Juffen en meesters over hun meest bizarre ervaring met veeleisende ouders

Juf of meester zijn is over het algemeen een dankbaar beroep. Dat weten én waarderen de meeste ouders ook. Maar soms hebben leerkrachten het zwaar te verduren met veeleisende ouders: 12 leerkrachten vertellen hun meest bizarre ervaring.

Juf verklapt: 8 dingen die élke ouder met een kind op de basisschool moet weten

‘Een ouder was aan het einde van haar Latijn door het lakse gedrag van haar zoon. Ik adviseerde haar om regels in te voeren, zoals zijn PlayStation afpakken tot hij zijn schoolopdracht af heeft. Daarop vroeg ze of ik dat niet kon doen. Ze wilde dat ik na werk langs hun huis zou rijden om hem dat te zeggen. Toen ik haar uitlegde dat dat niet de bedoeling was, antwoordde ze dat het niet zou werken als zij het zou doen, omdat ze nooit regels voor haar kind had opgesteld…’
‘Een kind uit groep vijf heeft een keer mijn arm gebroken. Hij wilde zijn klasgenoten aanvallen, het enige wat ik kon doen was ertussen springen. Zes weken kon ik niet werken. Toen ik terugkwam, sprak zijn ouder me aan. Hij was woest dat ik zo lang weg was en zei dat het mijn schuld was dat zijn zoon de tafels niet goed kende.’
‘Een leerling had een keer gekotst in de klas. Het was vlak na de eerste lockdown, dus we hadden een streng beleid voor zieke kinderen. Ik belde zijn moeder en vroeg of ze hem kon ophalen. Ze vond het onzin en zei dat ze haar kind absoluut niet kwam halen. Ik moest hulp inschakelen van de conciërge en uiteindelijk kwam ze toch. Ik kreeg later die dag een mail van haar met de boodschap dat ze hoopte dat ik corona kreeg. Erg gezellig.’
‘Op mijn eerste ouderavond vertelde ik een moeder hoe haar zoon zich in de klas gedroeg en dat dat vervelend voor de sfeer was. Ik vroeg of ze hem er thuis op kon aanspreken. De moeder: ‘Lieverd, ik geef hem te eten, ik kleed hem aan en breng hem naar school. De rest is jullie taak.’ Wat?!’
‘Mijn zoon overleed op 14-jarige leeftijd. Zes weken na zijn dood stond ik weer voor de klas, hoe moeilijk dat ook was. Op een ouderavond was ik in gesprek met ouders van een kind dat alleen maar goede cijfers haalde. Toch vonden de ouders dat hij niet genoeg aandacht kreeg. Ze vroegen om uitleg, en ik antwoordde dat ik het even bij de invaller moet checken omdat ik er zes weken niet was geweest. De vrouw zei: ‘Jouw overleden zoon is niet ons probleem. Je zou op de hoogte moeten zijn van wat er zich in jouw klas afspeelt, ook als je er niet bent.’ Ik was te verbijsterd om iets terug te zeggen.’
‘Toen ik stage liep, moest ik een keer de ouders bellen van een leerling die zich slecht gedroeg in de klas. Toen ik vertelde dat hun zoon regelmatig de les verstoorde, reageerden ze met: ‘Ik bel jou niet met wat hij na schooltijd doet, dus bel mij dan ook niet met wat hij tijdens schooltijd doet!”
‘De dag na een klassenfeest kwam een moeder naar me toe met een klacht: haar dochter had een kleiner koekje gekregen dan haar klasgenoten. Ik heb haar maar uitgelegd dat haar dochter de koekjes zelf uitdeelde op het klassenfeest.’
‘Ik gaf ooit rekenles op een school. Een ouder kon maar niet begrijpen waarom haar zoon geen tienen haalde. Ze was ervan overtuigd dat het mijn schuld was, want volgens haar haalde haar zoon altijd tienen. Ik liet haar daarop zijn toetsen zien en een lijst met opdrachten die hij niet had ingeleverd. Ze keek me bloedserieus aan en zei: ‘O schat, dit is zeker jouw eerste jaar voor de klas.’ Nee hoor, zeker niet. Ik had haar oudste zoon ook al twee jaar lesgegeven.’
‘Een ouder vond dat het mijn schuld was dat haar kind plagiaat had gepleegd met zijn schoolopdracht. Hij hoefde tenslotte geen conceptversie in te leveren. Het ergste was dat zij gelijk kreeg van de school en hij de schoolopdracht opnieuw mocht inleveren. Terwijl hij gewoon plagiaat had gepleegd.’

10 tips: zo krijg je je kind op tijd op school

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.

Bron: Buzzfeed – Beeld: Getty Images