Stella's bevallingsverhaal: 'Kom op lijf, werk mee. Geef een kramp, doe iets'

Geschreven door: Janou Zoet

Leestijd 4 minuten • 15 januari 2021, 11:32

Stella is veertig weken zwanger als haar vliezen breken. Ze wil graag thuis bevallen, maar waar blijven toch die weeën?

Lees verder onder de advertentie

'Zachtjes sluip ik ons bed uit. Even naar de keuken, glaasje water halen. Trap af. Licht aan. Huh, wat voel ik? Water langs mijn benen. Mijn vliezen!

Klaarwakker

Elke stap geeft een nieuw golfje water. Het moet maar even, ik moet Richard wakker maken! Voorzichtig de trap weer op. "Vliezen?" Hij is meteen klaarwakker. We moeten snel het vruchtwater opvangen. Beetje gedoe met een bakje, maar het is goed te zien. Helder, kleurloos: zo hoort het te zijn, toch?

Doekje erdoor

Ik voel verder niks, dus de verloskundige bellen heeft nog geen zin. Richard probeert nog wat te slapen. Ik ben klaarwakker. Weet je wat? Ik ga het huis schoonmaken. Het bevalbad staat al klaar. De playlist en kaarsjes in de aanslag. Ik wil zó graag thuis bevallen.

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Thuis bevallen: alles wat je moet weten

Wat een rust

Een paar uur gaan voorbij. Richard was snel weer beneden, slapen lukte niet meer. Het huis is schoon, maar mijn buik blijft rustig. De weeën móéten binnen 24 uur na het breken van de vliezen beginnen, anders moet ik alsnog naar het ziekenhuis. Zodra de praktijk open is, bel ik de verloskundige. Ze komt kort langs, maar kan nog weinig betekenen. Wij regelen alvast opvang voor Miquel en Nigel en de hond. Huis leeg. Alles klaar. Maar waar blijven die weeën?

24 uur later

Het schemert. En ik voel nog steeds helemaal niks! In slaap vallen is 's avonds moeilijk. Ik heb nog maar een paar uur. Kom op lijf, werk mee. Geef een kramp. Gewoon, iets. Ineens schrik ik wakker. Was ik toch in slaap gevallen? Snelle blik op de klok. Oh nee… De 24 uur zitten erop. Geen bad. Geen kaarsen en muziek. Weg droombevalling. Ik laat Richard slapen en sluip naar beneden. Tranen lopen over mijn wangen. Wát een teleurstelling.

Lees verder onder de advertentie

Daar gaan we

Als de zon opkomt, maak ik Richard wakker. Met mijn ziel onder m'n arm, maar we hebben een afspraak in het ziekenhuis. Ze zullen de bevalling nu wel gaan inleiden. Met z'n tweeën het ziekenhuis in, met z'n drieën eruit. Bepakt en bezakt stappen we de auto in. Vluchtkoffer, kleertjes. Alles compleet. Klaar om weer papa en mama te worden. In het ziekenhuis krijg ik wat controles. Echo goed, nog voldoende vruchtwater. Word ik nu ingeleid? 'Je mag het thuis afwachten,' zeggen ze. Dit meen je niet! Ik ben al twee dagen bezig!

Een steek

Wat een ellende. Zitten we wéér thuis op de bank. Weer dat avondritueel: eten, bedtijd, een buik die niks doet. We wandelen 's avonds een rondje door het bos. Ik weet het écht niet meer. 's Nachts word ik wakker. Voor de zoveelste keer. Ik moet naar de wc. Met een slaaphoofd op het toilet. Wacht even. Oeh. Ik voel iets. Krampen? Weer een steek. Jaaa! Richard, dit is het! Puffen. Voorzichtig opstaan. Richard belt het ziekenhuis. Dit is meteen serieus.

Lees verder onder de advertentie

Rijden

Aankleden, alles afsluiten. De spullen staan nog klaar. In de auto hou ik me stevig vast. De weeën razen door. Ik druk mijn lijf tegen de rugleuning. Geen idee hoe we rijden. Als we er maar snel zijn. Auto parkeren. Rolstoel erbij. Bij het geboortecentrum staan ze al klaar. We hebben amper tijd om te settelen. Ik krijg een CTG in de verloskamer. Mag ik even lopen? Ik moet naar het toilet.

Doorgaan

Ik puf en zucht. Die weeën, ze gaan maar door. Ik kan ze nog amper opvangen. De gynaecoloog komt binnen, en steekt haar hoofd om de hoek: 'Oeh ik zie het al, dit duurt niet lang meer!'

Meer lezen? Bevallingsverhaal: 'Paniek in de ogen van de verpleegkundige. 'Hoezo is er niemand beschikbaar?'

Lees verder onder de advertentie

Geen wc

Liggen, hurken: in bed probeer ik een houding te vinden. Ondertussen meten ze mijn ontsluiting. Ik hoor het getal niet eens. Zo veel druk van onderen. Ik moet weer naar het toilet. 'Nee, dat is het niet,' zegt iemand. 'Je mag gaan persen.'

Nu!

Wat gaat dit snel. Paar keer persen. Ze is er al bijna! Nog een laatste keer. Maar er komt geen wee meer. Hoe kan dat nou? Ik zie haar hoofdje al. 'Ze moet er nú uit!' roept de gynaecologe. Zonder wee, dat lukt me niet! 'Probeer het!' roept Richard.

Van niks naar alles

Wat is dit heftig. Alles geven. Ja! Daar is ze! Ze wordt meteen op mijn borst gelegd. Jeetje wat een rollercoaster is dit. Van niks naar alles. Liefde op het eerste gezicht. O, wat ben ik blij dat je er bent lieve Lizzy.'

Lees verder onder de advertentie

Naam: Lizzy • Lengte: 50 cm • Gewicht: 3155 gram

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine