Voor de bevalling
Oergevoel
'Ja, ik zie best op tegen de bevalling. Ik verwacht dat het veel pijn doet, vooral als het hoofdje naar buiten komt. Toch hoop ik dat het me lukt zonder pijnbestrijding, want ik ben benieuwd naar dat oergevoel waar iedereen het altijd over heeft.
Snel verliefd
Ramon en ik leerden elkaar twee jaar geleden kennen in het ziekenhuis. Hij is politieagent en kwam binnen met een arrestant, terwijl ik als consultant werkte bij de spoedeisende hulp. We keken elkaar aan en begonnen meteen te flirten.
Op tijd
Binnen no-time kregen we een relatie en na vijf maanden woonden we samen. Omdat we allebei gek zijn op kinderen, besloten we al vrij snel te gaan voor een baby. In mijn omgeving hadden veel stellen moeite met zwanger worden, het leek ons goed om op tijd te beginnen.
Na een maand was het al raak. Ik kon het bijna niet geloven, deed meer dan vijf zwangerschapstesten. Allemaal zeiden ze hetzelfde. Het was zo mooi!
Eerste schopjes
Toen ik twintig weken zwanger was, zat ik in de bioscoop. Tijdens een actiescène met een luidruchtige schietpartij, voelde ik plotseling de baby schoppen. De tranen liepen over mijn wangen, want opeens besefte ik dat ik écht moeder ging worden. 'Dit kleine meisje is van mij', fluisterde ik. We weten al dat we een dochter krijgen.
Weinig fut
Nu ben ik 36 weken zwanger. Ik begin het best zwaar te vinden. Mijn ijzergehalte is laag, waardoor ik weinig fut heb. Tegelijkertijd ben ik onrustig, want er moet nog zo veel gebeuren! Ik wil nog uitgebreid met vriendinnen afspreken, nu het nog kan, en heb ik zin om het huis en de babykamer gezellig te maken.
Borstvoeding
Twee weken geleden waren Ramon en ik op een informatieavond over borstvoeding. Ik hoop dat het me gaat lukken om borstvoeding te geven, het lijkt me mooi om ons kind met mijn eigen lichaam te kunnen voeden.
Lekker veilig
Thuis bevallen lijkt me niets. Doe mij maar het ziekenhuis: lekker veilig. Ik kijk vooral uit naar het moment waarop onze dochter op mijn borst gelegd zal worden. Zal ik dan meteen op een roze wolk zitten? Of is daar meer tijd voor nodig? Gelukkig hebben we straks een kraamverzorgende die ons de eerste dagen bijstaat. Ik verwacht wel dat het heftig zal zijn, als die na een week dan ook weer vertrekt. Zitten Ramon en ik daar; zonder ervaring, met een klein poppetje op schoot!
Nieuw ritme
Hopelijk vinden we snel een nieuw ritme als gezin. Ik begrijp dat rust en regelmaat belangrijk is voor een kind, maar volgens mij hoeft dat niet ten koste te gaan van álles. Spontaan op het terras zitten of met de baby blijven hangen bij een vriendin moet best een keer kunnen, toch?'
Na de bevalling
Tranen wegslikken
'Ze is zo mooi! Onze lieve dochter Rosa. Maar jeetje, zo'n bevalling is heftig. Ik was 40 weken en 3 dagen zwanger toen ik 's ochtends wakker werd met lichte weeën. Ramon begon meteen met timen. Al snel zat er regelmaat in, de weeën kwamen om de zes minuten. In korte tijd werd de pijn heftiger en soms moest ik mijn tranen wegslikken van ellende.
Eén centimeter
'Voordeel is wel dat ik al flink op weg ben', dacht ik nog. Niet dus. De verloskundige kwam en constateerde dat ik nog maar 1 centimeter ontsluiting had. 'Dit hou ik nooit vol!' zei ik tegen Ramon, maar op de een of andere manier lukte het me toch om in de uren daarna mijn weeën op te vangen.
Enorme persdrang
Totdat ik super nodig naar de wc moest. Terwijl ik op de wc zat, voelde ik een enorme persdrang. De verloskundige kwam kijken en zei dat ik mee moest komen naar de slaapkamer, zij wist natuurlijk al lang hoe laat het was! Bijna 8 centimeter ontsluiting had ik. Ramon pakte snel onze spullen, maar de verloskundige wilde dat ik alvast met haar in de auto naar het ziekenhuis zou gaan.
Helse weeën
Op de weg was het druk, dus reden we over de vluchtstrook. Mijn weeën waren inmiddels hels. Toen ik een half uur later op het ziekenhuisbed lag en Ramon buiten adem binnen rende, mocht ik meteen persen.
Te bizar
Rosa werd geboren en op mijn buik gelegd. Ik verloor veel bloed, omdat ik was uitgescheurd op de plek van een slagader. De verloskundige, een gynaecoloog en twee verpleegkundigen waren druk bezig met hechtingen, watjes en een infuus. Ondertussen maakte Ramon foto's en probeerde ik te verwerken wat er zojuist allemaal gebeurd was. Het allereerste moment met Rosa was dus geen roze wolk, daarvoor was alles te bizar.
Kraamtranen
Gelukkig kwam het met dat rozewolkgevoel helemaal goed tijdens de kraamweek. Ramon en ik liggen vaak verbaasd naar Rosa te kijken. Is dit prachtige meisje écht van ons? Op dag vier van de kraamweek had ik last van kraamtranen en was ik plotseling vreselijk bang om haar kwijt te raken. Ik werd overvallen door een oergevoel en wilde mijn meisje beschermen tegen de boze buitenwereld.
Fantastische vader
De borstvoeding gaat lastig en kost veel energie, maar ik blijf het proberen. Rosa heeft moeite met aanhappen, daarom gebruik ik een tepelhoedje. Daarnaast moet ik veel kolven. Ramon helpt me ondertussen waar hij kan. Hij blijkt een fantastische vader. Hij verschoont alle luiers, vult het badje en geeft Rosa 's nachts aan als ik moet voeden. We hebben het echt fijn met z'n drieën.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.
