Lisa is moeder-moe: ‘Soms tel ik de uren tot ze in bed liggen. Soms de minuten’

Intens moe is Lisa Wade. Ze is non-stop met haar driftige dreumes en zeurende zesjarige bezig en dat breekt haar op. ‘Zodra ik ’s ochtends brak mijn ogen opendoe na een nacht vol onderbrekingen, begint het eeuwige behoeftegetrek en verzoekengesjor.’

Als ik nog één keer een groene, vastgekoekte snotneus moet afvegen, nog één keer midden in de nacht word wakker geschreeuwd, nog één keer een tandenpoetsgevecht moet aangaan, nog één keer platgetrapte druiven uit het kleed moet halen en Liga-vlekken van de bank moet schrobben, nog één keer ‘Wat zegt de koe? Boooeeeee’ moet zeggen, nog één keer de brokken uit de drinkbak van de hond moet vissen, nog één keer een poepluier moet verschonen met een omdraaiende, zich verzettende, in haar eigen luier graaiende dreumes, dan ga ik heel hard huilen.

Geschreven door

Lisa Wade

Moedermoe

Soms tel ik de uren tot ze in bed liggen. Soms de minuten. En vaak zodra mijn billen de bank aanraken na een lange dag van bukken, poetsen, dragen, troosten, grenzen stellen en eindeloos opruimen terwijl iemand anders alles wat ik zojuist heb opgeruimd weer uit de kasten trekt, begint de kleinste ontroostbaar te huilen totdat ze door haar grote zus wordt afgelost. Want ben ik niet in de weer met mijn driftige dreumes, dan wel met mijn zeurende zesjarige. Ze durft niet in haar eigen kamer te slapen, ze wil haar kleren niet aan, ze lust niet wat ik haar voorzet, ze verveelt zich. Zodra ik ’s ochtends brak mijn ogen opendoe na een nacht vol onderbrekingen, begint het eeuwige behoeftegetrek en verzoekengesjor. Ik ben moeder-moe.

Altijd moe? 4 signalen die kunnen wijzen op een mommy burn-out

Te intens

Het is niet dat de kinderen me zijn overkomen. Ik heb er bewust voor gekozen en er heel wat voor moeten overhebben om ze te krijgen. Ik hou echt zielsveel van ze. Als ik hun lieve snoeten zie, stroomt mijn hart over van liefde. Maar ik vind het ook intens. Te intens soms. Vroeger moest ik al bijkomen van de supermarkt. Al die producten waaruit ik moest kiezen, maakten me duizelig. En dan al die mensen die er rondlopen.

Geen filter

Dat geroddel tussen dorpsgenoten, die vermoeide moeders met jengelende kinderen, die onzinnige gesprekken van pubers die alleen energydrink en een zak chips of croissantjes kopen. Het was me altijd al veel te veel. Ik heb de buitenwereld nooit goed buiten kunnen houden. Alles komt bij mij ongefilterd binnen. Na een dag werken moest ik altijd weer een dag op adem komen. Ik voelde de behoeften van de regisseur, cameraman en de mensen bij wie we te gast waren met Het Klokhuis altijd zo aan dat ik mezelf in duizend bochten wist te wringen om iedereen tevreden te stellen.

Herkenbaar? Deze tekeningen verklaren exact waarom moeders zo moe zijn

Tropisch strand

Altijd had ik tijd en ruimte nodig om mezelf weer te vinden. En die momenten zijn er nu met twee kinderen dus niet meer. Terwijl ik stofzuig, fantaseer ik over een tropisch strand met warm zwemwater waar ik geen zandkasteel hoef te bouwen of hoef op te letten dat er iemand verzuipt, en na een nacht ongestoord slapen ontbijt krijg waarbij ik niemand hoef te voeren en ongestoord een door iemand anders ingeschonken kop thee drink. Dan wil ik daarna vast weer heel snel naar ze toe.

Lees ook: Dit zegt jouw sterrenbeeld over jou als moeder

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.