'Ze zei Papa!'
Altijd al was ik iemand die het met moeite droog – of eigenlijk helemaal niet zo droog als ik hier wil doen geloven – hield bij de kerstspecial van Robert ten Brinks hitshow All you need is love. Echter, sinds ik vader ben, begin ik al bijna te grienen bij de eerste tonen van het nummer van The Beatles. Ook toen dochterlief voor het eerst papa zei, hoorde ik mezelf snikken. Ik belde via FaceTime vanuit een presentatieklus in de Amstelkerk in de hoofdstad naar mijn vrouw om te zien hoe het thuis ging. De kleine Versteegh nam op. Alles wat ik zag, was een half gezicht ontzettend dicht bij de camera. Twee ogen en even zo veel neusgaten keken me aan. Al snel klonk er een klein gilletje, gevolgd door het woord PAPA!
Traan in mijn oog
Vanochtend liepen we samen naar de crèche toe. We lopen wel vaker een stukje, maar ergens onderweg is mevrouw het zat, waarna ik haar de rest van de weg til. Zo niet vanochtend. Ze heeft het hele stuk, een paar honderd meter, helemaal zelf gelopen. Zonder mijn hand vast te houden en met een grote glimlach op haar gezicht. Onderweg werd er nog fanatiek naar een paar eenden en een verdwaalde meerkoet geschreeuwd en even in een tuin naar een poes gekeken, maar langzaam maar zeker kwamen we in de buurt van onze eindbestemming. Trots als een pauw en met een traan in mijn oog die op de rand van biggelen bleef hangen, liep ik ernaast.
Grienend door het leven
De vraag is alleen: waarom? Wat maakt dat ik een half-labiele spons ben geworden? Waarom heb ik het nummer Dochters van Marco Borsato altijd maar gemiddeld gevonden en kan ik het nu niet horen zonder dat het me emotioneert? Laat ik duidelijk zijn: ik vind het geenszins vervelend dat ik de helft van de tijd grienend door het leven ga. Het is vaak janken om de mooie dingen van het leven. Ik weet alleen niet hoe het komt. Is er iemand die hier uitleg over kan geven? Wat er in mij veranderd is?
Huilen met een glimlach
Nog even en dan is, als alles goed mag gaan, het gezin Versteegh een persoontje rijker. Betekent dat dan ook dat ik nog meer een open zenuw word? Mocht u mij op straat zien huilen met een glimlach op mijn gezicht, maakt u zich dan geen zorgen. Het hoort schijnbaar bij het hebben van een gezin.
