Babysitters over de gekste huisregel waar ze zich bij gezinnen aan moesten houden

Op een bepaalde tijd naar bed, geen beeldscherm na het eten: het zijn huisregels waar velen zich wel in kunnen vinden. Maar in sommige gezinnen gelden eh... wel heel bijzondere huisregels. Daar weten deze babysitters alles van. Ze vertellen over de gekste huisregel waar zij zich aan moesten houden (als ze niet met gierende banden weg gingen).

”Als Brady bij de voordeur staat, wil hij naar buiten. Doe dan de deur open en laat hem een paar minuten naar buiten gaan.’ Brady was een 4-jarig jongetje.’
‘Ik moest elke twee uur de wasbare luier van mijn oppaskindje verschonen. Hij was 6 jaar. Ik ging er vanuit dat hij een beperking had of iets dergelijks, maar dat bleek niet zo te zijn. Zijn ouders hadden gewoon geen zin om hem zindelijkheidstraining te geven en het jongetje vond het wel best zo. Ik heb hem wel zelf zijn luier laten aantrekken en hem aangemoedigd om het toilet te gebruiken als hij moest. Ik ben in dat huis al gauw gestopt met oppassen.’
‘Ik werk fulltime als oppas. Een van de gezinnen voor wie ik werk, had een ‘geen spelletjes’-regel. Niet voor computerspellen, maar elk spel waar er een winnaar en een verliezer is. Geen bordspellen, geen tikkertje, niks. ‘Winnen en verliezen leidt tot verdriet’, zo vonden de ouders. Ik moest ingrijpen als een van de meiden iets als ‘ik wed dat ik sneller bij de hoek van de straat ben’ en ze eraan herinneren dat ‘papa en mama geen competitie willen’. Alles moest precies gelijk en eerlijk zijn, anders gingen de ouders door het lint. Ik heb de samenwerking al gauw opgezegd.’
Handig: Oppastarieven: hoeveel betaal je de oppas?
‘Ik paste op twee meiden. De ouders vroegen een keer of ik ze in bad wilde doen. Geen probleem, dacht ik. Toen vertelden ze me dat ik óók in bad moest, om veiligheidsredenen. Toen ik zei dat ik geen bikini bij me had, keken ze me raar aan. Ze snapten niet waarom ik zwemkleding nodig had om in bad te gaan. Ik heb de meiden wel in bad gedaan, maar ben er zelf niet in gegaan. Ondertussen was ik doodsbang dat er ergens een verborgen camera zou zijn. Ik ben daar nooit meer gaan oppassen.’
”Hij heeft altijd gelijk, we geloven in hem!’ Ja, heel gezond om zo met een 5-jarige om te gaan. Ik heb de regel niet gevolgd, hij moest naar mij luisteren. Ik heb er uiteindelijk twee keer opgepast.’
‘De ouders vroegen of ik 2,5 uur lang wilde rondrijden met hun 3-jarige tweeling in mijn auto, want dat was ‘de enige manier waarop ze hun dutje kunnen doen’. Ik heb ze gewoon in bed gelegd en de deur dicht gedaan. Ze sliepen binnen een kwartier.’
‘Ik heb ooit opgepast op drie jongens, waarvan een baby. De enige manier waarop ik de baby het flesje mocht geven, is door hem op mijn schoot te leggen en continu oogcontact te maken. Knuffelen was niet de bedoeling. Ook mocht ik de oudste jongens nooit een spelletje laten verliezen. Na een maand heb ik ontslag genomen.’
‘Als de kinderen gingen slapen, moest ik een cd opzetten. Dat was niet het vreemdste gedeelte. Het vreemde was de cd zelf. De ouders hadden zelf teksten ingesproken en die op de cd gebrand, zoals ‘Molly, je bent geweldig. Je bent een ster. Je zal zo hard schijnen’. Het duurde uren en blijkbaar luisterden ze er zelf dagelijks naar.’
‘Een moeder verbood haar kinderen om te knutselen op dinsdagen. Ik heb nooit begrepen waarom ze niet mochten knutselen op die dag. Maar ze flipte volledig als er toch werd geknutseld op dinsdag.’
‘Het was niet bepaald een regel, maar op mijn eerste oppasdag hadden ze een vriend gevraagd om aan te bellen als ik oppaste en hij moest vragen of hij mocht binnenkomen. Ik heb nee gezegd. De ouders vertelden toen ze terugkwamen dat dat een test was en dat ik was geslaagd.’
‘Een oppaskind mocht geen toetje als ze haar avondeten niet op had. Ze was een jaar of 4 en het probleem was dat haar avondeten bestond uit twee hamburgers en nog bijgerechten als patat, groente etc. Ze kreeg maar de helft op en hoefde niet eens een toetje.’
‘De ouders vertelden me dat er één strikte regel was: ze mocht absoluut geen bakje met bruine suiker opeten. Eh, tja, ik zou ook niet weten waarom ik een kind dat zou voorschotelen.’
‘Ik paste voor het eerst op bij een gezin. De moeder liet me het huis zien en legde ondertussen de regels uit. Bij de koelkast stopte ze. Ze legde uit dat ik haar zoon voor het slapengaan een knakworst moet geven. Niet verwarmd, zonder broodje, gewoon een koud knakworstje om op te eten in bed. Blijkbaar at hij er elke avond een.’