Michelles bevallingsverhaal: 'Ze floepte eruit zonder dat ik hoefde te persen'

'De bevalling van onze zoon Julius (2) was heftig en duurde meer dan veertig uur. Omdat het toen zo tegenviel, was ik erop voorbereid dat ook de geboorte van Livia zwaar en pijnlijk zou zijn.

Ook dacht ik dat Livia wat langer op zich zou laten wachten, want Julius kwam veel later. Maar ze is precies op de uitgerekende datum geboren.

Lees ook: Gaat een tweede bevalling sneller dan de eerste?

Ribben

Heel vroeg in de ochtend, zo rond 05.00 uur, werd ik wakker met een onprettig gevoel in mijn buik. Ik weet niet goed wat het was, maar het voelde alsof ze tegen mijn ribben zat. Dat gevoel had ik de laatste weken al eerder gehad omdat Livia best groot was en hoog in mijn buik zat.

Vaak hielp het dan als ik ging plassen, want dan kreeg ze wat meer ruimte in mijn buik. Dus ook dit keer ging ik naar de wc, maar ongeveer een uur later voelde ik het weer. Dus hup, ik weer plassen. Om 07.00 uur: precies hetzelfde. Achteraf bleken dat al de weeën te zijn.

Lees ook: Hoe voelen weeën? Een verloskundige legt uit

Ontspannen

Julius maakte ons uiteindelijk rond 08.00 uur wakker. Toen merkte ik dat het nog aan het rommelen was in mijn buik. Het waren weeën die om de zeven minuten kwamen. Ze deden geen pijn en daardoor waren mijn man Rick en ik nog heel relaxed.

Om 10.00 uur hebben we nog rustig ontbeten terwijl de weeën wat intenser werden. Ik had een boek over hypnobirthing gelezen en daarvan leerde ik onder andere een ontspanningsoefening waarbij ik me moest focussen op het ontspannen van mijn mond, kaken en handen. Die oefening deed ik en ik merkte: het werkt! Ik had helemaal geen pijn, dat vond ik cool om te merken.

Lees ook: Ontspannen bevallen met hypnobirthing

Weeën om de drie minuten

Ik bracht Julius om 12.00 uur naar bed en ik ben toen ook even gaan liggen. Ondanks dat het een zondag was, is Rick, die ondernemer is, zelfs nog even naar zijn werk gegaan om wat dingen af te maken. Twee uur later werd onze zoon wakker en op dat moment kwamen de weeën om de drie minuten. Omdat ik nog steeds goed kon ontspannen en geen pijn had, had ik totaal niks door.

Toen ik Julius twee uur later uit bed haalde en met hem naar beneden ging, bleven de weeën om de drie minuten komen. De verloskundige wilde ik nog niet bellen, omdat ik dacht dat het nog veel te vroeg was; ik had immers nog geen pijn.

Wel heb ik voor de zekerheid mijn ouders gebeld, want zij zouden op Julius passen als het zover was. Maar op dat moment waren zij net op familiebezoek, twee uur rijden bij ons vandaan.

Voor de zekerheid besloot ik alvast het bedje van Livia op te maken en de lekschalen voor de borstvoeding uit te koken.

Douche

Omdat ik rond 15.15 uur al een tijdje weeën had die om de drie minuten kwamen, hebben we toch maar de verloskundige gebeld. Rick was inmiddels thuis van werk en bezig met het bevalbad, terwijl ik ondertussen merkte dat ik me tijdens de weeën steeds meer moest focussen op mijn ademhaling.

De verloskundige nam eerst niet op, dus een kwartier later belde ik nog eens. Ze adviseerde me om even onder de douche te staan en het dan aan te kijken. Maar ik vond het niet fijn onder de douche, ik werd er onrustig van en ben er snel weer uit gegaan.

Lees ook: Bevallen in bad, hoe werkt dat?

Steeds intenser

Het gekke is dat Rick en ik ergens nog steeds dachten dat het een storm in een glas water was en dat het nog kon afzwakken, maar om 16.00 uur werden de weeën wat intenser.

Daarom belden we de verloskundige opnieuw. Ik heb haar nog even zelf aan de telefoon gehad. 'Als je echt wilt dat ik kom, dan kom ik er zo aan', zei ze. En even later: 'Tot zo, ik ben er over twintig minuten'.

Mijn opa en oma waren ondertussen bij ons thuis om Julius op te halen, omdat mijn ouders nog vanuit de andere kant van Nederland naar ons onderweg waren.

Bloed

Ik wilde nog even naar de wc, want ik dacht: het is handig als ik al gepoept en geplast heb voordat ik het bevalbad in ga.

Toen ik klaar was, zag ik een beetje bloed. Rick kwam op dat moment de badkamer binnen. Zo van: gaat alles goed hier? Ik was geschrokken van het bloed, maar Rick bleef heel kalm: 'Nee joh, hoort er allemaal bij'. Maar ik vond het toen wel echt spannend worden.

Handdoeken

Om mij gerust te stellen, besloot Rick de verloskundige te bellen om te vragen of ze er bijna was. Op dat moment, om 16.25 uur, hing ik boven de wc en voelde ik Livia's hoofd. 'Ze gaat nu komen', zei ik.

'Het komt goed, de verloskundige is er zo', zei Rick nog. Maar zij had inmiddels door wat er aan de hand was en gaf Rick de opdracht om handdoeken op de badkamervloer te leggen. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei dat hij wel de donker gekleurde handdoeken moest pakken, haha.

Lees ook: Jara's bevallingsverhaal: 'Mijn hele familie staat naast me in de badkamer en ik vind het wel gezellig'

Spirituele ervaring

Ik wilde eigenlijk nog even naar het bevalbad op de slaapkamer, maar de verloskundige zei dat ik dat niet zou redden. Ik moest zo snel mogelijk op handen en knieën, dus dat deed ik.

Rick was nog altijd heel kalm en ik was in een soort trans. 'Ik heb haar straks al bij me', kwam er zomaar uit mijn mond. Heel raar: ik had niet het idee dat ik dat zelf zei. Het was een magisch moment, bijna spiritueel.

Zonder te persen

Rick zat achter mij en Livia floepte eruit zonder dat ik geperst had. Hij ving haar op terwijl de verloskundige nog aan de andere kant van de lijn was. Maar op dat moment was ze stil. Het was echt een moment van Rick en mij samen.

Ik zwaaide mijn been over de navelstreng en draaide me om. Toen heeft Rick Livia op mijn borst gelegd. Een minuut later zei de verloskundige dat ze voor de deur stond. Mijn opa en oma, die met Julius buiten voor de auto stonden, zagen haar naar binnen rennen. Toen pas hingen wij de telefoon op. Achteraf zag ik dat dit telefoongesprek, vanaf het moment dat ik op de wc zat tot aan dat de verloskundige voor de deur stond, maar vijf minuten duurde.

Halve lotusbevalling

Toen de verloskundige bij ons was, zijn we naar de slaapkamer gegaan en pas na anderhalf uur heeft Rick de navelstreng doorgeknipt.

Ik had weleens gehoord en gelezen dat de tweede bevalling sneller zou gaan, maar dat het zó snel zou gaan, had ik nooit verwacht. Het had niet beter kunnen gaan, want ik hoefde geen hechting en de placenta werd ook gemakkelijk geboren.

Op mijn TikTok-account heb ik een video gedeeld over mijn positieve ervaring. Daar krijg ik veel reacties op, vooral van vrouwen die hopen dat ze ook zoiets mogen ervaren. Ik hoop dat ik met het delen van mijn verhaal anderen gerust kan stellen: het hoeft niet altijd lang en pijnlijk te zijn. Zo kan het ook!'