Spitsuur: 'We hebben veel vrijheid, maar geen vast inkomen'

'Toen ik in 2014 net klaar was met studeren, wilde ik reizen: ik vertrok naar Marokko voor een workaway (werken in ruil voor kost en inwoning) en verdiende wat extra geld in een restaurant. Daar ontmoette ik Othmane en werd verliefd. De beoogde drie maanden op reis werden drie jaar Marokko.

Een tweeling

In 2022 raakte ik zwanger van een tweeling. Omdat ze de placenta deelden moest ik elke twee weken naar het ziekenhuis voor een echo. Dat deed ik het liefst in Nederland, omdat ik dan in mijn eigen taal kon converseren en bovendien verzekerd was. We verhuisden naar Nederland. Maar Othmane kon er niet aarden, hij vond het niks. Hij miste het buitenleven en het sociale contact dat in Marokko spontaner lijkt te gaan.

Met als droom om een kookschool te beginnen op een landelijke plek met veel buiten zijn we op zoek gegaan naar een alternatief. Al snel vonden we een prachtig huis net buiten Marrakech. Daar wonen we nu acht maanden.

Jip en Janneke in Marokko

Ondanks dat geen enkele dag hetzelfde is, worden de kinderen wel altijd om 06.00 uur wakker. Maar dat vind ik niet erg, ik ben ook echt een ochtendmens. Het is maandag en Othmane blijft nog even liggen, die is altijd tot laat in de avond nog bezig met het huis. De meisjes en ik ontbijten samen in de tuin, in het zonnetje. We maken samen een puzzel en luisteren naar een luisterboek van Jip en Janneke. Dan komen Jamila en Nourdine uit het dorp langs: ze helpen met de tuin en de kookles. Ze bereiden alles voor en ik zorg dat de tweeling de prachtige voorbereiding niet weer ongedaan maakt door ze bezig te houden.

Lees ook: Dit gezin tekent contract voor een zomer zonder schermen

Vrienden voor even

Om 10.00 uur komt er een club met gasten langs. We bieden kookles in de middag en de avond aan, en vandaag komen de toeristen dus langs voor de lunch. We gaan samen Tajine en brood maken. Het is altijd een verrassing wie er komen, maar het valt nooit tegen. Vandaag is er een Nederlands gezin met kinderen, en dat vinden de meiden erg leuk. Ook hebben we een moeder en dochter uit Zuid-Afrika, een Italiaans stel en een jong stel uit Hawai'i over de vloer. Othmane is echt een sociaal dier en iedereen is direct op z'n gemak bij hem. Othmane geeft de kookles en Jamila demonstreert, terwijl hij uitlegt. Mijn dochters doen ook mee, op een kleedje naast de grote tafel. Vooral het brood maken vinden ze te gek, het is net kleien.

Als alles in de oven gaat spenderen we wat tijd met de gasten rond het zwembad, en de kinderen spelen in de tuin en kijken bij de dieren. Het voelt vaak alsof we vrienden op bezoek hebben, en als ze weggaan voelt het dan ook altijd een beetje vreemd. Othmane gaat met de gasten mee terug richting Marrakech om nieuwe inkopen te doen in de stad en is pas 's avonds laat weer terug.

Lees ook Lotte's verhaal: 'Mijn man is nog in India, nu ben ik alleen met drie kinderen'

Een vrije dag

Op dinsdag hebben we even geen gasten. Ik ga vandaag met de meiden op pad. Speeltuinen zoals in Nederland hebben we hier niet, op een half uur lopen zit wel een soort speelpark met een ballenbak en glijbaan. We doen ons best om elke dag minstens één maaltijd samen te delen met het gezin, en vandaag is dat het avondeten. Tajine staat niet vaak meer op het menu, omdat we dat nu zo vaak maken met de gasten, maar we gaan voor een lekkere pasta. Om 19.30 uur gaan de kinderen naar bed: we lezen samen een boekje en komen tot rust. Ze slapen meestal voor 20.00 uur.

Magische momenten

Op woensdag komt weer een stel gasten langs voor kookles. Daarna doen we met het gezin boodschappen in de stad en genieten van de levendige sfeer. Ik vind het hebben van vrijheid en het vinden van magische momentjes door de dag heen heel belangrijk. In Nederland was er weinig ruimte voor spontaniteit en magie in ons leven. We hebben hier prachtig uitzicht op de bergen en elke zonsopkomst en -ondergang is anders. Ik word dagelijks verrast door kleine dingetjes, van een gigantische sprinkhaan in de tuin tot een herder met een kudde schapen en lammetjes die langskomt. We brengen de dagen hier echt door met elkaar, in plaats van ieder op zijn eigen werk en de kinderen op een opvang. Daar ben ik erg dankbaar voor.

De volgende dag, op donderdag, komt er weer een groep langs voor de lunch en als ze weg zijn, gaan we langs in het winkelcentrum dat op zo'n twintig minuten rijden ligt. Daar is airconditioning en er zijn een aantal speeltuinen binnen. Als de kinderen op bed liggen ga ik aan het werk: ik ben verantwoordelijk voor de e-mails, social media en reserveringen.

Taalbarrière

De vrijdag is deze week een vrije dag en Othmane vindt het heerlijk om dan met de kinderen op bed te liggen en een filmpje te kijken. We kijken een Nederlands filmpje. De meiden spreken een aantal woorden Arabisch, maar niet meer dan dat. We willen daar wel verandering in brengen, want Othmane's Nederlands is vrij beperkt. Wij spreken Engels onderling en dat pakken de meiden ook al aardig op.

Lees ook: Tweetalig opvoeden, hoe pak je dat aan?

Onzekerheid

Het weekend is weer vol met kooklessen. En daar zijn we dankbaar voor. We zitten nog in de start-upfase, en dat geeft ons enerzijds veel vrijheid om de dag in te delen, en aan de andere kant hebben we geen vast inkomen en ook geen zicht op wat er binnen gaat komen. Dat maakt het best spannend. Daarbij is het soms best een uitdaging om te wonen op de plek waar je ook werkt, want je ziet altijd wel iets dat verbeterd kan worden. Maar het brengt natuurlijk ook veel moois met zich mee. We sluiten de week af met voorbereidingen voor de volgende week en een prachtige zonsondergang. Wat een geluk.'