kinderen aan. Dan gaat Tom ontbijten met de kinderen, zodat ik kan douchen, de was kan doen en de boel recht kan trekken. Op opvangdagen is het vaak een race om op tijd de deur uit te gaan, op andere dagen doen we het rustig aan. 's Ochtends ga ik graag met ze op stap: naar een park, Artis, een ballenbak of op een playdate. Ze moeten echt hun energie kwijt.
Op kleine momenten tussendoor probeer ik schoon te maken. Ik ben echt een schoonmaakfreak, het liefste heb ik alles netjes. Maar ik heb wel geleerd om iets minder perfectionistisch te zijn en wat meer de boel de boel laten. In het begin ruimde ik tien keer per dag op, nu doe ik het één keer.
Lees ook: Trots op de troep: een normaal en rommelig huis is de woontrend onder ouders
Slaapcoach
De avonden gaan vaak wekenlang heel soepel, en dan opeens komt er weer slaapregressie of worden ze ziek. Dan is het meebewegen en accepteren dat alles een fase is. Na het eten mogen ze nog even kort spelen, daarna een bad of douche, fles, boek en naar bed.
Ik probeer ze altijd rond 18.45 uur op bed te hebben, dan is de slaapdruk het hoogst – na 19.00 uur worden ze hyper en word ik helemaal gek van ze. Ella sliep de eerste acht maanden niet, en ook Philly skipte soms zijn middagslaapje en sliep dan niet voor 21.00 uur. Toen hebben we meerdere keren een slaapcoach gehad, Trudy, een ervaren dame die we via via leerden kennen. Zij heeft ons enorm geholpen.
Lees ook: Denk je aan een slaapcoach? Dit zijn de eerlijke ervaringen van vijf radeloze ouders
Vooruitplannen
Ik ben echt van de schema's, dat werkt het beste voor de kinderen. Ik plan ook vooruit om het wat makkelijker te laten verlopen. In de weekenden maak ik een maaltijdplanning voor de week erna en bestel ik boodschappen. Sinds kort hebben we een krijtbord geverfd in de woonkamer, daarop staat de weekplanning.
's Avonds zoek ik de kleren voor de kinderen alvast uit. Maar Ella wil vaak wat anders aan, soms zijn we 's ochtends meer dan een halfuur bezig om een outfit te kiezen. Dan moet ik echt tot honderd tellen. Ik heb nu zelfs een touwtje om haar kledingkast gedaan, zodat ze er zelf niet bij kan. Ze kan zich wel drie of vier keer per dag verkleden. Dat is heel schattig, dan smelt m'n mamahart, maar er zijn grenzen.
One is a pet, two is a zoo
De spits tussen 16.30 uur en 19.00 uur vind ik het meest uitdagende moment van de dag: koken als de kinderen rondrennen. Dan zijn Juf Roos en Peppa Pig mijn redding. Anders vliegen de kinderen elkaar in de haren of gaan ze op de muur tekenen. One is a pet, two is a zoo, zeggen ze en dat is echt zo.
De kinderen schelen elf maanden, binnen twee maanden na de geboorte van Ella werd ik weer zwanger. Het was de eerste keer dat Tom en ik de bloemetjes weer buiten gingen zetten. We hadden wel iets meer ademruimte gewild, maar uiteindelijk vinden we het heel leuk dat ze zo dicht bij elkaar zitten. Ik vind deze leeftijd heerlijk, ze snappen steeds meer en zeggen de grappigste dingen. Maar het is ook intensief, ik kan ze geen seconde uit het oog verliezen.
Dansen door de kamer
Tijd voor mezelf is nu nihil, dat komt later wel weer. Af en toe doe ik 's avonds een sportles thuis of kan ik een serie kijken. Tom gaat in de weekenden vaak iets doen met de kinderen, dan kan ik even iets anders doen – maar ik ga vaak ook mee, want dat is qualitytime met het hele gezin. Ik geniet enorm van de kleine momenten samen: het badmoment, dansen door de kamer, knuffelen in bed met z'n viertjes, boekjes lezen in de tipitent. Dat is het mooiste wat er is.
Tom en ik vinden het belangrijk om tijd voor elkaar vrij te maken. Een datenight, samen lunchen, een borrel als ze op bed liggen. Het zit in de kleine dingen. Een lief briefje voor elkaar achterlaten, een kop thee voor elkaar zetten. Goede communicatie is key, en laten zien dat je er voor elkaar bent. Zeker als je in de tropenjaren zit.
Lees ook: 14x zo overleeft je relatie het eerste jaar met een baby
Mooiste wat er is
Bijna zeven jaar geleden was ik ziek door Breast Implant Illness. Daardoor had ik geen progesteron meer in mijn lichaam, het hormoon dat je nodig hebt om vruchtbaar te zijn. De arts had nog nooit zó weinig progesteron gezien voor iemand van mijn leeftijd. Dat heb ik toen geslikt om überhaupt weer vruchtbaar te kunnen worden, met magnifiek resultaat.
Ik ben zo dankbaar dat ik gezonde kinderen heb. Mijn ziekte heeft me bewuster gemaakt van gezondheid, en ook van hoe kostbaar je omgeving en je energie is. Ik voel me nu echt weer goed. Moeder zijn is het mooiste wat er is, ik zou niets liever willen.'
