Toen mijn vrouw en ik nog geen kinderen hadden, zag ons eetpatroon er totaal anders uit. Of beter gezegd: er was geen patroon. We woonden in het centrum van Utrecht en ons leven bestond vooral uit afhalen. Ik geloof dat we bijna elk land qua voedsel wel hebben afgevinkt.
Vervolgens besloten we te gaan drinken in bed (een fles Amaretto stond op mijn nachtkastje) en werd de avond afgesloten met een sigaret. Of twee. Of drie. Of vier.
Lees ook: Doodop in de kroeg: waarom het soms lastig is je nieuwe leven als ouder te accepteren
Plastic bak noedels
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik van huis uit goed en vooral lekker eten heb meegekregen. Mijn moeder kon uren in de keuken staan om de heerlijkste gerechten te koken. Haar rijsttafel werd zelfs geroemd door mijn oma (haar schoonmoeder) die in Indonesië was geboren en opgegroeid.
Mijn vrouw daarentegen heeft nou niet bepaald het kookbloed in zich. Haar lievelingsgerecht was jarenlang zo'n plastic bak noedels waar je alleen heet water hoeft toe te voegen. Van de hoeveelheid zout in die dingen krijg je een acuut nierprobleem, maar dit terzijde. Ook is mijn vrouw gek op de gele M. Ze vindt het heerlijk om op een troosteloze parkeerplaats een hamburger naar binnen te werken.
Moeilijke smaken
Allemaal leuk en aardig, maar toen mijn geliefde zwanger bleek van onze eerste dochter wilde ik een ander eetregime. Voor de eerste babyhapjes moest er gekookt worden, het liefst gezond en gevarieerd. Nu las ik dat kleine kinderen sowieso wel fruit aten, want lekker zoet en smakelijk.
Dus het was volgens de deskundigen beter dat ik begon met de 'moeilijke' smaken. Maar wat is een moeilijke smaak? Mijn vrouw, ik beschouw haar nog steeds als de moeilijkste eter van ons vier, houdt bijvoorbeeld niet van, houd je vast: doperwten, gekookte wortels, bieten, pompoen, paprika, mais en nog veel meer.
Het enige dat mijn lief wel dag en nacht kan eten is pasta en champignons. Voor een vier oude maanden oude baby vond ik dit een nogal heftige combi, dus ik begon haar eerste hapje met een geprakte avocado. De foto na de eerste lepel hangt nog steeds op onze wc. Een mengeling van afkeur en walging waren van mijn dochters gezicht af te lezen. Hoe nu verder?
Lees ook: Om deze reden is babyvoeding uit een potje niet slechter dan zelf koken
Gek op octopus
Ik haalde allerlei kookboeken in huis voor leuke babyrecepten en zocht overal informatie over kindervoedsel. Verwerk bijvoorbeeld pindakaas in het gerecht om zo geen notenallergie te krijgen. Gebruik prettige smaken, zoals zoete aardappel. Of maak dingen met ei erin.
Dag in, dag uit stond ik in de keuken prakjes te maken. Het bleek een succes. Mijn dochter werd, in tegenstelling tot haar moeder, een volleerd eter. Zo is ze nu gek op octopus en stond ze laatst met mij oesters te slurpen. Mijn jongste dochter is wat lastiger, maar ook zij heeft nog nooit eten echt weggegooid of uitgespuugd. Laatst vroeg ze zelfs wanneer we weer mosselen gingen eten.
Deze avond staat bloemkool op het menu. Iets dat mijn oudste dochter heerlijk vindt, maar mijn vrouw (niet verrassend) supersmerig. Ik zit er ernstig over te denken om alles voor haar te pureren. Misschien met een scheutje Amaretto erdoor. Wellicht gaat ze dan wel goed eten.
Meer columns van Lucas lezen? Dat kan hier.
