Bevallingsverhaal: ‘Alice kijkt me verschrikt aan en roept: ‘hij komt eraan!’’

Alice is voorbij de uitgerekende datum, als haar man verloskundige Ellen Andrea belt om te zeggen dat Alice weeën heeft. ‘Ik hoor Alice op de achtergrond een wee wegzuchten en besluit meteen te gaan kijken. Als ik binnenkom, is Alice al verder dan ik dacht.’

Zeven centimeter ontsluiting

Het is midden in de nacht. De wind waait hard om het huis en rillend poets ik mijn tanden en sneak stilletjes de deur uit. Hun voordeur staat al op een kier en ik loop zachtjes de trap op. Alice zucht op de skippybal een lange wee weg. Hanno masseert haar rug. Alice leunt na de wee naar achteren op Hanno’s schoot, zodat ik naar het hartje van de baby kan luisteren. Die lijkt nergens last van te hebben.

Alice blijkt al zeven centimeter ontsluiting te hebben. Dit lijkt snel te gaan voor een eerste bevalling. Omdat Alice graag in bad wil bevallen, maar hun appartement klein is, rijden we naar de verloskamers. Daar zetten Hanno en ik het ziekenhuisbad in elkaar. Na een kwartier laat Alice zich erin zakken en al snel zie ik totale ontspanning op haar gezicht. De weeën zijn nog steeds lang en krachtig. De ontsluiting verloopt daarmee ook soepel, want nog geen twee uur later begint de persdrang.

Leestip: Noëlle’s bevallingsverhaal: een natuurlijke badbevalling

Hij komt eraan!

Ook kraamverzorgster Francis stapt de verloskamer binnen. We leggen nog wat spullen klaar en Francis haalt warme doeken. Een romper, pakje en luier liggen ook al klaar. Hanno krijgt een kop koffie terwijl hij nog steeds de rug van Alice masseert. Ik leg uit dat de laatste fase van de bevalling begonnen lijkt. Mentaal is deze fase vaak pittig, veel vrouwen vinden de overgang naar persweeën even spannend. Maar ook deze weeën lijkt Alice goed de baas.

De warmte en het wiegen in het water doen haar goed. Ze perst stiekem kleine stukjes mee en ik luister wat vaker naar het hartje. Opeens is daar een lange, sterke perswee. In het water zie ik dat de vliezen breken: helder vruchtwater vermengt zich met het badwater. Alice kijkt me verschrikt aan. Ze roept ‘hij komt eraan!’ en inderdaad: tussen haar benen zien we donkere haartjes van het hoofdje.

Verwondering

Hanno en ik helpen haar in een goede houding. Alice probeert te blijven zuchten, maar de weeën zijn zo sterk dat al snel een hoofdje wordt geboren. Nog geen vijf persweeën na de eerste drijft er een roze baby in het water. Hanno ziet meteen dat het een meisje is, en als vanzelf pakt Alice haar vast en haalt haar omhoog. Ze begint rustig te ademen en Francis en ik drogen haar hoofdje vast een beetje af. Hanno fluistert vol verwondering de naam van de baby in het oor van Alice. Ze kijken elkaar trots aan. Emma is geboren! In deze winderige herfstnacht in de kleine badkamer van de verloskamer.

Ook lezen: Het bevallingsverhaal van Shirley (26): ze is precies veertig weken zwanger als ze naar een familiefeestje gaat. En dan staat haar schoonfamilie raar te kijken als haar vliezen breken.