Mijn lijf na de bevalling: ‘Alles flubberde. Alsof mijn lichaam niet van mij was’

In de rubriek Lijfshow vertellen moeders over hun lichaam voor, tijdens en na de zwangerschap. Dit keer het verhaal van Inge (29), samen met Johan (39) en moeder van Ninthe (1,5). Ze moest na de bevalling erg wennen aan haar grotere kledingmaat. 'Ik wist dat ik mijn oude figuur niet meer terug zou krijgen.'

Beschermen

‘Toen ik hoorde dat ik een meisje zou krijgen, moest ik hard huilen. Ik was ontzettend blij – ik hoopte op een dochter – maar dacht ook: nu krijg ik tien keer meer zorgen dan bij een zoon. Want hoe zorg ik dat ze later niet heel kritisch naar haar lichaam gaat kijken? Hoe bescherm ik haar, terwijl het einde van #metoo nog niet in zicht is?

Toeter

Ik ben altijd tevreden geweest met mijn zandloperfiguur. Volle heupen en billen, mooie rondingen. Tijdens mijn zwangerschap groeide mijn buik snel. Al met zestien weken vroegen mensen: “Zijn het er twee?” Richting het einde begonnen die toeter en alle kilo’s nogal lomp te voelen. Ook hield ik veel vocht vast – ik leek wel zo’n michelinmannetje.

Ander lijf

Ninthe had in het vruchtwater gepoept en de navelstreng zat klem, waardoor ik een spoedkeizersnee kreeg. Ik had gehoopt in bad te bevallen en na drie dagen weer op de been te zijn. Ik kan niet goed stilzitten dus ik vond de hersteltijd van zes weken lastig.

Ook moest ik wennen aan mijn nieuwe lijf. Ik was van maat 36/38 naar 40/42 gegaan, alles flubberde en ik had nog een flinke buik. Het voelde alsof mijn lichaam niet van mij was.

Duidelijke taal

Na vijf maanden stond ik in een lingeriezaak nieuwe beha’s te passen. “Meid, gooi al je oude kleding weg,” zei de eigenaresse. “Het herinnert je aan wie je niet meer bent en ook nooit meer zal worden.”

Duidelijke taal, maar ze had gelijk. De meeste zwangerschapskilo’s waren inmiddels verdwenen, maar ik wist dat ik mijn oude figuur niet meer terug zou krijgen. Misschien door mezelf af te beulen in de sportschool, maar ik besteed mijn tijd liever aan mijn gezin.

Pijnlijk

Laatst droeg ik een vrij strakke legging en zei mijn schoonmoeder: “Je bent afgevallen! Je had nog best lang een dikke buik.” Ik weet dat ze het goed bedoelde en van zo’n opmerking lig ík niet wakker, maar er zijn vrouwen die zoiets pijnlijk vinden.

Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor body positivity, waarbij vrouwen laten zien dat een slank lichaam niet meer het schoonheidsideaal is. Toch wordt het door veel mensen nog steeds als normaal gezien om vrouwenlichamen te bekritiseren. Ik hoop dat dat de komende jaren verandert, want ik wil niet dat mijn dochter gaat twijfelen aan haar lichaam.

Rolmodel

Mijn moeder is altijd al een forse dame geweest. Vroeger vond ik het heerlijk om tegen haar aan te liggen en was zij mijn rolmodel: als moeder ben je zacht en fluffy. Zij heeft me geleerd dat het ‘omhulsel’ niet het belangrijkste is – als je maar goed in je vel zit. Dat wil ik ook meegeven aan Ninthe.

Als ik in de spiegel kijk, denk ik soms: ooit was ik slank. Vooral mijn mommy pooch, dat hangende onderbuikje, vind ik lastig. Maar over het algemeen ben ik heel tevreden. Dit figuur past bij wie ik nu ben: geen feestbeest meer, maar een verantwoordelijke moeder.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Tessa Heselhaus, fotografie: Rolinda Windhorst

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.