Bevallingsverhaal: 'Deze baby besluit dat hij thuis geboren wil worden'

Mijn werkdag begint vroeg. Om tien voor zes gaat de telefoon. Ik kom uit een diepe slaap en hoor dat het huis nog stil is. Ik fluister mijn naam in de telefoon en sluip naar beneden. Ik heb Bart aan de telefoon. Hij vertelt dat Rianne al de hele nacht weeën heeft. De vliezen zijn nu ook gebroken. Ik sluip weer naar boven, schiet in mijn kleren, poets mijn tanden en rij onze stille straat uit, op naar Rianne en Bart.

Rianne blijkt al zeven centimeter ontsluiting te hebben. De baby doet het goed en ineens is daar een heftige perswee. Deze baby besluit kennelijk zelf dat hij thuis geboren wil worden. Ik delegeer Bart om mijn verlostas uit de auto te halen en gris hydrofiele doeken en een mutsje uit de commode. Ondertussen bel ik kraamzorg ter assistentie. Nog geen tien minuten later is de slaapkamer omgetoverd tot kraamkamer.

Geschreven door

Ellen Andrea

Alles gereed

De kachel verspreidt een fijne warmte en Rianne puft dapper de steeds sterkere persdrang weg. Ik luister nog eens naar de baby: die klinkt prima. Tussen de weeën door is er stilte. Bart veegt een zweetdruppel van zijn voorhoofd en zucht diep. Ik fluister dat het goed gaat en dat alles klaarstaat. Beneden wordt er op de deur geklopt.

Ik neem als een speer de trap en doe open voor Nicole, de kraamverzorgster. ‘Net op tijd!’ fluister ik en samen gaan we naar boven. De volgende wee is zo sterk, dat Rianne niets anders kan doen dan mee persen. ‘De baby komt,’ roept ze met grote ogen. En inderdaad, we zien haartjes verschijnen. Trots moedigt Bart zijn vrouw aan.

Leestip: De 15 beste bevallingstips van verloskundigen

Natuurtalent

Nicole maakt een koud washandje voor Riannes gezicht. Daarna maakt ze een heet washandje voor de onderkant. Ik help Rianne in een fijnere houding en vertel haar dat ze het laatste stukje zo langzaam mogelijk mag doen. ‘Pers maar op gevoel en bedenk dat alles open is daar beneden.’ Als een natuurtalent perst Rianne kleine stukjes. Elke wee zien we steeds een stukje meer van het hoofdje. Dan, iets meer dan een uur nadat ik binnenstapte, wordt daar heel rustig een roze meisje geboren.

Voldaan

Meteen galmt er babygehuil door de kamer. Ik droog haar zachtjes af en knik met een glimlach naar Nicole. Nog geen twintig minuten later ligt het meisje drinkend aan de borst en is de kamer weer zo goed als opgeruimd. Lotte gaat ze heten, en trots kijken Bart en Rianne elkaar aan. Net op tijd schiet ik hier een foto van.

Na het nakijken en wegen van Lotte, rij ik voldaan mijn straat weer in. Daar zitten drie knappe boeven op mijn bank, onder wollen dekens in hun pyjama televisie te kijken. Tevreden kijken ze me aan: ‘Hoi mam, wij hebben vakantie!’ Ik geef ze alle drie een kus en aai over hun bol. ‘Ik niet,’ mompel ik, en voldaan nestel ik me met een kop thee naast ze op de bank. Ze moesten eens weten.

Leestip: Dit vertelt niemand je over de bevalling (maar wil je wél weten)

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.