Gisteren interviewde ik een hele leuke vrouw voor een tijdschrift, het ging over haar werk voor een stichting. Ze had haar jongste, een baby van zes maanden, meegenomen naar het café waar we hadden afgesproken. Haar peuter was een ochtend op de crèche. Terwijl ze haar dochter de borst gaf, vervolgens een banaan voerde en vriendelijk glimlachte naar vertederende cafébezoekers die naar de baby kwamen kijken, beantwoordde ze onverstoorbaar mijn vragen.
Moe
Ze kon alleen af en toe een gaap niet onderdrukken. 'Sorry, ik ben zo moe. Mijn man is op zakenreis,' verontschuldigde ze zich. 'Mijn peuter mist hem zo dat hij elke ochtend om 05:00 uur huilend wakker wordt en deze komt nog drie keer per nacht.' Ze knikte lachend naar de baby op haar schoot. Ik wilde haar knuffelen. Wat heftig! Ze sliep al weken niet en zat hier toch gewoon voor het interview met mij. Wat zijn jonge ouders toch sterk en stoer.
Rete-zwaar
Toen mijn dochter nog een baby was, gaf cabaretier Sara Kroos – die ik interviewde voor een blad – mij een compliment: 'Het is gewoon rete-zwaar, je doet het goed hoor.' Ik kon wel janken (volgens mij heb ik ook gejankt, sorry Sara). Nu vond ik die babytijd ook vet zwaar, met een veel huilende baby. Zo ervaart gelukkig niet iedereen het. Maar ook als jij een échte baby-mama bent die op een roze wolk zit en het allemaal geweldig vindt, verdien je complimenten. Want het blijft knap.
Ode aan de babymoeder
Hoog tijd voor een ode aan de babymoeder en wel hierom.
Hap slik weg
Rustig eten is een luxe, elke maaltijd schrok je snel naar binnen. Want je bent te druk met je baby voeren. Het lijkt wel of de baby de hele dag door honger heeft. Waar haal je de tijd vandaan om ook voor jezelf nog iets lekkers en voedzaams te maken? Of zelfs maar een boterham te smeren? Als je kind slaapt en je jezelf verwent door een bezorgmaaltijd te bestellen, gaat de baby precies huilen als jij net je eerste hap wilt nemen. Of poepen. (Slecht nieuws: dat poepen als je net wilt gaan eten doen ze nog steeds als ze zeven zijn. Best irritant als je – zoals ik – een kind hebt dat niet alleen naar de wc durft en graag wil dat je het billenvegen voor je rekening neemt).Slaap? Wat is dat?
Baby's slapen veel ja, maar gek genoeg kom je als baby-ouder amper aan rust toe. Gebroken nachten (zo houd je ze vol), wakker worden bij het eerste ochtendgloren, het vereist nogal wat uithoudingsvermogen van jonge ouders. En onderschat slaapgebrek niet, dat heeft echt een enorme impact op je gezondheid en je gemoedstoestand. (Reken uit hoeveel slaapgebrek je hebt en misschien heb je iets aan deze slaaptips voor ouders)100 keer kiekeboe
Nu ze zeven is, vind ik het echt leuk om een spelletje met mijn dochter te doen, klassiekers als Yahtzee en Mastermind zijn favoriet. Maar voor de tachtigste keer hetzelfde knisperboekje lezen of 'kiekeboe' spelen, daar is voor een volwassene geen lol aan. Toch speel je je suf met je baby omdat het zo heerlijk is om je kind te zien genieten (is er iets schattiger dan de schaterlach van een baby?). Knap hoor, dat je steeds weer dat enthousiasme op kunt brengen.Je snapt je kind
Hij praat niet, hij gebaart niet en toch…snap je wat je baby nodig heeft. Echte mindreaders, die jonge ouders.Je snapt je kind niet
Oké, soms is het voor jou ook een mysterie. Steeds moet je gokken wat dit huiltje nou weer betekent, uren zit je te googelen en pluis je babyverzorgingsboeken uit. Alles om het raadsel 'baby' te doorgronden en te snappen hoe je je kind blij maakt. (PS. misschien biedt Dunstan Babytaal wat verheldering, maar enig voorbehoud: het zou mij niets verbazen als babygehuil gewoon niet te ontcijferen is).Continu improviseren
Bij een nieuwe baan heb je eerst een inwerkperiode. Iemand legt je uit hoe het werkt, je maakt het je rustig eigen en als je het eenmaal doorhebt, heb je het door. Bij baby's werkt het niet zo. Je wordt gewoon in het diepe gegooid en net als je het denkt te snappen…gaat je kind weer een hele nieuwe fase in en wordt het allemaal anders. Baby-ouders zijn dus aan een stuk door aan het improviseren.Babygehuil
Geen enkel geluid is stressvoller voor een ouder. Hersenen van moeders over de hele wereld reageren hetzelfde op babygehuil. En dat is geen toeval, de natuur heeft het zo gemaakt. Maar ondertussen moet jij het wel dagelijks aanhoren. Je schiet zelfs in de actiemodus als je je kind niet eens bij je hebt, maar een wildvreemde baby hoort huilen.Je zit niet
Want baby's willen rondgedragen worden. Hoe lekker zou het zijn als je gewoon met die baby op schoot of in de draagzak een boek kon lezen of een serie kijken? No such luck. Lopen zul je!Verplicht genieten
Wat heerlijk als je op een roze wolk zit en onwijs geniet van die babytijd. Maar ben je gezegend met een pittig exemplaar dat veel huilt en weinig slaapt? Dan is het gewoon overleven. En dan is het best irritant dat continu die felicitatiekaartjes in de brievenbus vallen met de tekst 'geniet ervan'. En dat mensen je steeds op het hart drukken dat het zo snel voorbij gaat. Het gevoel bekruipt je dat je het niet zwaar MAG vinden en dat is heel a-relaxed. Want dat je uitgeput bent, betekent absoluut niet dat je niet dankbaar bent én niet zielsveel houdt van je kind. (Trouwens, wist je dit: als je zo'n pittige baby hebt, zou het zomaar kunnen dat je een slim kind hebt).De liefde
Wat houd je veel van die kleine wurm. Wat ontzettend veel liefde, veiligheid en warmte bied jij jouw baby met je moedergevoel. Je geeft hem precies wat hij nodig heeft. Complimenten.
Dit wilde ik allemaal zeggen terwijl ik tegenover die stoere babymoeder zat voor dat interview. Toen het gesprek klaar was, deed ze er nog een vol half uur over om weg te komen. Een luier moest verschoond, spullen verzameld en de baby ingepakt. Eén babysok was weg, zoals er altijd één babysok kwijtraakt. Ik keek haar na terwijl ze de kinderwagen naar het park duwde om nog even te wandelen. En wilde haar na roepen: 'Wat doe je het goed!'
Beeld: Shutterstock
