We zijn met het hele gezin afgereisd naar Griekenland. Tenminste, het hele gezin: Rob de kat is thuisgebleven. Zijn darmen zijn niet gewend aan gyros en ook zijn Grieks is wat roestig te noemen, dus hij mocht niet mee. Nu heb ik eerder geschreven over vakantie met baby en hoe anders dat is dan toen er nog geen baby was, maar er is nieuws! De vorige keer hadden we een huisje gehuurd op een zonnige plek en dat was dat. Aangezien ik deze keer geen zin had om meer vingers uit te steken dan strikt noodzakelijk, zijn we naar een resort gegaan.
All-inclusive
Een resort waar er voor je wordt gekookt, de kamer wordt opgeruimd, je bed verschoond en zelfs iemand die af en toe vraagt of je nog iets wilt drinken. Kortom, wij zaten all-inclusive. Nu hoor ik je denken: all-inclusive? Met van die ijzeren bakken vol met kapotgekookt eten? Nou nee. Dit was geweldig! En dan nog niet eens zozeer, omdat het eten goed was en de barman wist hoe hij een knappe piña colada in elkaar moest draaien. Nee, de echte troef van deze reis was het kinderdagverblijf. Dat betekent dat je je kroost 's ochtends drie uur kunt brengen en 's middags weer drie uur.
Wedstrijdje onderwaterzwemmen
Gelukkig zaten we laat in het seizoen, wat betekende dat de drie begeleidsters vaak maar twee of drie kinderen hadden. Het was dus een privébewaarhuis voor kleine kinderen. En zo kwam het dat papa en mama weer eens tijd hadden om allebei, samen en tegelijk, wat te lezen aan het zwembad. Ook samen zwemmen, iets wat eigenlijk niet meer voorkomt, behoorde weer tot de activiteiten. Er werd gestoeid, op schouders gestaan en een wedstrijdje onderwaterzwemmen gedaan. Over dat laatste kan ik met bescheiden trots melden dat het me bijna mijn leven kostte, maar dat ik toch echt verder kwam dan de vrouw.
Baby dumpen
Hebben we dan ons liefste bezit de hele vakantie gedumpt? Nee! Slechts twee dagen. De rest van de tijd waren we heerlijk samen, want begrijp me niet verkeerd: ook dát is wel degelijk echt vakantie voor papa. Welke dagen we haar dan naar de crèche hebben gebracht? De laatste twee, daarvoor hadden we namelijk geen weet van deze optie. We liepen er simpelweg tegenaan bij een rondje over het resort. En de baby? Die was ons bij binnenkomst al vergeten en wilde bij het ophalen nauwelijks mee. Kortom: we hebben het heerlijk gehad.
PS: Er waren ook glijbanen! Ik kan nog steeds een fiks tempo maken en verander in een kind van zeven zodra er gegleden kan worden. Boys will be boys.
Heb je deze columns van Jan al gelezen?
Jan: 'Groot feest, de baby slaapt eindelijk door!'
Jan: 'Kunnen we niet onderzoeken wat de reden is dat je kind huilt?'
