'"Wat adem je zwaar?" Mijn schoonzusje kijkt me aan. "Weet je zeker dat het geen weeën zijn?" Sinds vanochtend voel ik wel wat krampen. "Het lijkt serieuzer te worden hoor," zegt mijn schoonzusje bij wie we aan het eten zijn. Maar ik vind het nog wel meevallen. Het is toch nog niet begonnen? Na wat frietjes gaan we toch maar naar huis. Kail belt alvast de verloskundige, ze komt straks kijken. Na een douche kruipen we allebei nog even in bed.
Slapen en masseren
Als de verloskundige er is, doet ze meteen een controle. Drie centimeter ontsluiting. Dat gaat lekker! Over een paar uur komt ze weer. Slapen wordt niks, maar een beetje rusten is ook fijn. Kail valt af en toe in slaap. Tussendoor masseert hij mijn rug. En we timen de weeën. Ik kan ze goed wegpuffen, maar ze komen wel korter op elkaar.
Prikangst
"Nog steeds drie centimeter," zegt de verloskundige als ze een paar uur later terug is. Hoe kan dat nou? En weer wat uren laten is het nog stééds drie centimeter. "Misschien zijn het valse weeën," zegt de verloskundige dan. "Jullie kunnen naar het ziekenhuis gaan?" Bevallen in het ziekenhuis was sowieso het plan, het liefst in bad. Maar ik begin moe te worden; het is al midden in de nacht en het schiet niet op. "Je kunt daar een ruggenprik krijgen, mocht het nodig zijn," zegt de verloskundige. Zo'n prik vind ik maar spannend. En je mag dan niet meer in bad bevallen. Ik weet het niet, hoor.
Lees ook: Bevallen met ballen: zo hou je zelf de regie over je bevalling
Dag bevalplan
In de auto krijg ik weeën, maar het is te doen. We kletsen een beetje tussendoor. In het bevalcentrum mogen we meteen naar een verloskamer. Oef. Stevige wee. Even zitten hoor. Intussen overleg met de verpleging. "Een ruggenprik kan ontspanning en ontsluiting geven," zeggen ze. Mijn bevalplan kan de prullenbak in. Ik heb lang genoeg mijn best gedaan.
Weg met die pijn
De verpleegkundige belt wanneer ik terechtkan voor de ruggenprik. Dat duurt vast nog even. "We mogen meteen naar beneden," zegt ze. O jee! De zenuwen gieren door mijn lijf. Ik krijg de kriebels van zo'n prik. Zou het wel goed gaan? Maar voordat ik het weet, zijn we beneden. Ik ben misselijk van angst. Maar de ruggenprik zit er zo in. Langzaam voel ik de pijn uit mijn lichaam vloeien. Dit is fijn zeg.
Steeds meer
Terug in de verloskamer maken ze een bed klaar voor Kail. Ik eet en drink een beetje. Slapen lukt niet, al voel ik de weeën nog amper. Mijn ontsluiting is nog steeds drie centimeter. Het is tijd voor wee-opwekkers. Steeds een beetje meer. Prima, ik voel de weeën toch bijna niet meer. Met de opwekkers erbij gaat het goed. Eerst vijf centimeter ontsluiting, al vrij snel daarna zeven.
Lees ook: Welke soorten weeën zijn er en hoe herken je ze?
Het echte werk
De weeën beginnen wel weer pijn te doen. Goed teken toch? "Wat zit jij te puffen?" zegt de verloskundige als ze binnenloopt. Geen idee? Ik doe gewoon mee, ze worden heftiger. Ze bekijkt het infuus van de pijnstilling. "Nee joh, er zit een slangetje los." Als hij weer op z'n plek zit, zakt de pijn ook weg. "Je hebt tien centimeter ontsluiting," roept de verloskundige dan enthousiast. Yes, het echte werk kan beginnen!
Meespieken
"Als je een wee voelt, mag je een beetje meeduwen," zegt de verloskundige. Eerst op mijn zij, dan op mijn rug. En dan persen! Ik voel de persweeën maar heel licht. Ondertussen kijk ik via een spiegeltje mee. Ik zie de haartjes al. Ze zijn zwart, terwijl ik zelf superblond ben.
Tandje erbij
Doe ik het wel goed? De baby zakt tijdens het persen, maar floept ook terug. Het duurt ook lang allemaal. De dienstwissel komt er bijna aan. Onze verloskundige wil graag blijven. De 'klus afmaken'. "Maar dan moet je wel doorpakken," zegt ze motiverend. Tandje erbij. Persen!
Samen doen
Er wordt op mijn buik gedrukt. Ze roepen: "Nog één keer!" Daar komt ze! Allemaal aan de kant. Kail en ik pakken haar samen aan. Zachtjes leggen we haar tegen mijn borst. Ik weet niet of ik moet huilen of lachen. Wat is dit mooi. Onze Kiki is er!
Naam: Kiki • Lengte: 51 cm • Gewicht: 3920 gram
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.