Shamir (33) en Nine (30) zijn zeven jaar samen, waarvan drie jaar getrouwd. Shamir werkt in de sales en is daarnaast content creator op Instagram. Nine is fotograaf en doet daarnaast drie dagen per week administratief werk. Samen hebben ze twee kinderen: Zion (6) en Noia (2).
Shamir: 'Op doordeweekse dagen staan we rond zeven uur op en beginnen met het klaarmaken van de kinderen. Nine gaat naar beneden voor het ontbijt, terwijl ik de kinderen help met aankleden. De kinderen nemen hun tijd.
Kleine discussies over kledingkeuzes
Zion kleedt zichzelf aan, we willen hem graag de vrijheid geven om zijn eigen keuzes te maken. En dat gaat bijna altijd goed, haha. Soms gaat dat iets stroever, als hij bijvoorbeeld niet direct mee wil werken. Laatst wilde hij per se een korte broek aan terwijl het best koud was buiten, en dat is dan net wat te koud.
Wanneer hij wat extra tijd neemt om zich aan te kleden of van zijn ontbijt te genieten, leert hij dat het belangrijk is om op tijd te komen op school. Dit helpt hem begrijpen dat keuzes gevolgen hebben, zoals een 'rode kaart' wanneer hij te laat arriveert. Na het ontbijt frissen wij ons op en brengt Nine de kinderen naar school en de opvang, terwijl ik naar mijn werk ga.
Niemand gaat boos naar school of naar bed
Een belangrijke regel die we hebben in huis, is dat niemand boos naar school of naar bed gaat. Als er iets speelt, of als iemand verdrietig is, dan praten we dat uit. Dat vinden we beiden heel belangrijk.
Zo zorgen we ervoor dat Zion elke ochtend met een lach de deur uitgaat, en 's avonds tevreden in slaap valt. Het is een gewoonte die we eigenlijk vanaf het begin hebben. We vinden het belangrijk om conflicten op die manier af te ronden, zodat ze niet blijven hangen.
Geen vaste taakverdeling
Wat betreft het huishouden hebben we geen vaste verdeling. We hebben nooit specifieke taken afgesproken zoals 'jij doet altijd dit en ik doe dat'. In plaats daarvan kijken we per dag hoe het uitkomt en helpen we elkaar om alles opgeruimd te krijgen.
Als Nine een drukke dag heeft gehad, neem ik de taken op me en ruim ik alles op. En als ik laat thuis ben, zorgt zij ervoor dat alles in huis op rolletjes loopt. Omdat ik fulltime werk en vaak net na etenstijd thuiskom, komt het geregeld voor dat zij kookt, en ik daarna opruim.
Zaterdagen zijn heilig
In de weekenden maken we echt tijd vrij voor elkaar. Op zaterdag starten Zion en ik vaak actief, bijvoorbeeld met dansen of sporten buiten. Dans is altijd belangrijk voor mij geweest, en ik merk dat Zion er ook steeds meer plezier in krijgt. Dan gaan we samen in de woonkamer lekker voor de tv dansen. Soms spelen we ook een potje voetbal buiten.
De zaterdagen zijn voor ons ook echt het moment om samen te zijn als gezin. We plannen vaak iets, zoals een uitstapje naar de stad of een gezelschapsspel thuis. 's Avonds kruipen we vaak samen op de bank om een film te kijken. Dit soort momenten proberen we altijd met z'n allen te beleven; het is ons gezamenlijke ontspanningsmoment.
Treuzelen met het avondeten
De avonden zijn vaak het drukst, omdat de kinderen dan honger hebben en meestal ook nog eens energie voor tien. Het avondeten verloopt dan ook niet altijd vanzelf, omdat Zion soms kan treuzelen.
Vorig jaar waren we nog wat flexibeler: als hij honger had na het avondeten, mocht hij gerust nog wat eten. Maar tegenwoordig zijn we strikter. Als hij tijdens het eten treuzelt en daarna toch nog honger heeft, is dat het gevolg van zijn keuze. Hij leert daardoor dat er een tijd is voor alles en dat we ons daaraan houden.
Filmavond gepland
Laatst hadden we een filmavond gepland en ik vertelde Zion dat als hij zijn bord leeg zou eten, we popcorn zouden maken voor de film. Hij was helemaal enthousiast, maar bleef toch maar treuzelen.
Toen ik hem vroeg waarom, antwoordde hij heel slim dat hij ruimte in zijn buik aan het maken was voor de popcorn. Dat zijn van die momenten waarop je beseft dat hij goed kan nadenken en ook zijn eigen logica heeft, haha.
Tijdschema versus spontane aanpak
Nine en ik zijn best wel goed op elkaar afgestemd, maar er zijn dingen die ik soms lastiger vind. Vooral als het gaat om het eten. Ik merk dat ik in die kleine dingen soms vergeet hoe belangrijk een goed schema is.
Nine heeft altijd een strak tijdschema in haar hoofd: om twaalf uur eten, en net voor bedtijd weer wat. Ik ben daarentegen meer van de spontane aanpak. Als de kinderen honger hebben, denk ik: oh, laten we nu iets eten.
Als we bijvoorbeeld aan het spelen zijn, komt het vaak voor dat ze aangeven dat ze honger hebben. Nine is daar strikter in. Zij zorgt ervoor dat we maaltijden op het juiste tijdstip eten, terwijl ik geneigd ben het moment te laten bepalen door hun honger, wat niet altijd handig is.
Fijne dynamiek in opvoeding
Dat soort momenten zijn soms een uitdaging voor me, maar ze maken ook deel uit van ons teamwerk. We kunnen elkaars beweegredenen goed aanvoelen: ik ben strikter in gedrag, terwijl zij kijkt naar de emotie erachter.
Zij is meer van de strakke tijdschema's en een strikte aanpak, terwijl ik de voorkeur geef aan een spontane aanpak. Dat zorgt voor een fijne dynamiek in onze opvoeding.'
/27279e5cd50a4cd3b23a63ce653859e4/image.jpg)
/8427e7dba10a4b0c93d4244032a86b46/image.jpg)
/7354e626f5eb4ae1b9b3fbbbe47fd31a/image.jpg)
/6ee94535256d4da2ae4b5aad76e8af48/image.jpg)
/3b20a5d278fd45caae68573eecacf6b5/image.jpg)
/dbab8e8b220c4f67b9a6d99ec4c7be85/image.jpg)
/191339e502624e1689c839dedfe99797/image.jpg)
