Jara's bevallingsverhaal: 'Mijn hele familie staat naast me in de badkamer en ik vind het wel gezellig'

'Als ik voor het eerst zwanger ben op mijn 25e, vind ik het heel spannend. Ik zoek van alles op over zwangerschap en verslind boeken. Ik besluit in het ziekenhuis te willen bevallen, omdat dat het veiligst voelt. De bevalling verloopt stroef.

Lees ook: Thuis bevallen of in het ziekenhuis, zo maak je een weloverwogen keuze

Vertrouwen in mijn lijf

Twee jaar later ben ik opnieuw zwanger en laat ik de standaard zwangerschapscursus voor wat het is, en Google helemaal niets. Ik probeer zoveel mogelijk te voelen wat er door mij heen gaat. Bij elk dingetje dat ik gek vind, bel ik de verloskundige, ongeacht het tijdstip. Dat geeft me heel veel rust want elke keer blijkt er niets aan de hand. Ik voel meer vertrouwen in mijn lijf, omdat ik al eens eerder een zwangerschap en bevalling heb meegemaakt.

Ondanks dat de verloskundige aangeeft dat mijn baby te klein is, voel ik dat het goed gaat met haar. Het hartje doet het goed, ik sport regelmatig en eet gezond. Ik doe er alles aan om goed voor mijn baby te zorgen en daar voel ik me vet lekker bij. Ik voel veel vertrouwen in mijn baby en in mezelf.

Lees ook: Hoe weet je of je baby dysmatuur is?

Stagiaires welkom

Samen met mijn verloskundige maak ik een bevalplan, maar ik wil vooral gewoon kijken hoe het gaat. Ik vind het bovendien belangrijk dat stagiaires een plek krijgen bij mijn bevalling, omdat ik weet hoe moeilijk het kan zijn om een stageplaats te krijgen en dat lijkt me dan helemaal het geval in de geboortezorg. Ze mogen meekijken en leren, want ik schaam me nergens voor.

Als ik 40+3 weken zwanger ben, krijg ik in de nacht wat krampen. Het voelt als lichte menstruatiekrampen, maar toch denk ik dat dit het weleens zou kunnen zijn. Ik ga weer verder slapen, maar word om de tien minuten half wakker van de kramp. Ik vind het spannend. De volgende ochtend trekt het weer weg, en ik denk: we zien het wel. De zon schijnt en het is een mooie dag. Ik voel me een beetje dromerig en herinner me dat gevoel van de vorige bevalling. Ik denk: die meid heb ik vanavond in mijn handen.

Lees ook: Melanies bevallingsverhaal: 'Ik voel zijn hoofdje al, maar de verloskundige is er nog niet'

Geen pizza, wel een baby

Mijn man, mijn zoon van 3 en de zoon van mijn man (10 jaar) zijn thuis en we eten pizza. Ik krijg een wee tussen het bakken van de pizza's door en als ik de oven opendoe weer. Vanaf dat moment komen ze om de twee minuten en ik heb geen pizza meer gezien. Ik snijd nog wel wat fruit voor als ik na de bevalling trek heb, en maak het bedje van mijn baby vast klaar.

Het is inmiddels 18.00 uur en ik bel iedereen die me lief is: mijn ouders, schoonouders en natuurlijk de verloskundige. Iedereen komt langs en borrelt in de woonkamer. Ik vang in de zon op het balkon de weeën op terwijl mijn moeder tegendruk geeft op mijn rug. Ik vind het eigenlijk wel gezellig zo, en de gezelligheid neemt veel pijnprikkels weg.

Hele familie in de badkamer

Niet veel later stap ik in een warm bad, maar dan vallen de weeën een beetje weg. De verloskundige breekt mijn vliezen en vanaf dat moment gaat het snel. Ik krijg sterke weeën, maar door het bad is de pijn goed te doen. Ik moet nog wel overgeven tussendoor. Mijn hele familie staat naast me in de badkamer, het is een drukke bedoening.

Om 20.45 uur mag ik beginnen met persen en om 21.00 uur wordt mijn dochter geboren. Het persen vind ik het meest prettige onderdeel van de hele bevalling, de pijn voelt functioneel en ik weet dat mijn baby er bijna is. Ik leg haar op mijn borst en ik blijk geen schrammetje aan de bevalling over te houden, al begrijp ik niet hoe. Het ging zo snel! Mijn baby blijkt een perfecte baby, niet te klein, maar perfect op gewicht.

Lees ook: Liza's bevallingsverhaal: 'Mijn baby zit vast en een keizersnede kan niet meer, ik moet persen voor mijn leven'

Vriezer vol melk

Het bezoek gaat ervan uit dat ik alleen wil zijn na de bevalling, maar ik vind het eigenlijk wel gezellig. Toch besluit iedereen te gaan. Mijn vriezer ligt vol met melk, gekolfd tijdens de laatste vijf weken van mijn zwangerschap, en ik kan haar gelijk voeding aanbieden. De borstvoeding loopt gelukkig ook soepel, al houd ik dat niet heel lang vol. Ik kijk superpositief terug op de bevalling en zou het morgen weer doen als dat moet.'

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl.