Moeder
Loes (58, virtual assistent) heeft twee kinderen met haar (inmiddels overleden) ex-man: Jordi (30) en Rowena (28). Ze is twee jaar geleden gescheiden van haar tweede man.
Foto boven artikel: Loes (nu 58) met dochter Rowena in 1997.
Alles alleen
'Na mijn scheiding werd mijn leven een stuk makkelijker. Ik deed daarvoor toch ook alles al alleen. Mijn toenmalige man heeft één keer de vuilnisbak buiten gezet, dat was in mijn kraamweek. Pas veel later hoorde ik van vriendinnen dat het bij hen thuis anders ging. Wist ik veel, ik was vijftien toen we een relatie kregen, hij tien jaar ouder.
We hadden al een tijd een kinderwens, maar ik vond dat we eerst financieel onze zaakjes op orde moesten hebben. Hij was dan weer dakdekker, dan weer dj. Toen hij een vast contract kreeg en de zekerheid er was, lukte het niet om zwanger te worden. Net toen ik besloten had mijn leven dan maar rondom mijn werk in te richten, bleek ik toch zwanger.
Saai en vermoeiend
Ik wilde graag thuisblijven voor de kinderen, maar bleek daar toch niet het type voor te zijn. Eten geven, drinken, een schone luier: ik vond het saai en tegelijkertijd vermoeiend. Als de een wakker was, sliep de ander: er was geen tijd om bij te komen.
Ik ging parttime werken. Mijn moeder kwam elke dag wat uurtjes oppassen en toen ze naar school gingen, konden ze overblijven. Daarmee was ik mijn tijd ver vooruit, de meeste moeders stonden elke dag bij het schoolplein. Ik deed wel veel met de kinderen, vooral in het weekend, als mijn man nachtdiensten draaide en het overdag stil in huis moest zijn.
Druk jochie
Jordi was een druk jochie. Toen hij vier was, ontdekten we dat hij ADHD heeft en kreeg hij Ritalin. Dat was kiezen tussen twee kwaden: of hij aan de medicatie of ik ging eraan onderdoor.
Ik weet nog goed hoe hij na de eerste pil de hele middag met zijn zusje heeft zitten tekenen. Ik wist niet wat me overkwam. Rowena was juist rustig. Wel trok ze altijd haar eigen plan. Ik hoefde nooit te zeggen dat ze naar bed moest, ze ging uit zichzelf naar boven.
Alles eruit halen
Dat ik durfde te scheiden, is een proces van jaren geweest. Toen mijn man begon te slaan en mij steeds meer verbood, was de maat vol. Aan de bezoekregeling hield hij zich bijna nooit. Op haar twaalfde besloot Rowena zelf dat ze niet meer naar hem toe wilde. Hij heeft nooit alimentatie betaald, maar ik kon mezelf bedruipen.
Ik heb mijn kinderen altijd op het hart gedrukt om er qua studie alles uit te halen wat erin zit. Wát ze doen, maakt me niet uit, als ze er maar lol in hebben. Dat heb ik sinds kort ook weer, nu ik voor mezelf begonnen ben.
Vorig jaar kreeg ik borstkanker, dat zette me aan het denken. Ik ben hersteld, maar wilde ik nog tien jaar op hetzelfde kantoor zitten? Of wilde ik zelf mijn tijd indelen, zodat ik overdag eens met mijn zussen naar de film kan of er voor mijn kleindochters kan zijn als ze ziek zijn? Dat laatste dus. Jammer dat ik er eerst 58 voor moest worden, maar ik geniet nu extra.'
Dochter
Rowena (28, zelfstandig business consultant) heeft twee dochters, Fenna (5) en Farah (4), uit een eerder huwelijk, en is 24 weken zwanger van haar nieuwe partner, Melvin.
Foto: Rowena (28) met dochters Fenna en Farah
Bewuste keuze
'"Hou er rekening mee dat je hier niet terugkomt," zei mijn studiebegeleider toen ik in het tweede jaar van mijn opleiding vertelde dat ik zwanger was. Vier maanden later zat ik er weer. Zwanger van de tweede, dat dan weer wel. Die timing was niet perfect, maar zeker mijn eerste zwangerschap was een bewuste keuze. Ik hoorde vaak van vrouwen dat een baan lastig te combineren is met een baby. Ik had niet veel lessen in die tijd, dus dacht ik: waarom niet nu?
Met één baby was het ook echt goed te doen. De eerste zes weken nam ik haar in de maxicosi mee naar colleges. Ze sliep in die tijd nog veel en er was altijd wel een docent die een flesje wilde geven als ze wakker werd. Twee kleine kinderen én een studie: dat was knokken. Ik was amper bevallen of hup, die laptop moest weer open.
Mijn man had in die tijd een eigen bedrijf en alles wat met de meiden of het huishouden te maken had, kwam op mij neer. Uiteindelijk ben ik tegelijk met mijn medestudenten afgestudeerd, maar was wel helemaal op. Niet lang erna ben ik gescheiden. Zo'n traditionele rolverdeling wilde ik niet als voorbeeld meegeven aan mijn dochters.
Geen goede band
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zes jaar was, maar daarvoor had ik al geen goede band met mijn vader. Alle aandacht ging naar mijn broer, mij drukte hij alleen af en toe een nieuwe barbiepop in mijn handen.
Later kreeg mijn moeder een nieuwe relatie, maar met deze man zat ik ook nooit op één lijn. Waar ik altijd vol plannetjes zat, wist hij altijd redenen te noemen waarom die niet zouden slagen. Ik zal wel eens laten zien wat ik waard ben, dacht ik dan.
Onafhankelijk
Op één maand in loondienst na ben ik altijd eigen ondernemer geweest. Dit jaar heb ik een boek uitgebracht. Als ik iets wil, ga ik ervoor. Dát is wat ik wil meegeven aan mijn dochters. Als ik ooit bedenkingen heb bij een van hun plannen, bijt ik nog liever mijn tong eraf dan dat ik het hardop zeg.
Mijn moeder heeft altijd gewerkt en ervoor gezorgd dat ze financieel onafhankelijk was. Dat bewonder ik in haar. Al had ik als klein meisje graag gewild dat ze meer thuis was. Vanaf het schoolplein renden vriendinnetjes naar hun moeder, terwijl ik naar de oppas ging of naar opa en oma. Ik probeer dat zelf anders te doen, minder te werken.
Goede voorbeeld
Sinds een tijdje heb ik een nieuwe relatie. Melvin is tien jaar ouder dan ik en opgevoed door een feministische moeder. Na een drukke dag zal hij me nooit vragen waarom ik niet gekookt of gepoetst heb. Ik vond het spannend toen hij mijn meiden ontmoette, maar het klikte meteen. De volgende ochtend waren ze om zes uur wakker en ging Melvin uit bed zodat ik even kon blijven liggen.
Ik woon tijdelijk met de meiden bij mijn moeder, maar het plan is om met z'n vieren in Amsterdam te gaan wonen. Vijven, want ik ben inmiddels 24 weken zwanger. Van een jongen dit keer. Ik weet nu al dat hij het goede voorbeeld gaat krijgen van een vader die óók de was doet en óók het eten klaarmaakt. En van een moeder die wat vaker haar laptop dichtklapt en nu een rustige kraamtijd gaat meemaken.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Tekst: Mariska Schulte. Beeld: privé, foto Rowena: Lieke Vroomen
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
